Κασέτες στην Ομόνοια, κασέτες και στη Μόσχα

Ο Ρώσος πρόεδρος υπέγραψε το διάταγμα με το οποίο δεν έκανε αλλά θα κάνει πράξη την ενεργειακή του απειλή προς όλο τον δυτικό κόσμο. Ο Β. Πούτιν δεν έπαυσε ακόμη, αλλά θα παύσει να εξάγει πετρέλαιο, που αναβλύζει από τα ρωσικά υπεδάφη, προς τις δυτικές χώρες για ένα διάστημα και αρχής γενομένης από την 1^η Φεβρουαρίου του επομένου έτους. Η ηθικά διεφθαρμένη Δύση απειλείται και μέσω του στοιχείου του χρονισμού, που χρησιμοποιεί ο Ρώσος πρόεδρος, αποκαλύπτοντας ότι δεν είναι παρά ένας ενεργειακός εκβιαστής, που χρησιμοποιεί μαφιόζικες μεθόδους.

Είναι γνωστή η επαγγελματική σταδιοδρομία του Ρώσου προέδρου, το βιογραφικό του είναι, άλλωστε, προσβάσιμο σε όλους μας. Η πρεσβεία της Μόσχας στην Αθήνα το διανέμει σε κάθε ενδιαφερόμενο. Ένας πράκτορας των σοσιαλιστικών μυστικών υπηρεσιών ήταν και του έμεινε το «κουσούρι του χαφιέ», όπως λέγαμε στο στρατό για τον συστρατιώτη, που σημειώνει τα ανομήματα των υπολοίπων στο τεφτέρι του και απειλεί να τα δημοσιοποιήσει όποτε εκείνος κρίνει ως την καταλληλότερη στιγμή για τα συμφέροντά του.

Κι είναι μέγα ανόμημα η επιβολή ανώτατου ορίου στην τιμή του ρωσικού πετρελαίου, στα μάτια του Βλαδίμηρου τουλάχιστον. Αυτός θέτει λοιπόν σε λειτουργία τη μηχανή των ενεργειακών εκβιασμών και υπογράφει το διάταγμα στην καρδιά της εορταστικής περιόδου και τη στιγμή που ο ίδιος ωθείται από την εξέλιξη του πολέμου σε εφιαλτικές σκέψεις για διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία του Τάγματος των Αζόφ και των Νεοναζί. Για να επιτύχει μια κάποια βελτίωση της δεινής θέσης του στη διεθνή σκηνή, ο Πούτιν εκβιάζει με το ρωσικό πετρέλαιο, αλλά και με το στοιχείο του χρόνου και των συναφών χρονικών deadline.

Η σκέψη δεν είναι, κατ’ αρχήν και κατ’ αρχάς, ατυχής, για τα μέτρα ενός χαρακτηρισμένου εκβιαστή, με επαγγελματικές περγαμηνές στο υψηλό λειτούργημα του κρατικού χαφιέ. Αλλά δεν «περπατάει» στη ζωή. Το λεγόμενο «μαρτύριο της σταγόνας» το είχε χρησιμοποιήσει, και πάλι, με την Σάνα Μάριν, την Φινλανδή πρωθυπουργό, και με τις σταδιακές διαρροές πιπεράτων video από τον ιδιωτικό της βίο. Το πράττουν συχνά και στην ημετέρα χώρα έντυπα μακελικού επιπέδου, υπονοώντας γαργαλιστικές αποκαλύψεις για τον ερωτικό βίο και τις επαγγελματικές συναλλαγές πολιτικώς αντιφρονούντων. Γενικές και αφηρημένες καταγγελίες για παλινόρθωση του κράτους της δεξιάς και του φαύλου μητσοτακισμού είχαμε και από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς, ωστόσο, να προσκομιστεί τελικά κανένα αποδεικτικό στοιχείο, αλλά μόνο έμμεσες αναφορές σε παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων.

Κάτι συμβαίνει, λοιπόν, εδώ με τη σιτσιλιάνικη μέθοδο της «εν ευθέτω χρόνω απειλής», η οποία δεν εκφράζεται ποτέ στην ολότητά της και που αποτυγχάνει στην πράξη. Στην Φινλανδία, η Σάνα Μάριν χαίρει υψηλής πολιτικής δημοτικότητας, κύματα διεθνούς συμπαράστασης εκφράζονται από πολιτικούς ομοϊδεάτες και αντιπάλους και η Φινλανδία προετοιμάζεται να ενταχθεί, εκτός απροόπτου, στη Συμμαχία. Στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός έχει ακόμη μεγαλύτερη εκλογική διαφορά από τον δεύτερο και τρίτο αρχηγό των κομμάτων της πολιτικής διαπάλης, ενώ επιχειρηματίες παλαιάς κοπής και οσμής επιδίδονται σε ένα πόλεμο χαρακωμάτων, που προκαλεί και το γέλιο και το κλάμα μαζί. Και στην Ρωσία, ο Πούτιν, προβλέπεται να παραμείνει μόνος στη διεθνή σκηνή, με τους ενεργειακούς και υβριδικούς εκβιασμούς να παραμένουν στο επίπεδο των ασκήσεων επί χάρτου.

Το ζήτημα είναι, ωστόσο, ιδιαίτερα σοβαρό, ανεξάρτητα από τους έμμεσους και χρεωκοπημένους τρόπους που το προσεγγίζει η «πολιτική σκουριά» Ομονοίας και Μόσχας. Κι είναι ιδιαίτερα σοβαρό, γιατί συνδέεται με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, που δεν είναι απλώς μία ανθρώπινη αξία, αλλά αυταξία στον δυτικό πολιτισμό. Οι φιλελεύθερες δημοκρατίες κατοχυρώνουν το δικαίωμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια σε ανώτατο νομικοπολιτικό επίπεδο. Ο συντακτικός νομοθέτης δεν αστειεύεται με αυτό. Αυτό που δεν φαίνεται να σταθμίζουν οι πολιτικές ελίτ στο βαθμό που θα έπρεπε, είναι ότι αυτοί οι νέου τύπου, υβριδικοί «τσαμπουκάδες» απαιτούν και νέες θεσμικές απαντήσεις, που να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά Μοσχοβίτες, αλλά και Ομονοιακούς.