Τσίπρας ή στα όρια της θεσμικής σύγχυσης

Με τον συνήθη πολιτικό παρορμητισμό του, που ήταν, άλλοτε και εκλογικά προσοδοφόρος, ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε χθες την εντύπωση ότι επίκειται η «πτώση των χειμερινών ανακτόρων», ότι ανατρέπεται η κεντροδεξιά κοινοβουλευτική και πολιτική κυριαρχία. Οι «δραματικές» επαφές του στα γραφεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, η συνταγματικά οριακή συμπεριφορά του στην αρχή της συνάντησής του με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και οι πύρινες δηλώσεις του επιβεβαιώνουν την εκτίμηση, ότι ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης συγχέει τις πολιτικές αγωνίες και τους πολιτικούς στόχους της ριζοσπαστικής αριστεράς με τα θεσμικά όρια και την κατανομή των πολιτικών ρόλων.

Ο Αλέξης Τσίπρας σπεύδει, χθες το πρωί, στα γραφεία της ΑΑΔΕ, όπου, μετά από επαφές και συναντήσεις με τον πολιτικά αμφιλεγόμενο κ. Χρήστο Ράμμο, αποχωρεί, κρατώντας έναν αρκετά ογκώδη φάκελο και αφήνοντας να εννοηθεί από την όλη σκηνογραφία της πολιτικής παρουσίας του πως διαθέτει ατράνταχτα documenta. Ωστόσο, θεσμικά, η ΑΑΔΕ είναι μία ανεξάρτητη διοικητική αρχή. Δεν είναι, ούτε διεκδικεί να είναι κάτι λιγότερο ή κάτι περισσότερο από μια ανεξάρτητη διοικητική αρχή. Και ο πολυσχιδής κ. Ράμμος δεν είναι τίποτε περισσότερο από επικεφαλής της συγκεκριμένης ανεξάρτητης διοικητικής αρχής.

Η ΑΑΔΕ ανήκει στην δημόσια διοίκηση του Κράτους και, ειδικότερα, στο ευρύτερο νομικό πρόσωπο του Δημοσίου. Ως φαίνεται, όμως, η διδασκαλία ορισμένων συνταγματολόγων δεν αφομοιώθηκε επαρκώς από τον «σίφουνα» Αλ. Τσίπρα, ο οποίος μερίμνησε να συναντηθεί το απόγευμα της ίδιας ημέρας με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την Αρχηγό του Κράτους. Η κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου άκουσε τον πρόεδρο του Σύριζα να υποστηρίζει το βαρύγδουπο «η Ελληνική Δημοκρατία παραμένει κράτος». Η καινοτόμος πολιτική σκέψη του Α. Τσίπρα προχώρησε όμως και παραπέρα και επεκτάθηκε στο σύνολο του πολιτικού συστήματος, όλου του πολιτικού συστήματος, για το οποίο «έχει έρθει η ώρα να αναλάβει τις ευθύνες του και να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων».

Άριστα ποιούσα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επανέλαβε, από την πλευρά της τα όρια και, άρα, τα συνταγματικώς προβλεπόμενα σύνορα μεταξύ των πολιτικών και θεσμικών ρόλων. Η κ. Α. Σακελλαροπούλου υπενθύμισε το αυτονόητο και προφανές ότι «έχει τοποθετηθεί στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της», η δε χρήση του «κατά μέρος» ήταν καίρια εκ μέρους της Αρχηγού του Κράτους: «Είναι σοβαρό ζήτημα (σ.σ.: το ζήτημα των παρακολουθήσεων), το οποίο συνδέεται, άπτεται της λειτουργίας των θεσμών και της ποιότητας της δημοκρατίας. Όταν τοποθετήθηκα, εξέφρασα πάντα με νόμιμες διαδικασίες την ανάγκη να υπάρξει διαλεύκανση.

Είμαστε κράτος δικαίου και με το θέμα κατά περίπτωση ασχολείται η ΑΔΑΕ και η Βουλή, καθώς και οι δικαστικές αρχές, όπου κατά ένα μέρος έχει πάει». Αυτήν την φορά, ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει θεσμικά αμετανόητος και πολιτικά εμπύρετος, σε βαθμό που θυμίζει το «γιουρούσι» που επεφύλαξε, το 2015, στους δημοκρατικούς πολιτικούς θεσμούς της χώρας. Ο πρωθυπουργός της χώρας είναι, σύμφωνα με τον Α. Τσίπρα, «ο πρωθυπουργός των υποκλοπών και της συγκάλυψης» και «φως της αληθείας νίκησε το σκοτάδι της συγκάλυψης». Ο φέρων το «φως της αληθείας», λοιπόν, φέρει πλέον και το βάρος της προσκόμισης των σχετικών αποδεικτικών στοιχείων. Άλλως, επόμενη πολιτική στάση για τον Αλ. Τσίπρα θα είναι αυτή της οριστικής πολιτικής γραφικότητας, με ό,τι μπορεί αυτό να σημάνει για το πολύτιμο πολιτικό του μέλλον.