Φιλελευθερισμός: Από τον Μακρόν στον Γκλιγκσμάν;

«Τα δικαστήρια θα καθορίσουν ποιος είναι ένοχος αλλά δεν είναι μόνο τα άτομα που εμπλέκονται» σε επιχειρήσεις ξένης επιρροής, αναφέρεται στο δημοσίευμα του Politico, ενός έγκυρου διεθνούς επιρροής περιοδικού. Η δήλωση ανήκει στον Ραφαέλ Γκλιγκσμάν, ενός «καθαρού φιλελεύθερου» (ibéral pur, είναι ο ακριβής όρος που χρησιμοποιεί για να αυτοκαθοριστεί ιδεολογικά και κάπως αυτάρεσκα). Και πράγματι, ο Γκλισμάν αποδεικνύει, με την πολιτική του ταυτότητα, ότι διεκδικεί να εκπροσωπήσει αποκλειστικά τον «πούρο φιλελευθερισμό», μέσα από ένα σλάλομ που περιλαμβάνει την Φιλελεύθερη Εναλλακτική, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, την Place Publique και – νομίζω – κανά δυο σέκτες του φιλελευθερισμού.

Όντας δημοσιογράφος μιας ορισμένης κοπής, γνωρίζει πώς να μιλάει και να απευθύνεται σε ένα θυμικό, το οποίο, κατά τη γνώμη του, είναι φιλελεύθερο. Χρησιμοποιεί καθημερινά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γνωστοποιώντάς μας την πολιτική του δράση, και δημοσιεύει το «Ευαγγέλιο εναντίον της αντιδραστικής σκέψης», δεδομένου ότι ο ίδιος είναι φωνή της προοδευτικής σκέψης. Στρέφεται εναντίον της εκκλησίας, κάθε θρησκευτικής αναφοράς, δηλώνει πεπεισμένος ότι οι μετανάστες θα λύσουν το δημογραφικό ζήτημα, αυτοπροσδιορίζεται ως πεπεισμένος ευρωπαϊστής και αναγνωρίζει ως ευρωπαϊστές μόνον όσοι τάσσονται υπέρ μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης.

Τα φιλελεύθερα φάουλ είναι ήδη μπρος στα μάτια μας, για αυτόν τον «καθαρό φιλελεύθερο», ενώ οι κατηγορίες για «μαρξισμό» ή για «συντηρητισμό» είναι έτοιμες να εκτοξευθούν (και) εναντίον του αποτολμήσαντος να σύρει τις γραμμές αυτές. Καλό είναι να παρακαμφθούν οι αιτιάσεις (αρέσκεται στο ετικετάρισμα ο εν λόγω) και, αφού μας είναι γνωστή η ταυτότητά του, να εστιάσουμε στους λόγους που εκστομίστηκαν από το βήμα του άμεσα αιρετού οργάνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του κατεξοχήν δημοκρατικού οργάνου της Ευρώπης 27 διαφορετικών χωρών. Η δικαστική λειτουργία θα αποφανθεί ποιος είναι ένοχος για μια υπόθεση που απασχολεί και την εγχώρια κοινή γνώμη. Τα ζητήματα όμως γεννώνται με το δεύτερο μισό του εμπύρετου λόγου, από αυτούς που κάνουν τον κατεξοχήν πολιτικό εκφραστή του φιλελεύθερου μεταρρυθμιστικού κέντρου, τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν, να χαμογελά, ακόμη και σε τηλεοπτικές συζητήσεις.

«Δεν είναι μόνο τα άτομα που εμπλέκονται» σε επιχειρήσεις ξένης επιρροής. Ποια άλλα άτομα είναι; Αυτά τα «άτομα» του Γκλίγκσμαν έχουν ονοματεπώνυμο, εκτός αν είναι ακόμη ανήλικα ή αν παραμένουν αβάπτιστα. Και πάνω σε αυτήν την «μακρονικής» υφής διερώτηση επισυνάπτεται και μια δεύτερη, η οποία έχει να κάνει με το εάν τα δικαστήρια, δηλαδή η κατά τον δημοκρατικό νόμο δικαιοδοτική βαθμίδα, δεν αποφαίνονται για όλα τα άτομα που εμπλέκονται στην υπόθεση. Διότι αν δεν αποφαίνονται για τα άτομα που εμπλέκονται, τότε τα δικαστήρια πράττουν πλημμελώς το έργο τους, για το οποίο είναι προορισμένα και για το οποίο αμείβονται από τους φορολογούμενους πολίτες.

Χθες, ο ίδιος ο Γκλιγκσμάν είχε γράψει για το θέμα με το γνώριμο μετριοπαθές ύφος: «Το σκάνδαλο πρέπει να μας ωθήσει να λάβουμε αυστηρά μέτρα. Χωρίς καθυστέρηση». Ακόμη όμως περιμένει το σώμα των Ευρωπαίων πολιτών τις συγκεκριμένες, θεσμικές προτάσεις του λαλίστατου φιλελεύθερου ευρωβουλευτή, με προσήλωση όμως στην έννομη τάξη και με σεβασμό στους κανόνες λειτουργίας των θεσμών. Γιατί, αν δεν συντρέχουν αυτή η προσήλωση και αυτό ο σεβασμός, τότε ο λόγος του (όποιου) Γκλιγκσμάν παύει να είναι φιλελεύθερα δημοκρατικός.