Παπάς σε γραμμή Άδωνι

Είναι εξόφθαλμα διακριτοί δύο τρόποι να πολιτεύεται κανείς, να κινείται στους χώρους της πολιτικής διαπάλης, ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους κατά τη διάρκεια των οποίων το αίτημα για την πολιτική κινητοποίηση των πολιτών τίθεται εκ των πραγμάτων πιο επιτακτικά. Το ένα υπόδειγμα του πολιτεύεσθαι είναι αυτό που κερδίζει διαρκώς έδαφος στις σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες και εδράζεται στη λογοδοσία των πολιτικών απέναντι στους πολίτες επί τη βάσει ενός συγκεκριμένου έργου που έχει παραχθεί. Στον αντίποδα ίσταται το μειοψηφικό, αυτό που δεν μεριμνά για την προβολή θέσεων και επιχειρημάτων, έργου και αντιπροτάσεων, αλλά επιδιώκει στη στρεβλή κινητοποίηση των πολιτών από το παράθυρο της παραπολιτικής και όχι από την πόρτα της πολιτικής.

Γέννημα μιας γενικευμένης ιδεολογικής κρίσης της μαρξιστικής αριστεράς, ο δεύτερος, ο μειοψηφικός τρόπος άσκησης της πολιτικής τρέφεται από την τοξική δημαγωγία και, συχνά, από τεχνικές που στοχεύουν σε μια προσπάθεια ηθικής υπονόμευσης του πολιτικού αντιπάλου. Τα απλοϊκά νοήματα, οι «πρωτόγονες» πολιτικές επιχειρηματολογίες και η απόπειρα χάραξης κάθετων διαχωριστικών γραμμών στο σώμα της πολιτικής κοινότητας συνοδεύονται, ενίοτε, από εγχειρήματα αποψίλωσης της ηθικής ακεραιότητας πολιτικών προερχόμενων από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους.

Παράδειγμα που εικονογραφεί αυτήν την μειοψηφική και πολιτικά προβληματική συμπεριφορά είναι η περίπτωση των κατηγοριών που εκτοξεύονται εναντίον του κ. Άδωνι Γεωργιάδη. Πέρα από ιδεολογικές αναφορές και κομματικούς προσανατολισμούς, είναι φανερό ότι ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων έχει τεθεί, εδώ και χρόνια, στο επίκεντρο σφοδρών επιθέσεων, οι οποίες εκφεύγουν από τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης και κινούνται στην πάντοτε ευαίσθητη σφαίρα της προσωπικής ηθικής υπόστασης. Από την αρχή της εκδήλωσης των ηθικοπολιτικών επιθέσεων εναντίον του, ο κ. Γεωργιάδης πράττει το αυτονόητο απέναντι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και, βέβαια, τον βουλευτή κ. Νίκο Παππά: τούς καλεί να κινηθούν θεσμικά, προκειμένου να θεμελιώσουν νομικά τις γνωστές επιθέσεις εναντίον του προσώπου του.

Ο κ. Γεωργιάδης δεν έχει να αποδείξει το, αυτονόητο σε νομικά προηγμένες κοινωνίες, τεκμήριο της αθωότητας, το οποίο ισχύει για κάθε πολίτη, για κάθε πολιτικό, και δεν κουράζεται να καλεί τον «ηθικώς ενάγοντα» βουλευτή του Σύριζα να αρθεί στο ύψος του πρωτοφανούς βάρους των καταγγελιών του. Μετά και τις πρόσφατες εξελίξεις με τις σακούλες, τις βαλίτσες και τους ισχυρισμούς του κ. Καλογρίτσα, ο κ. Παππάς οδηγείται, μετά από πολυετείς προσωπικές επιθέσεις εναντίον του υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων, στα γνώριμά του δικαστικά μέγαρα. Ουσιαστικά, ο βουλευτής του Σύριζα «σύρεται», υπό την πίεση των ισχυρισμών του κ. Καλογρίτσα, στην κατάθεση μήνυσης εναντίον της γραμματέως του κ. Καλογρίτσα. Με αυτόν τον τρόπο, ο κ. Παππάς ευθυγραμμίζεται με τη «γραμμή» του κ. Γεωργιάδη, ο οποίος ζητεί επίμονα, σχεδόν μονότονα, να καταθέσει μήνυση κατά της γραμματέως.

Η «γραμμή» αυτή του Υπουργού επαναλαμβάνεται και σε πρόσφατη ανάρτησή του σε διάσημο μέσο δικτύωσης, με την οποία ζητεί, και πάλι, την κατάθεση μήνυσης κατά της Γραμματέως του κ. Καλογρίτσα, αν και η απογοήτευση είναι αποτυπωμένη στο ύφος της αναρτήσεως. Γενικά, θεωρείται ότι το παράθυρο της παραπολιτικής, για το οποίο γίνεται λόγος εδώ, αποφέρει, σε αντίθεση προς την πόρτα της πολιτικής και την συναφή προγραμματική αντιπαράθεση, ενδείκνυται για εκλογικά οφέλη. Αυτό δεν είναι πλήρως ανακριβές, με βάση την διεθνή και την ημέτερη εμπειρία. Το εν λόγω υπόδειγμα πολιτικής είναι, όμως, εξαιρετικά πιθανό να οδηγήσει τον πολιτικό να στοιχίζεται πίσω από την «γραμμή» του πολιτικού του αντιπάλου, με ό,τι αυτό σημαίνει και σε επίπεδο πολιτικών εντυπώσεων.