Άδωνις: Οικονομία τύπου Χότζα ή ανοιχτή οικονομία;

Μετά την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων το 1989, όλες οι εθνικές οικονομίες του πλανήτη πέρασαν σε συνθήκες ανοιχτής οικονομίας, έτσι που σήμερα να μην υπάρχει ούτε μία χώρα στον κόσμο που να μην συμμετέχει στην παγκόσμια ελεύθερη αγορά. Η αλβανική οικονομία των ημερών του κομμουνιστή Ενβέρ Χότζα, γνωστού και ως «Στάλιν των Βαλκανίων» ήταν η τελευταία οικονομία με αμιγώς εθνικά χαρακτηριστικά. Η οικονομία αυτή, όντας περιχαρακωμένη μέσα στα περίκλειστα σύνορά της, τρεφόταν από τις σάρκες της, αυοανατροφοδοτείτο, χρησιμοποιώντας κυνικά τον κόσμο της εργασίας, μέχρι που κατέρρευσε. Η ανοιχτή οικονομία, στρατηγική επιλογή όλου του σύγχρονου κόσμου, παρέχει μοναδικά κέρδη με τις ελεύθερες, υπερεθνικές μετακινήσεις ανθρώπων, υπηρεσιών και κεφαλαίων. Δημιουργεί, εντούτοις, και ένα πιο ευάλωτο περιβάλλον. Βασικά μακροοικονομικά μεγέθη υπόκεινται σε κανόνες αγοράς και ζήτησης που εκφεύγουν των στενών ορίων κάθε μεμονωμένου έθνους, κάθε εθνικού κράτους ξεχωριστά.

Κι όμως, αυτή η αντικειμενική εξέλιξη, αυτή η αλήθεια για την ανοιχτή οικονομία μας δεν φαίνεται να έχει εμπεδωθεί πλήρως, δεν φαίνεται να έχει γίνει κοινός τόπος για την ημέτερη ριζοσπαστική αριστερά. Έτσι, με αφορμή την τρέχουσα εξωγενή πληθωριστική κρίση και την αναπόφευκτη επίδρασή της στις τιμές των γαλακτομικών προϊόντων, η «ΑΥΓΗ», η εφημερίδα που κατεξοχήν διάκειται ευνοϊκά στον ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζει – ούτε λίγο, ούτε πολύ – ότι η αύξηση στις τιμές των γαλακτομικών δεν επηρεάζεται από τις αντίστοιχες διεθνείς, οικονομικές εξελίξεις. Ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων κ. Άδωνις Γεωργιάδης δεν είναι, στα μάτια των συντακτών της «ΑΥΓΗΣ», πειστικός, όταν υποστηρίζει την προφανή συσχέτιση ανάμεσα στην εγχώρια αγορά και ζήτηση γαλακτομικών προιόντων με την αντίστοιχη εξέλιξη στο διεθνές και, πιο συγκεκριμένα, στον ευρωπαϊκό μας περίγυρο. Γράφει λοιπόν, με ειρωνικό και χλευαστικό ύφος, η εφημερίδα στο σημερινό της φύλλο, με αφορμή την συζήτηση ανάμεσα στον Υπουργό και τον πρόεδρο του ΙΝΚΑ κ. Γιώργο Λεχουρίτη, ότι ο κ. Γεωργιάδης τάχα «για άλλη μια φορά επιχείρησε να δικαιολογήσει την ακρίβεια του σούπερ μάρκετ, αποδίδοντάς την στον “παγκόσμιο νόμο της αγοράς και της ζήτησης”».

Ο Υπουργός και Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Άδωνις Γεωργιάδης ήταν, όμως, κατατοπιστικός και αναλυτικός στην προσέγγισή του, δείχνοντας συγκεκριμένα τις σχέσεις αλληλεξάρτησης που διατηρεί η χώρα μας, ως ανοιχτή οικονομία, με το ευρωπαϊκό – διεθνές περιβάλλον της, δηλώνοντας ότι «η τιμή του γάλακτος φέτος είναι η υψηλότερη των τελευταίων 25 ετών. Άρα, και οι κτηνοτρόφοι και οι παραγωγοί παίρνουν καλύτερη τιμή φέτος από ό, τι τα τελευταία 25 χρόνια. Μιλάμε για την τιμή του παραγωγού. Όταν ξεκίνησε η πληθωριστική κρίση, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη, πάρα πολλοί κτηνοτρόφοι προτίμησαν να σφάξουν τα ζώα τους για κρέας παρά να τα κρατήσουν για την παραγωγή γάλακτος, φοβούμενοι κυρίως οι υψηλές τιμές ενέργειας και ζωοτροφών θα τους οδηγήσουν στην χρεωκοπία.  Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια πανευρωπαϊκή μείωση της παραγωγής του γάλακτος. Η μείωση της παραγωγής του γάλακτος με την ζήτηση που παρέμεινε η ίδια οδήγησε, μέσα από τον νόμο της παγκόσμιας της προσφοράς και της ζήτησης, σε αύξηση της τιμής».

Ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης, ως Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, υπήρξε όσο πιο αναλυτικός γίνεται, προκειμένου να κάνει σαφές και κατανοητό αυτό που είναι κεκτημένη γνώση για όλους τους σύγχρονους λαούς: ότι, δηλαδή, ζούμε σε μια ανοιχτή οικονομία, όπου προφανώς οι αυξήσεις στον πληθωρισμό έχουν εξωγενή προέλευση. Είναι, όμως, αξιοπερίεργο πως ο ΣΥΡΙΖΑ, που αρέσκεται να παρουσιάζεται ως δύναμη «Προόδου» που κοιτάζει μπροστά, αρνείται να συγχρονίσει τα ρολόγια του, που πηγαίνουν κάπου 30 χρόνια πίσω, και να αφομοιώσει την υπερεθνική πραγματικότητα της οικονομίας μας. Γιατί ως δύναμη «Προόδου» συστήνεται στους πολίτες ο ΣΥΡΙΖΑ. Με άγνωστο όμως το τι εκπροσωπούν για το Μέλλον τόσο αναχρονιστικές ιδέες και εγγραφές.