Κασιδιάρης: Επί της αρχής

Το κεφάλαιο που ανοίγει η πρωθυπουργική κίνηση σχετικά με τον αποκλεισμό του κόμματος «Έλληνες για την Πατρίδα», είναι, ίσως, το πιο ενδιαφέρον κεφάλαιο στον πολιτικό φιλελευθερισμό και δεν είναι δυνατόν, με όρους πολιτικής θεωρίας, να εγκλωβιστεί στα στενά όρια της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας, η οποία, στο παρόν, χρησιμεύει για παροχή παραδειγμάτων. Σε ακόλουθα, θα θιγεί ακόμη πιο συγκεκριμένα το ζήτημα σχετικά με το κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη. Η σκέψη του πρωθυπουργού, που ο ίδιος δημοσίως κατέθεσε, δεν είναι καθόλου αντίθετη με την πολιτική διδασκαλία του φιλελευθερισμού, παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς.

Σε κάθε φιλελεύθερη οικονομία και κοινωνία αντιστοιχεί σίγουρα ένα κράτος, που παίρνει την πολιτευματική μορφή της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Φιλελευθερισμός χωρίς κράτος και χωρίς δημοκρατία δεν νοείται, σε αντίθεση με ορισμένες, ιδιαίτερα ανήσυχες για την προστασία της ελευθερίας, πολιτικές φωνές.

Το κράτος της φιλελεύθερης δημοκρατίας υπάρχει πρωταρχικά για την προστασία της ιδιοκτησίας μας, της ιδιοκτησίας κάθε πολίτη, η οποία δεν περιορίζεται στην περιουσία, αλλά επεκτείνεται και συμπεριλαμβάνει την ατομική ελευθερία και την προστασία των ζωών μας. Τα τρία αυτά αγαθά τα κατοχυρώνει ο συντακτικός νομοθέτης του 1975 και, λοκιανά, τα προστατεύει και στην ακροτελεύτια διάταξη του συνταγματικού κειμένου, η οποία καλεί σε αντίσταση  «με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».

Στην ιδιαίτερη περίπτωση των πολιτικών κομμάτων, αυτά οφείλουν να σέβονται τους φιλελεύθερους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού, γιατί, στον φιλελευθερισμό, υπάρχουν και κανόνες, που θέτουν όρια στην ελευθερία μας. Στην πράξη, θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο αποκλεισμού  κομμάτων λόγω της πολιτικής ιδεολογίας τους. Όπως πολύτιμα επισημαίνει ο Σάκης Μουμτζής σε χθεσινό άρθρο του στο Liberal, «αν υπάρξει αποκλεισμός του κόμματος λόγω της ιδεολογίας του, εδώ η κατάσταση και «χοντραίνει» και τείνει να ξεφύγει». Πράγματι, η συζήτηση αρχίζει να «αγριεύει», να γίνεται πολιτικά αιχμηρή και ίσως, πνευματικά επώδυνη.

Και αυτό, γιατί, για να διαπιστωθεί αν ένα κόμμα είναι αντίθετο με την φιλελεύθερη έννοια της ιδιοκτησίας, θα χρειαστεί να εξετάσουμε το καταστατικό του, το πολιτικό του πρόγραμμα και βέβαια, ενδεχόμενες δικαστικές του εμπλοκές. Για παράδειγμα, η Χρυσή Αυγή είναι ένα νεοναζιστικό κόμμα με δικαστικά αποδεδειγμένη εγκληματική δράση.

Στο επίπεδο της σημερινής, της τρέχουσας συζήτησης, ο πρόεδρος του κόμματος «Έλληνες για την Πατρίδα»,  Ηλίας Κασιδιάρης, έχει καταδικαστεί πρωτόδικα σε κάθειρξη περίπου δεκατριών μηνών για τη χρυσαυγίτικη δράση του. Πριν περάσουμε δηλαδή στο καταστατικό και στο πρόγραμμα, υπάρχει ήδη ένα πολύ σοβαρό θέμα με τον επικεφαλής των Ελλήνων για την Πατρίδα.

Ο πρωθυπουργός ορθότατα επισημαίνει το «πρόβλημα Κασιδιάρη» και, με μια έννοια, οφείλει να το θέσει στον πολιτικό διάλογο, με όρους επίλυσής του. Σε άλλη περίπτωση, δεν θα ήταν φιλελεύθερος, αλλά κάτι άλλο.