Επανεκβιομηχάνιση και Ευρώπη

Με παρέμβασή του στο Workday ο Φρανσουά Καντιγιόν (Francois Cadillon), Αντιπρόεδρος για την Ευρώπη και διακεκριμένος σύμβουλος επιχειρήσεων, υποστηρίζει πως η διαδικασία επανεκβιομηχάνισης των δυτικών και, ιδιαίτερα, των ευρωπαικών οικονομιών έχει ήδη αρχίσει, απέναντι στην Κίνα και μέσα από την ενεργοποίηση του κρατικού θεσμού, θέση που κινείται κοντά στην άποψη του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Μιχάλη Χρυσοχοίδη στη χθεσινή «Καθημερινή» σχετικά με μια νέα βιομηχανική πολιτική στη Γηραιά Ήπειρο. Μάλιστα, ο Καντιγιόν ισχυρίζεται πως αυτή η εξέλιξη θα μπορούσε να υποστηρίξει την οικονομική ανάπτυξη για μία δεκαετία τουλάχιστον.

Ιδιαίτερα, ο Καντιγιόν υποστηρίζει ότι η  εξάρτηση των δυτικών οικονομιών από ορισμένα στρατηγικά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των ηλεκτρονικών τσιπ, δεν είναι πλέον πολιτικά αποδεκτή, ούτε στις Ηνωμένες Πολιτείες, ούτε στην Ευρώπη. Αυτό αποδεικνύεται από την απόφαση κυρίως των ευρωπαϊκών αρχών να τονώσουν τις επενδύσεις από ιδιώτες φορείς σε μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες σε κάθε περιοχή, μέσω άμεσων επιδοτήσεων ή εκπτώσεων φόρου.

Πρόκειται για μια νέα, σύγχρονη εκδοχή της παρέμβασης της κρατικής εξουσίας στην οικονομική σφαίρα, για να αντισταθμίσει τις συνθήκες χρηματοδότησης που, επί του παρόντος, επιβαρύνουν τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Από την αρχή της χρονιάς, ο ρυθμός του πληθωρισμού επιταχύνθηκε, οδηγώντας σε αύξηση των βραχυπρόθεσμων επιτοκίων που ενορχηστρώθηκαν από τις κεντρικές τράπεζες.

Πρόκειται για «απόφαση των ευρωπαϊκών αρχών να τονώσουν τις επενδύσεις από ιδιώτες φορείς σε μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες σε κάθε περιοχή, μέσω άμεσων επιδοτήσεων ή εκπτώσεων φόρου».

Όλοι οι οικονομικοί παρατηρητές συμφωνούν, συνεχίζει ο Καντιγιόν,  ότι «καθυστερούν» στο πληθωριστικό φαινόμενο και ότι οι αυξήσεις επιτοκίων δεν έχουν τελειώσει. Ως εκ τούτου, η αστάθεια στις πιστωτικές αγορές, η αβεβαιότητα σχετικά με την εξέλιξη των τιμών των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων, τα οποία δεν προοιωνίζονται καλά για τη χρηματοδότηση μακροπρόθεσμων επενδύσεων.

Επιπλέον, οι πολιτικές «ποσοτικής χαλάρωσης» των κεντρικών τραπεζών που εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και στη συνέχεια κατά την πανδημία της Covid – 19 είχαν περιορισμένο μόνο αντίκτυπο στην οικονομική ανάπτυξη. Ομολογουμένως, αυτή η άφθονη ρευστότητα έχει τονώσει την άνοδο των αποτιμήσεων των εταιρειών.

Ο Καντιγιόν συμπληρώνει ότι «είναι εφικτό οι βιομηχανίες να δημιουργήσουν ξανά θέσεις εργασίας στον κλάδο, αλλά, εάν θέλουν να προσλάβουν, οι κατασκευαστές πρέπει να προσφέρουν στους υποψήφιους συνθήκες εργασίας πιο κοντά στις οικίες τους. Κατανοήστε ότι οι λειτουργίες υποστήριξης και διαχείρισης πρέπει να ζητούνται ή να διαχειρίζονται το ίδιο απλά με τη χρήση μιας εφαρμογής σε smartphone. (…) Πολλές πρόοδοι πρόκειται να γίνουν ενώ οι ad hoc τεχνολογίες είναι διαθέσιμες σήμερα».

Η ενεργοποίηση της κρατικής οντότητας έχει ήδη ξεκινήσει και αποτυπώνεται σε τοπικά και εθνικά πλαίσια. Συνηγορώντας υπέρ της Νέας Βιομηχανικής Πολιτικής, ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης κινείται εγγύτερα σε αυτόν τον «νέο κρατικό παρεμβατισμό» και της αξιοποίησης νέων κατακτήσεων, οι οποίες εντοπίζονται στο πεδίο των σύγχρονων τεχνολογιών, γράφει στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας «Καθημερινή» ότι «η νέα οικονομική τάξη αποτελεί ευκαιρία για την Ελλάδα να χαράξει μια γενναία βιομηχανική πολιτική, με στόχο την κατακόρυφη άνοδο του ποσοστού της βιομηχανικής παραγωγής στο ΑΕΠ της χώρας. Καλούμαστε να διαδραματίσουμε σημαντικό ρόλο στην εθνική ανταγωνιστικότητα, στην ανθεκτικότητα της οικονομίας και, κατ’ επέκταση, της κοινωνίας. Αυτό σημαίνει, μεταξύ των άλλων, να απαγκιστρωθούμε από την οικονομική σκέψη της απορρύθμισης, να αγκαλιάσουμε την επερχόμενη περιφερειοποίηση και να εργαστούμε για τη δημιουργία παραγωγικών οικονομικών ευκαιριών».

Βασικό σημείο διαφοροποίησης των δύο καταθέσεων είναι το ότι, για τον Αντιπρόεδρο για την Ευρώπη, αυτή η νέα διαδικασία εκβιομηχάνισης έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή στην Ε.Ε., σε αντίθεση προς τον πρώην υπουργό, ο οποίος σημειώνει ότι αυτή είναι ακόμη μία προοπτική, όχι μια απτή πραγματικότητα.