Κυρίαρχος στην τελική ευθεία προς τις κάλπες

Την πολιτική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη προσωπικά επιβεβαιώνουν και οι τρεις δημοσκοπήσεις, που δημοσιεύθηκαν σε αυτές πρώτες τρεις εβδομάδες της νέας χρονιάς. ΝΔ και Κυριάκος Μητσοτάκης επιτυγχάνουν το «τρία στα τρία», τη στιγμή που στον χώρο της αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας και, ιδιαίτερα, ΠΑΣΟΚ – Νίκος Ανδρουλάκης παρουσιάζουν αδυναμία συγκρότησης ενός πειστικού αντιπολιτευτικού λόγου και προσωπικές ηγετικές αδυναμίες.

Απέναντι στην πολιτική κυριαρχία ΝΔ και Κυριάκου Μητσοτάκη υπάρχει, ως υπολογίσιμη πολιτική δύναμη, ο Σύριζα – Προοδευτική Συμμαχία, ο οποίος δείχνει να συγκρατεί τον κύριο όγκο των δυνάμεών του. Η εκλογική πρωτοκαθεδρία του κυβερνώντος κόμματος καταγράφεται στη δημοσκόπηση της Alco στο 6,9% και ενδυναμώνεται ακόμη περισσότερο στο 8,2% στη δημοσκόπηση της Opinion, ενώ, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Metron Analysis, η διαφορά ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον Σύριζα ορίζεται στις επτά ποσοστιαίες δυνάμεις.

Η ΝΔ δεν επηρεάζεται αρνητικά, όπως υποστηριζόταν από αρκετούς αναλυτές, από την διαχείριση του ζητήματος της ταφής του πρώην βασιλιά Κωνσταντίνου. Το κυβερνών κόμμα δεν μοιάζει να έχει διαρροές προς τα δεξιά του, επειδή δήθεν απογοήτευσε φιλομοναρχικές φωνές. Η ταφή του πρώην βασιλιά δεν κοστίζει εκλογικά στη Νέα Δημοκρατία. Το ίδιο ισχύει και με το ευρύτερο ζήτημα του Qatar Gate και, βέβαια, της απειλής χρήσης αποδεικτικών στοιχείων για εικαζόμενες παράνομες παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων.

Οι απειλές, όπως συνήθως συμβαίνει στην πραγματική πολιτική ζωή, εκθέτουν, σε τελικό βαθμό και σε ένα βάθος χρόνου, εκείνον που τις εκστομίζει, χωρίς να προσκομίζει καμία απόδειξη στον δημόσιο διάλογο. Η ελληνική κοινωνία επιδεικνύει μια ιδιαίτερη ωριμότητα, η οποία ξεπερνάει έωλες απειλές. Αυτό το «αλώβητο» αποτυπώνεται και στο επίπεδο της προσωπικής πολιτικής δημοφιλίας του πρωθυπουργού. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιτυγχάνει, μετά από τρεισήμισι χρόνια διακυβέρνησης, double score απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και στον Νίκο Ανδρουλάκη, ως προς την καταλληλότητα για την πρωθυπουργία. Αυτό το προσωπικό στοιχείο της πολιτικής αντιπαράθεσης τόσο από τον Σύριζα, όσο και από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ.

Έτσι, ο Σύριζα διατηρεί μια αξιοπρεπή εκλογική καταγραφή, η οποία κινείται ανάμεσα στο 21% και 26%, αλλά ο επικεφαλής του είναι, πραγματικά, ο «αδύναμος κρίκος» στην αντιπολιτευτική αλυσίδα της Κουμουνδούρου. Η προσπάθεια αναβίωσης του ρόλου το λαϊκού ηγέτη μιας μαζικής, πληβειακής και δια – ταξικής αντιπολίτευσης απέτυχε και δεν υπάρχει πιθανότητα να ανακτηθεί αυτός ο ρόλος για τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος, ενδεχομένως, να προσβλέπει στην ενσάρκωση ενός τέτοιου ρόλου στον Νίκο Ανδρουλάκη.

Εντούτοις, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει τον «ένθεσμο» ρόλο, τον ρόλο του θεσμικού παράγοντα της αντιπολίτευσης. Δεν συγκεντρώνει τα αναγκαία γνωρίσματα, ούτε καλλιέργησε το πολιτικό προφίλ ενός λαϊκού ή, έστω, κινηματικού ηγέτη. Ο Νίκος Ανδρουλάκης θα εξακολουθήσει να πράττει αυτό που συνεχίζει να κάνει έως τώρα: να ομιλεί σαν αυτοαναγορευόμενος θεματοφύλακας των υφιστάμεων πολιτικών θεσμών. Αυτόν τον ρόλο επέλεξε, σε αυτόν παραμένει εγκλωσβισμένος. Δεν θα μπορούσε να ευχηθεί κάτι περισσότερο για τον εαυτό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τον αρκετά πυκνό προγραμματικό λόγο.