Le Figaro: «Ο Ερντογάν θα κάνει τα πάντα για να επανεκλεγεί»

Το έτος 2023 θα σηματοδοτήσει την εκατό επέτειο της Τουρκικής Δημοκρατίας καθώς και την εικοστή επέτειο από την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία. Ο Ερντογάν, μέσα σε αυτά τα είκοσι χρόνια, έχει διαμορφώσει μια Τουρκία στο πόδι του. Εξισλάμησε τη χώρα με αναγκαστική πορεία, οργάνωσε την καταστολή των δυνάμεων της αντιπολίτευσης, αποδυνάμωσε τις μειονότητες γενικά και τους Κούρδους ειδικότερα. Έχτισε μια πολύ ισχυρή Τουρκία από άποψη εσωτερικής και εξωτερικής άμυνας και πληροφοριών. Έχτισε το δόγμα του στα θεμέλια του νεο-οθωμανισμού. Αύξηση της κυριαρχίας στο εσωτερικό της Τουρκίας για ανάπτυξη ιμπεριαλιστικής στρατηγικής. Η Τουρκία είναι σήμερα μία από τις πρώτες στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, έχει εδραιώσει την επιρροή της στην Ευρώπη και στη Γαλλία ιδίως μέσω της κοινότητας και των θρησκευτικών οργανώσεων που έχουν πλέξει τα δίκτυα επιρροής τους στην κοινωνία των πολιτών. Ορίζεται ως ηγέτης του ισλαμικού κόσμου για να τον ελέγξει και να τον εκμεταλλευτεί καλύτερα. Εξηγώ στο βιβλίο μου, Το καθεστώς Ερντογάν, μια απειλή για τη Γαλλία λεπτομερώς αυτή τη στρατηγική διείσδυσης και κυριαρχίας. Έχει καθιερωθεί στην Αφρική, τη Νότια Αμερική και τη Μέση Ανατολή. Απειλεί στρατιωτικά την Ελλάδα και την Κύπρο, αν και είναι μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Τουρκία έχει γίνει απειλή για τη Γαλλία και για τον κόσμο. Μια απειλή για να βαρύνει καλύτερα τις δυτικές κοινωνίες και να διαπραγματευτεί καλύτερα με τους ηγέτες της. Η Τουρκία είναι μέρος του ΝΑΤΟ αλλά συνεχίζει τη συνεργασία της με τη Ρωσία, δείχνοντας έτσι την απιστία της.

Όμως, την ίδια στιγμή, η Τουρκία βρίσκεται σε οικονομική και νομισματική κρίση, η χώρα έχει βυθιστεί σε πληθωρισμό ρεκόρ, οι πληθυσμοί γίνονται φτωχότεροι. Ένα σημαντικό μέρος της νεολαίας επιθυμεί διακαώς να γυρίσει σελίδα ο Ερντογάν για να προσεγγίσει το μέλλον με γαλήνη. Η διαμαρτυρία είναι αρκετά δυνατή για να χάσει ο Ερντογάν την Άγκυρα, τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη στις δημοτικές εκλογές του 2019. Κωνσταντινούπολη, μια πόλη που ο Ερντογάν γνωρίζει καλά από τότε που ήταν δήμαρχος μεταξύ 1994 και 1998. Και είναι υπέρ των τελευταίων δημοτικών εκλογών που εξελέγη ο Ιμάμπογλου δήμαρχος Κωνσταντινούπολης.

Το 2023 θα είναι η χρονιά όλων των κινδύνων για τον Ερντογάν και όλων των ελπίδων για την αντιπολίτευση. Η δυναμική είναι πολύ δυσμενής για τον Ερντογάν. Η δημοτικότητά του μειώνεται και η χώρα αποδυναμώνεται τρομερά εσωτερικά. Ενισχύεται βέβαια στο εξωτερικό και σε γεωπολιτικό επίπεδο, αλλά οι πληθυσμοί υποφέρουν. Σε αυτό το ηλεκτρικό πλαίσιο η Τουρκία θα πλησιάσει το έτος της εκατοστής επετείου της.

Ο Ιμάμογλου είναι μια αξιόπιστη εναλλακτική του Ερντογάν. Αυτό αποδεικνύει η νίκη του στις δημοτικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη έναντι του υποψηφίου του Ερντογάν. Δεν γνωρίζουμε ακόμη το πολιτικό του σχέδιο για την Τουρκία, αλλά η συμμετοχή του στο CHP, το κεμαλικό κόμμα, δεν εγγυάται στην Τουρκία την ανανέωση που χρειάζεται. Ο Ερντογάν είναι ο κάτοχος ενός θρησκευτικού υπερεθνικισμού, ενώ η κεμαλική παράδοση είναι μέρος μιας κοσμικής υπερεθνικιστικής τροχιάς. Θα μπορέσει ο Ιμάμογλου να μετριάσει αυτή την πολιτική γραμμή αν έρθει στην εξουσία; Το ερώτημα τίθεται ακόμη κι αν σκεφτώ ότι ο Ερντογάν θα επανεκλεγεί με λαβίδα και ότι το καθεστώς του θα γίνει πιο ριζοσπαστικό τους επόμενους μήνες. Θα ήταν ευπρόσδεκτο για την Ευρώπη να είναι πιο προσεκτική και να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να διασφαλίσει ότι ο Τούρκος σύμμαχός της σέβεται τα βασικά δημοκρατικά πρότυπα. Θα υπάρξει ένας ηγέτης στην Ευρώπη που θα έχει τη δύναμη και το θάρρος να μιλήσει ενάντια στον αυταρχισμό και τη ριζοσπαστικοποίηση του Ερντογάν; Τίποτα δεν είναι λιγότερο σίγουρο. Το πρόσφατο παρελθόν μας έδειξε, δυστυχώς, ότι το θάρρος δεν είναι η πιο μοντέρνα αρετή μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών. Κρίμα για τους Τούρκους, τους Κούρδους, τους Αρμένιους, τους Έλληνες, τους Κύπριους, τους Γάλλους και τους Ευρωπαίους που είναι ωστόσο θύματα του σχεδίου κυριαρχίας και επέκτασης του Ερντογάν.