Η τελευταία επιθυμία του Αριστοτέλη Ωνάση πραγματοποιήθηκε – Ανατριχιαστικές φωτογραφίες

Η τραγική δολοφονία του Ρόμπερτ Κέννεντυ, αδελφού του δολοφονημένου συζύγου της, τον Ιούνιο του 1968, δεν απέτρεψε την Τζάκι να επισημοποιήσει το δεσμό της με τον Έλληνα κροίσο, μόλις τέσσερις μήνες αργότερα. Η είδηση έσκασε, όπως ήταν φυσικό, σα βόμβα: Στις 20 Οκτωβρίου 1968, στο εκκλησάκι του Σκορπιού, η Τζάκι Κένεντι έγινε Τζάκι Ωνάση, Τζάκι «Ω» όπως έμεινε στην ιστορία. Λίγο αργότερα, ο ίδιος ο Ωνάσης πήρε το τιμόνι του τζιπ που μετέφερε υπό βροχή τους νεόνυμφους στη «Χριστίνα» για τη δεξίωση, με την Τζάκι να κρατά στην αγκαλιά της την Καρολίνα Μπουβιέ Κένεντι.

Στις 24 Ιανουαρίου 1973, ο γιος του Ωνάση, Αλέξανδρος, σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα, σε ηλικία μόλις 25 ετών (δείτε εδώ βίντεο από την κηδεία του και το φέρετρο). Ο πρόωρος θάνατός του, επέφερε στον Αριστοτέλη Ωνάση βαρύ πλήγμα, από το οποίο δε συνήλθε ποτέ. Πέθανε δύο χρόνια αργότερα, στις 15 Μαρτίου 1975, στο Αμερικανικό Νοσοκομείο του Νεϊγύ, κοντά στο Παρίσι, πάσχοντας από οξεία μυασθένεια. Σύμφωνα με την επιθυμία του, ετάφει δίπλα στο εκκλησάκι της Παναγίτσας, στον Σκορπιό, όπου αναπαύονταν ήδη ο γιος του και η αδελφή του Άρτεμις. Εκεί ετάφη αργότερα και η Χριστίνα, η οποία πέθανε στις 19 Νοεμβρίου 1988 στην Αργεντινή

Το πρωτοσέλιδο της εποχής

«Παρίσι (Ασσοσιέϊτεντ). – Ο Έλλην μεγαλοεφοπλιστής Αριστοτέλης Ωνάσης πέθανε χθες στη 1 μ.μ. στο Αμερικανικό Νοσοκομείο του Νεϊγύ, σε ηλικία 70 ετών. Ενοσηλεύθη από τις 6 Φεβρουαρίου και υπέστη σειρά εγχειρήσεων. Η σύζυγος του μεγαλοεφοπλιστού Ζακελίν και η κόρη του Χριστίνα ήταν χθες στο Παρίσι, αλλά εκπρόσωποι της οικογένειας και του νοσοκομείου δεν θέλησαν να διευκρινίσουν εάν οι δύο γυναίκες ήταν κοντά του όταν πέθανε. […] Λευκάδα (Του απεσταλμένου μας). – “Θέλω στην κηδεία μου να γίνουν όλα απλά. Μόνον ο παπάς του Νυδρί κι ένας ψάλτης.” Αυτή ήταν η τελευταία επιθυμία του Αριστοτέλη Ωνάση, του μετανάστη, που μέσα σε μισόν αιώνα δημιούργησε μια από τις πιο μεγάλες “αυτοκρατορίες πλούτου” στον κόσμο. Στο Μαρτιάτικο ανθοστόλιστο περιβόλι του Σκορπιού –σε τούτον τον τεχνητό παράδεισο– ακόμη κι ο Ωνάσης δεν μπόρεσε να έχη διαφορετική θέση από εκείνη των φτωχών. Έτσι, σαν το φέρετρο κατέβαινε στο νιοσκαμμένο τάφο, κι ο παπα-Ζαβιτσιάνος, από το Νυδρί, άφηνε τις τελευταίες νεκρώσιμες ψαλμωδίες, γυναίκα, κόρη, αδέλφια και λιγοστοί φίλοι, που έφθασαν μέχρις εδώ για να τον συντροφεύσουν στο τελευταίο του ταξίδι, έρριχναν μια χούφτα νωπό χώμα, που όλο βάρινε για να σκεπάση σε λίγο, ολότελα, το φέρετρο.», έγραφε τότε χαρακτηριστικά η εφημερίδα Καθημερινή.

Αποκάλυψη 65 χρονια μετά: Πώς κέρδισε ο Ωνάσης την Ολυμπιακή από Νιάρχο – Κόντρα με Γουλανδρή

Νέα στοιχεία για το παρασκήνιο που προηγήθηκε της δημιουργίας της Ολυμπιακής Αεροπορίας και αφορούν την ίδρυση της Πολιτικής Αεροπορίας, της λεγόμενης ΤΑΕ (Τεχνικαί Αεροπορικαί Εκμεταλλεύσεις), και του απίστευτα μυθιστορηματικού εκφραστή της, του Στέφανου Ζώτου, του περίφημου «Σμηναγού Χ», αλλά και της κόντρας Νιάρχου και Ωνάση για την κυριαρχία του αέρος και όχι μόνο των θαλασσών φέρνει στο φως το βιβλίο του Αχιλλέα Χεκίμογλου με τίτλο «Ο Ωνάσης και ο Σμηναγός Χ» από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Με τρόπο συναρπαστικό, που κάνει το βιβλίο να μοιάζει με θρίλερ, ο συγγραφέας παρουσιάζει όλα όσα έλαβαν χώρα με αφορμή τη διεκδίκηση της Ελληνικής Πολιτικής Αεροπορίας από τους πλέον γνωστούς τότε εφοπλιστές όπως ο Ωνάσης, ο Νιάρχος και ο Γουλανδρής, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τον καίριο ρόλο των πολιτικών της εποχής, από τον Παπάγο και τον Βενιζέλο έως τον Καραμανλή, τον Μητσοτάκη και τον Ράλλη. Ξεκινώντας από την άγνωστη ιστορία της Πολιτικής Αεροπορίας, που ήδη από τον καιρό του εμφυλίου πολέμου ήταν πολύ ανεπτυγμένη, καθώς πτήσεις πραγματοποιούνταν σε εσωτερικό και εξωτερικό (!), ο Χεκίμογλου εξηγεί πως αυτός που την εκσυγχρόνισε ήταν ο Στέφανος Ζώτος.

Επίσης, ήταν εκείνος που πρωτοχρησιμοποίησε τους έμπειρους πρώην πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας για την επάνδρωσή της, αλλά και τις αεροσυνοδούς που είχαν από τότε αρχίσει να είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς (ανάμεσα στις πρώτες ήταν, για παράδειγμα, η σύζυγος του Αμερικανού δημοσιογράφου και φημολογούμενου κατασκόπου Τζορτζ Πολκ που είχε δολοφονηθεί το 1948).

Το όραμα Η ανάδειξη, ωστόσο, της Ολυμπιακής και η απόλυτη άνθηση του πλέον δημοφιλούς αερομεταφορέα οφείλεται στο μεγάλο όραμα του Αριστοτέλη Ωνάση, ο οποίος κατάφερε να κερδίσει τους ανταγωνιστές του και να καταθέσει για πρώτη φορά συγκεκριμένο επιχειρηματικό πλάνο για έναν εύρωστο και ανεξάρτητο αερομεταφορέα, που ανακοινώθηκε στις 30 Ιουλίου του 1956 «με θριαμβευτική υποδοχή από τον Τύπο», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το βιβλίο, καθώς, εκτός από τα νέα αεροπλάνα με τα οποία θα ενίσχυε την Ολυμπιακή ο Ωνάσης, «υποχρεωνόταν να αναπτύξει τις αεροπορικές συγκοινωνίες με Κεντρική και Δυτική Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Αφρική και Αμερική, με 10 γραμμές και σε μεγαλύτερη συχνότητα, αλλά και να εγκαταστήσει μετά από πέντε χρόνια κάθε νέα αποδοτική, τακτική ή εποχική γραμμή που ήθελε το Δημόσιο». Μια νέα εποχή για την εθνική αεροπλοΐα ξημέρωνε πλέον για την Ελλάδα, με άγνωστο, επί σειρά ετών, παρασκήνιο που φέρνει στο φως το βιβλίο.

Ο «Σμηναγός Χ»

Παρότι δεν είναι γνωστό στους πολλούς, σε αντίθεση με την εικόνα καταστροφής που εμφάνιζε η χώρα μετά την αποχώρηση των Γερμανών και το τέλος του πολέμου, τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά όσον αφορά την ελληνική αεροπλοΐα, αφού η δημιουργία της ΤΑΕ -με τη σφραγίδα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ως τότε αρμόδιου υφυπουργού Οικονομικών- το 1951 επέτρεπε τα ταξίδια και την ελεύθερη διακίνηση επιβατών και αγαθών τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό! Μάλιστα, ο συγγραφέας τονίζει πως, ενώ όλη η Ευρώπη λειτουργούσε με επιδοτούμενες κρατικές αεροπορικές εταιρείες σε καθεστώς κλειστών αγορών, η Ελλάδα βρισκόταν στο άλλο άκρο, με ανοιχτή και ελεύθερη αεροπορική αγορά.

Ηδη το 1946 και ενώ οι αντάρτες είχαν ήδη αναγκαστεί να παραδώσουν τα όπλα με τη Συμφωνία της Βάρκιζας, κάτι που σήμανε την αρχή του εμφυλίου πολέμου, προσγειώνεται στην Αθήνα το πρώτο αεροπλάνο με απευθείας πτήση από τη Νέα Υόρκη, γεγονός που δηλώνει ότι υπήρχε από τότε ενδιαφέρον των Αμερικανών για την αεροπλοΐα μας. Αλλά δεν ήταν μόνο οι Αμερικανοί που ενδιαφέρονταν, καθώς είναι γνωστή η εμπλοκή των Βρετανών στη διεκδίκηση της κυριαρχίας των ελληνικών αερομεταφορών.

Αλλά τον πρωταγωνιστικό ρόλο έδειχναν να έχουν οι Αμερικανοί, καθώς οι δικές τους ντακότες, αγορασμένες στην Αίγυπτο, που συνιστούσαν την πλειονότητα των αεροπλάνων της TAE, είναι αυτές που πετούσαν απρόσκοπτα στον ελληνικό αέρα μεταφέροντας επιβάτες και φορτία και παρουσιάζοντας μια εικόνα διαμετρικά αντίθετη από αυτήν που εμφάνιζε τότε η χώρα στη στεριά. Κεντρικό ρόλο στο σημείο αυτό φάνηκε να διαδραματίζει ο γεννημένος το 1903 στον Πειραιά σμηναγός ε.α. Στέφανος Ζώτος, ο οποίος δημιούργησε την πλέον ισχυρή πολιτική αεροπορική εταιρεία Τεχνικών Αεροπορικών Εκμεταλλεύσεων, η οποία αναδείχθηκε σε νούμερο ένα παράγοντα της αεροπλοΐας στη χώρα. «Τίποτε δεν θα υπήρχε εάν ο Ζώτος δεν έφτιαχνε από το μηδέν την ΤΑΕ, εάν δεν εκπαίδευε πιλότους, προσωπικό καμπίνας, τεχνική βάση και στελέχη πωλήσεων.

Μάλιστα δεν θα ήταν ριψοκίνδυνο να ισχυριστεί κανείς ότι ο Ωνάσης θα είχε παραλάβει μόνο βίδες και καλές προθέσεις εάν δεν είχε προηγηθεί η ΤΑΕ και ο Ζώτος, αλλά και η ΕΕΣ (Ελληνική Εταιρεία Συγκοινωνιών) του Μεσοπολέμου, την οποία ξεπούλησαν αντί πινακίου φακής στη Lufthansa και στη συνέχεια διέλυσαν οι Γερμανοί κατακτητές, χωρίς ποτέ μέχρι σήμερα να λογοδοτήσουν γι’᾿ αυτό», επισημαίνει με καίριο τρόπο στο βιβλίο του ο Χεκίμογλου. Βέβαια η ιστορία της επικράτησης του Στέφανου Ζώτου στα εγχώρια πράγματα έχει έντονο πολιτικό ενδιαφέρον, ειδικά όταν εκείνος βρίσκεται να παίζει καίριο ρόλο στην αποκάλυψη των υποψήφιων δολοφόνων του Ελευθέριου Βενιζέλου και από ξεκάθαρος εκφραστής του Λαϊκού Κόμματος να καταγγέλλει επώνυμα τους δολοπλόκους, οι οποίοι υπήρξαν ταυτόχρονα στενοί του φίλοι!

Ηδη το 1946 και ενώ οι αντάρτες είχαν ήδη αναγκαστεί να παραδώσουν τα όπλα με τη Συμφωνία της Βάρκιζας, κάτι που σήμανε την αρχή του εμφυλίου πολέμου, προσγειώνεται στην Αθήνα το πρώτο αεροπλάνο με απευθείας πτήση από τη Νέα Υόρκη, γεγονός που δηλώνει ότι από τότε υπήρχε ενδιαφέρον των Αμερικανών για την αεροπλοΐα μας

Ενώ δηλαδή μέχρι πρότινος αρθρογραφούσε ανώνυμα εναντίον του πρώτου υπουργού Αεροπορίας στην κυβέρνηση Βενιζέλου, Αλέξανδρου Ζάννα, με το ψευδώνυμο «Σμηναγός Χ», με την κίνησή του να υποδείξει στον τότε υπουργό Αεροπορίας και μετέπειτα κατοχικό πρωθυπουργό Ιωάννη Ράλλη τους πραγματικούς υπεύθυνους της απόπειρας που ήταν άλλοτε αντιβενιζελικοί στενοί του φίλοι, κέρδισε τη συμπάθεια του αντίπαλου στρατοπέδου για πάντα.

Αγγλοσαξονικές έριδες

Το αποτέλεσμα ήταν ο ίδιος να κυνηγηθεί όσο λίγοι, αλλά η σκληρή του φύση και ο περιπετειώδης χαρακτήρας του δεν του επέτρεψαν να εγκαταλείψει, όπως και σε άλλα κρίσιμα σημεία της ζωής του. Κατά τη διάρκεια του πολέμου φρόντισε, μάλιστα, να διαφύγει μαζί με όλη την τότε κυβέρνηση στη Μέση Ανατολή, όπου ανέλαβε χρέη διευθυντή στο εξόριστο υπουργείο Αεροπορίας και κατάφερε, ύστερα από ειδικές συμφωνίες που έκανε με τους Αμερικανούς, να αποκτήσει τις πρώτες γνωστές ντακότες σε προνομιακή τιμή και έτσι να γεννηθεί η περίφημη ΤΑΕ.

Ωστόσο, οι Βρετανοί που δεν μπορούσαν να δεχτούν την παρέμβαση του Ζώτου, των Αμερικανών και της TWA στον έλεγχο των εναέριων συγκοινωνιών της Ελλάδας, φρόντισαν να καταστήσουν εμφανή τη δυσαρέσκειά τους και να εκφράσουν το ενδιαφέρον να παραχωρηθούν τα ελληνικά αεροπλάνα στην British Airways. Μόνο που υπολόγιζαν χωρίς τον Ζώτο: «Ο αεροπόρος, έχοντας λάβει τις διαβεβαιώσεις του υπουργείου Αεροπορίας, συνεννοήθηκε με την TWA, προχώρησε σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και οι Αμερικανοί συνεισέφεραν σε χρήμα, υλικό και τεχνική βοήθεια. Μεγάλο τμήμα προσωπικού μεταφέρθηκε στην Αίγυπτο όπου εκπαιδεύτηκε επιτόπου από στελέχη της TWA, η οποία διέθετε εκεί αεροπορικό κόμβο», γράφει ο Χεκίμογλου.

Από την άλλη, για να μη δυσαρεστηθούν οι Βρετανοί, το 1947 το Δημόσιο, η Εθνική Τράπεζα, οι Αγγλοαμερικανοί και η κοινοπραξία των τεσσάρων Μετοχικών προχώρησαν στη δημιουργία μιας νέας κοινοπραξίας με τίτλο Ελληνικαί Αεροπορικαί Συγκοινωνίαι, η οποία ωστόσο δεν μακροημέρευσε. Ο Ζώτος κατάφερε να κρατήσει την αεροπορική κυριαρχία με την ΤΑΕ, αλλά ήξερε ότι έχει πλέον απέναντί του τους πάντες, από τους πολιτικούς του λαϊκού κόμματος μέχρι τους ριζοσπάστες αντιαμερικανούς, ακόμη και τον Τύπο του Βορρά, όπως τον τότε εκδότη της «Μακεδονίας» Ιωάννη Βελλίδη, ο οποίος απαιτούσε να σταματήσει να μεταφέρει με τα αεροπλάνα του τις αθηναϊκές εφημερίδες στη Θεσσαλονίκη και να πλήττει έτσι την κυκλοφορία! Αψηφώντας τις αιτιάσεις, ο Ζώτος προχωρούσε σε νέες συμφωνίες εκμεταλλευόμενος και τα χρήματα που έρχονταν στην Ελλάδα μέσω του Σχεδίου Μάρσαλ για διαδοχικά δάνεια εκατομμυρίων δολαρίων.

Οι «αερολίβελλοι»

Τα τέταρτα γενέθλια της ΤΑΕ, τον Σεπτέμβριο του 1950, τον βρίσκουν, παρά τα προβλήματα, με νέο αεροπλάνο και με ξένους δημοσιογράφους να επισκέπτονται την Ελλάδα για να γιορτάσουν το γεγονός. Στη χώρα, όμως, το πολυτάραχο πολιτικό σκηνικό επιτρέπει την αστάθεια, με τη μία κυβέρνηση να διαδέχεται την άλλη και τον Παπάγο, λόγω της έχθρας που έχει με τον Ζώτο, να εισηγείται, σε απόρρητη αναφορά προς τον Βενιζέλο, να υπαχθεί η Πολιτική Αεροπορία στο υπουργείο Αεροπορίας με σκοπό τον απόλυτο έλεγχό της.