Οι κυρώσεις στη Ρωσία συμφέρουν την Ευρώπη;

Οι δηλώσεις του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας φέρνουν πάλι στην επιφάνεια ένα ερώτημα που απασχολεί τις ευρωπαϊκές, πολιτικές και οικονομικές, ελίτ εδώ και μερικούς μήνες. Οι κυρώσεις, που επιβάλλουμε ως Ευρωπαϊκή Ένωση, λειτουργούν προς το συμφέρον μας ή, αντιθέτως, το υπονομεύουν;

«Το παρόν “πακέτο’ θα έχει τις ίδιες επιπτώσεις με όλα τα προηγούμενα–την επιδείνωση των κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων στην ίδια την ΕΕ», επισημαίνει η εκπρόσωπος Τύπου του ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα.

Δεν είναι όμως μόνον η ρωσική πλευρά που εντοπίζει κινδύνους για το κοινωνικοοικονομικό συμφέρον της Ευρώπης. Οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες της Γηραιάς Ηπείρου καταθέτουν παρόμοιους προβληματισμούς.

Ο Ε. Μυτιληναίος, για παράδειγμα, ζητεί να «ρίχνουμε την ευθύνη της ενεργειακής κρίσης αποκλειστικά στον Β. Πούτιν» και εκτιμά ότι οι Βρυξέλλες «ζουν σε άλλον πλανήτη λόγω της επιμονής σε ζητήματα δημοκρατίας.

Σε πολιτικό επίπεδο, υπάρχουν πολιτικές ηγεσίες που εκφράζουν διστακτικότητα και διατυπώνουν επιφυλάξεις. Έτσι, σύμφωνα με εκπρόσωπο της βελγικής κυβέρνησης, «γίνεται όλο και πιο δύσκολο να επιβληθούν κυρώσεις που θα πλήξουν αρκετά σκληρά τη Ρωσία, χωρίς υπερβολική παράπλευρη ζημιά στην ΕΕ».

Δεν είναι αυθαίρετο ότι η Ρωσία δεν έχει πληγεί όσο θα περίμενε κάποιος από τις κυρώσεις της Ευρώπης. Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της χώρας δεν πρόκειται να μειωθεί περισσότερο από 5%, τη στιγμή που η Ουκρανία μετρά βαριές οικονομικές απώλειες.

Ωστόσο, η επιβολή κυρώσεων λειτουργούν υπέρ του κοινού, ευρωπαϊκού συμφέροντος, αν με αυτό εννοούμε τον τερματισμό του πολέμου και της ενεργειακής εξάρτησης από τη Ρωσία. Με τις κυρώσεις, βάλλονται σοβαρά τα ρωσικά είδη μεταποίησης και οι ρωσικές αλυσίδες εφοδιασμού.

Ακόμη, μεσοπρόθεσμα, από τη στιγμή που  το κοινό μας συμφέρον ως Ευρωπαίων είναι ο τερματισμός της ρωσικής εισβολής, οι κυρώσεις έχουν μια βαθιά πολιτική συνιστώσα: στην  Ευρώπη, δεν κάνουμε διάλογο με παραβάτες του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς νομιμότητας συνολικά. Δεν νομιμοποιούμε ως ισότιμο συνομιλητή μας τον εισβολέα που καταπατά θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου και διακωμωδεί τις κοινές αποφάσεις της ΕΕ.

Σε αντίθετη περίπτωση, στην περίπτωση δηλαδή του «μετριασμού» και της σταδιακής υποχώρησης των κυρώσεων, δίνεται μια ανάσα ζωής στο απολυταρχικό καθεστώς της Μόσχας, στους ενεργειακούς εκβιασμούς της και το βαρύ οικονομικό κόστος που πληρώσαμε και εξακολουθούμε να πληρώνουμε.