Πόλεμος: Τα τρία θεωρητικά σενάρια ειρήνης στο «μικροσκόπιο»

Τα τρία σενάρια για τον τερματισμό του πολέμου, τα οποία συζητήθηκαν στην πρόσφατη συνάντηση του Ουκρανού προέδρου Β. Ζελένσκι και του Αμερικανού ομολόγου του, βρίσκονται ήδη στο τραπέζι πολιτικών δεξαμενών σκέψης και σε ερευνητικά κέντρα ποικίλλουν σημαντικά, αν και καθορίζουν ένα δυνητικό πλαίσιο διεξαγωγής ενός κατ’αρχήν διαλόγου μεταξύ της Μόσχας και του Κιέβου.

Ανάμεσα στα τρία θεωρητικά ενδεχόμενα, το λεγόμενο «δεύτερο σενάριο» συγκεντρώνει υψηλότερες πιθανότητες επαλήθευσης.

Το πρώτο προβλέπει ουσιαστικά την επιστροφή από τη Ρωσία όλων των προσαρτημένων περιοχών και της Κριμαίας. Πρόκειται για το σενάριο, που υιοθετεί και προκρίνει ο Ζελένσκι.

Το τρίτο σενάριο, το οποίο απορρίπτεται από την ουκρανική πλευρά, Ντονέτσκ και Λουχάνσκ περιέρχονται στη ρωσική πλευρά και είναι το λιγότερο ευμενές για την ουκρανικη΄υπόθεση.

Απεναντίας, το δεύτερο ενδεχόμενο, που επίσης απορρίπτεται από τον Ζελένσκι, προβλέπει απώλεια του Ντονμπάς, ενδεχόμενο που δεν συζητεί ακόμη ο Ουκρανός πρόεδρος, αλλά θεωρείται ως το πιθανότερο, γιατί βρίσκεται πιο κοντά στην απτή πραγματικότητα.

Οι όροι του σημερινού status quo έχουν αλλάξει σημαντικά από την αρχική κήρυξη του πολέμου στις 24 Φεβρουαρίου. Μετά δέκα μήνες, η ρωσική πλευρά έχει αφομοιώσει το «μάθημα του πολέμου», ενός πολέμου που δεν έχει την επιθυμητή από εκείνη αρχική έκβαση. Η κατάκτηση του συνόλου της ουκρανικής επικράτειας είναι μια απατηλή, αρχική φιλοδοξία.

Σε περίπτωση υιοθέτησης μιας άκαμπτης, λόγω ιδεοληψιών, στάσης εκ μέρους της Δύσης, συμπεριλαμβανομένης και της Ουκρανίας προφανώς, η πολεμική εξέλιξη θα οδηγήσει σε μια βαλτωμένη κατάσταση, η οποία θα υπηρετεί, με μια έννοια, τα συμφέροντα του Πούτιν. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο Πούτιν παραμένει στην εξουσία, παρά τις μερικές αμφισβητήσεις, τις οποίες θα δεχθεί από τα «δεξιά» του, και η σύγκρουση θα εκβάλει σε απειλές νέων πολεμικών επιχειρήσεων ή σε ένα πόλεμο φθοράς παρατεταμένης διάρκειας.

Και ο πόλεμος φθοράς θα μπορούσε να συνεχιστεί για μήνες ή και χρόνια, καθώς οι ρωσικές και οι ουκρανικές δυνάμεις θα προκαλούν απώλειες η μία στην άλλη. Η ένταση θα αλλάζει ανάλογα με τις νίκες και τις ήττες των δύο πλευρών. Καμία πλευρά δεν θα είναι έτοιμη να τα παρατήσει.

Κι ακόμη, ο Β. Πούτιν πιστεύει θα κερδίζει στο επίπεδο της στρατηγικής υπομονής, εκτιμώντας ότι οι δυτικές χώρες θα υποφέρουν από την λεγόμενη «κόπωση της Ουκρανίας» και θα επικεντρωθούν περισσότερο στις οικονομικές τους κρίσεις και την απειλή που έρχεται από το Πεκίνο.