Άδωνις: Κανονικότητα του Κυριάκου ή κανονικότητα του Γιάνη με ένα νι;

Όταν δημοσιοποιήθηκε το βίντεο με την πρώην υπουργό  του ΣΥΡΙΖΑ κ. Έφη Αχτσιόγλου να δηλώνει  – επί λέξει – ότι «στην αριστερά δεν ταιριάζει η κανονικότητα», όλοι γνωρίζαμε τι ήθελε να πει. Το βίωμα της πρώτης φοράς αριστερής κυβέρνησης είναι άλλωστε κοινό, το μοιραζόμαστε όλοι. Και η αριστερά, μες στην ιδιαίτερα προβληματική σχέση που διατηρεί με την άσκηση εξουσίας, απέδειξε στην ελληνική εμπειρία των ετών 2015 – 2019 τι σημαίνει η φράση της πρώην υπουργού και πρώην βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι κλειστές τράπεζες, οι ουρές από τα γκισέ τραπεζών έως τους πολυσύχναστους δρόμους για την εκταμίευση σαράντα ή πενήντα ευρώ, οι απαξιωτικές εκφράσεις για την παράταξη που εκφράζει πολιτικά το 40% των Ελλήνων, η ελλειμματική σχέση με κεντρικούς πολιτικούς θεσμούς, ο μορφασμός της απόρριψης για τους ταξικά «συμβιβασμένους μικροαστούς», στους αξιοκαταφρόνητους «κυρ – Παντελήδες», που αγωνίζονται να είναι αφέντες των ζωών τους και των νοικοκυριών τους, είναι κοινές μας εμπειρίες από την προοδευτική διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επί τεσσεράμιση, συνεχόμενα χρόνια, η οποία επεφύλασσε όλη την πολιτική της απέχθεια απέναντι στους επιχειρηματίες. Οι άνθρωποι της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας είναι, για την εγχώρια ριζοσπαστική αριστερά, εξ ορισμού και εκ κατασκευής ύποπτοι για τα πιο ασύλληπτα και ηθικώς κατακριτέα ανονήματα. Ο πλούτος, ο όποιος πλούτος, είναι καρπός ανθρώπινης εκμετάλλευσης και οι δυνάμεις του ιδιωτικού επιχειρείν είναι, σχεδόν εκ φύσεως, ηθικά διαβρωμένοι, σύμφωνα με το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η προβληματική σχέση της ριζοσπαστικής αριστεράς με την κανονικότητα στην κοινωνική και πολιτική ζωή και, ειδικότερα, με την ιδιωτική επιχειρηματικότητα ήρθε, αναπόφευκτα, και πάλι στην επικαιρότητα λόγω των ερχόμενων βουλευτικών εκλογών. Στο φαντασιακό του ΣΥΡΙΖΑ οι ιδιωτικές επενδύσεις ήταν και παραμένουν συνώνυμο μιας καπιταλιστικής κανονικότητας, η οποία πρέπει να υπονομευθεί, πρέπει, ει δυνατόν, να διαβρωθεί και εντέλει, να ακυρωθεί. Έτσι το να θέλει μια γνωστή επιχείρηση, όπως είναι η Lamda Development, να επενδύσει στο Ελληνικό, είναι περίπου ασύγγνωστη ενέργεια, η οποία αντιβαίνει στην πάλη των επιτροπών αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφής, όταν δηλώνει πως το κόμμα του «πρέπει να επανελέγξει όλες τις συμβάσεις» και ότι «το οικονομικό αντάλλαγμα της παραχώρησης της έκτασης του Ελληνικού στη Lamda Development είναι 222% χαμηλότερο από τη σημερινή εμπορική του αξία».

Αυτή η διαρκής προσπάθεια «δαιμονοποίησης» της επιχειρηματικότητας των ιδιωτών επανακάμπτει εν όψει των  επικείμενων βουλευτικών εκλογών, με τον κ. Τσίπρα να επαναλαμβάνει ότι αντιτίθεται στην επένδυση στο Ελληνικό. Το ζήτημα αυτό το εντοπίζει και το αναδεικνύει, παραδειγματικά, ο Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος σε σημερινή εκδήλωση στο Athens Mall επισημαίνει ότι, σε περίπτωση επανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση της Χώρας, οι ιδιοκτήτες της Lamda Development θα κληθούν να συζητήσουν με τον κ. Τσίπρα πρωθυπουργό και, ίσως, με τον κ. Γιάνη Βαρουφάκη στη θέση του υπουργού Οικονομικών. Ο κ. Γεωργιάδης αναφέρεται και ευχαριστεί τον κ. Οδυσσέα Αθανασίου, διευθύνοντα σύμβουλο της lamda Development και ιδιοκτήτη του The Mall. «Όταν ανέλαβα Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, συναντήθηκα με τον κ. Αθανασίου και συζητήσαμε για το έργο στο Ελληνικό. Το έργο είχε πρακτικά σταματήσει και τότε, ο κ. πρωθυπουργός ανέθεσε σε μένα και τον κ., Παπαθανασίου να δουλέψουμε επάνω σε αυτό το έργο. Δουλέψαμε πάρα πολύ, οι εκκρεμότητες ήτα αδιανότητες», θυμάται ο κ. Γεωργιάδης, που συμπληρώνει: «Όλα πήγαν καλά. (…) Αλλά θα ‘θελα να ‘ξερα, αν επανεκλεγεί κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, πώς θα συνεννοηθεί η Lamda Development για τις χιλιάδες άδειες που εκκρεμούν για να προχωρήσει το Ελληνικό με τον… Γιάνη με ένα νι;».

Τα παράδειγμα του κ. Άδωνι Γεωργιάδη μπορεί να προκάλεσε τον γέλωτα και τη θυμηδία στους χιλιάδες παρευρισκομένους, που τίμησαν σήμερα με την παρουσία τους τον Υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων, αλλά δεν παύει να θυμίζει την ενοχλητική και πικρή, κοινή μας εμπειρία που τονίσθηκε εισαγωγικά. Στην αριστερά δεν πηγαίνει η κανονικότητα, στην αριστερά δεν ταιριάζει η «αστική κανονικότητα», ιδιαίτερα στην αριστερά του Γιάνη με ένα «νι».