Γιατί πολώνουν οι Αγιατολάχ;

Σχεδόν τρεις μήνες μετά την πρώτη δολοφονία για ελλιπή χρήση της μαντίλας, οι θεοκράτες, αντί να απομειώνουν την ένταση και να αποφορτίζουν την ατμόσφαιρα, συνεχίζουν, περίπου ακάθεκτοι, να κινούνται στις ράγες της βίας και της καταστολής, δίχως να επιδεικνύουν αυτό που όλες οι εξουσίες, δημοκρατικές και μη, επιστρατεύουν σε ακραίες περιπτώσεις: δόλια μέσα για τη σταδιακή κοινωνική αποφόρτιση.

Τα πιο πρόσφατα «επιτεύγματα» αυτής της ακραίας κατασταλτικής τακτικής είναι η εκτόξευση απειλών εναντίον γιατρών που περιθάλπουν τραυματίες, καθώς και νέο κύμα μαζικών συλλήψεων διαδηλωτών και διαδηλωτριών.

Η διαλλακτικότητα του καθεστώτος φαίνεται να έχει εξαντληθεί σε κάποια αμυδρά και μάλλον σπασμωδικά «ανοίγματα» προς την, μέχρι πρότινος, εμβρυώδη κοινωνία πολιτών του Ιράν.

Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του τρέχοντος κινήματος είναι ακόμα δύσκολο να προβλεφθούν πλήρως. Ωστόσο, είναι πιθανό να αλλάξει η κοινωνικοπολιτική κατάσταση στο Ιράν. Το μέγεθος της εξέγερσης είναι τέτοιο που, ακόμη κι αν συντριβεί τελείως στο αίμα, με το κόστος της ζωής δεκάδων θυμάτων, όπως μια «Ιρανική Τιεν Αν Μεν»,  οι τρόποι συνύπαρξης μεταξύ του καθεστώτος και του πληθυσμού θα επηρεαστούν σημαντικά. Η αύξηση των πράξεων πολιτικής ανυπακοής διαχέονται παντού.

Αυτό το κίνημα, με τα εκατομμύρια υποστηρικτών σε όλο τον δυτικό κόσμο, δεν αντιμετωπίζεται με αποτελεσματικό τρόπο, αν βασίζεται αποκλειστικά στη βία, στη δύναμη, στη σύγκρουση.

Ο κύριος αιτιώδης παράγοντας αυτής της επίδειξης σιδηράς βίας εκ μέρους των καθεστωτικών κορυφών θα πρέπει να αναζητηθεί στην στρατηγικού τύπου επιλογή της κυβέρνησης να προσεγγίσει την Ρωσία.

Ήδη, σε ένδειξη καλής θελήσεως, το καθεστώς προέβη σε μια σημαντική αύξηση της βοήθειας σε στρατιωτικό υλικό προς την Ρωσία του προέδρου Β. Πούτιν.

Το πρόσφατο ρεπορτάζ είναι σαφές:  ο Νταβίντ Μπαρνέα, επικεφαλής της ισραηλινής υπηρεσίας πληροφοριών Mossad, δήλωσε ότι η Τεχεράνη σκοπεύει να αυξήσει τις προμήθειες «προηγμένων όπλων» στη Ρωσία. «Προειδοποιούμε για τις περαιτέρω προθέσεις του Ιράν,  τις οποίες [οι ιρανικές αρχές] προσπαθούν να κρατήσουν μυστικές – να εμβαθύνουν και να αυξήσουν την προμήθεια προηγμένων όπλων στη Ρωσία, να επεκτείνουν το σχέδιο εμπλουτισμού ουρανίου και να εντείνουν τις επιθέσεις σε μουσουλμανικές χώρες φιλικές [προς το Ισραήλ] στην περιοχή», δήλωσε ο Μπαρνέα.

Στα ποιοτικά αιτήματα του πληθυσμού η κυβέρνηση απαντά, λοιπόν, με μάλλον οικονομικές λύσεις. Εν μέρει έχει δίκιο, αλλά εν μέρει μάλλον αστοχεί. Αστοχεί, διότι τα αιτήματα αφορούν σε δημόσιες ελευθερίες, αλλά έχει δίκιο από την άποψη ότι το Ιράν είναι μια φτωχή χώρα. Ενδεικτικά, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το Ιράν έχει ποσοστό φτώχειας περίπου 18% του πληθυσμού, επομένως 16,5 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Το καθεστώς παίζει το «χαρτί» της οικονομίας, της βελτίωσης των υλικών συνθηκών διαβίωσης των πολιτών, σε επικοινωνία με ένα απολυταρχικό καθεστώς. Από την άποψη αυτή, η καταστολή είναι μονόδρομος.