Η Καρπασία περιφράσσεται και ημείς άδομεν

Η είδηση είναι πέρα για πέρα αληθινή, διασταυρωμένη και, σε κάθε περίπτωση, δεν είναι ένα από εκείνα τα «ατράνταχτα στοιχεία», που τροφοδοτούν τον λόγο των πιο ακραίων, των εκ φύσεως αδιάλλακτων κύκλων και από τις δυο πλευρές της αντιπαράθεσης. Η Καρπασία, ένα πανέμορφο παραθαλάσσιο χωριό στα κατεχόμενα της Κύπρου, περιφράχθηκε από τον στρατό κατοχής.

Προσεγμένο είναι το άρθρο, όπως αρμόζει σε αυτά τα λεπτά εθνικά ζητήματα, η προσέγγισή των οποίων φτάνει συχνά στα όρια της ρητορικής Φαήλου. Το θέμα προβλήθηκε τηλεοπτικά προχθές, αλλά μπορεί να το βρει κάποιος στην ενότητα «Κοινωνία», μαζί με άλλα θέματα που σπουδαιολογούνται ως εξ ίσου σημαντικά: τροχαίες παραβάσεις, προβλήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, καταπολέμηση τρωκτικών ενόψει χειμώνα.

Μετά τα ευχάριστα αναγνώσματα, ο επισκέπτης του website διαπιστώνει ότι η Άγκυρα μετατρέπει μια πολύ μεγάλη περιοχή στη βόρεια ακτή της Καρπασίας σε στρατιωτική ναυτική βάση. Παράλληλα προς τον δόλιο εποικισμό που συντελείται στα κατεχόμενα τον τελευταίο καιρό και που έχει εξοργίσει ακόμη και Τουρκοκυπρίους, προχωρούν, λοιπόν, κανονικά οι εργασίες των μισαλλόδοξων στρατοκρατών.

Το άρθρο πληροφορεί ακόμη ότι, «σύμφωνα με πληροφορίες στο αμέσως επόμενο διάστημα δεν αποκλείεται να αρχίσει τα πέφτει και σκυρόδερμα στην συγκεκριμένη περιοχή η οποία είναι προστατευόμενη περιβαλλοντικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση.  Είναι η ίδια περιοχή που το 2021 και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο παραχωρήθηκε με απόφαση του λεγόμενου «υπουργικού συμβουλίου» για 30 έτη στον στρατό κατοχής».

Προφανώς, το ζήτημα δεν εμπίπτει στην κατηγορία των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, αλλά στην ατζέντα των εθνικών θεμάτων, όπως πληροφορεί τον πολίτη και το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών.

Οι βλέψεις της τουρκικής πλευράς είναι καταγεγραμμένες και πάγιες, αλλά υπήρξε μια χαρακτηριστική αδράνεια και από τη δική μας πλευρά να θέσουμε το ζήτημα σε επίπεδο διαλόγου με την τουρκοκυπριακή κοινότητα, η οποία ήταν πραγματικά διατεθειμένη, πριν από πέντε χρόνια, να συζητήσει ειλικρινά και σε στέρεες βάσης το θέμα της κατεχόμενης Καρπασίας.

Ωστόσο, ο εθνικά υπερήφανος υπουργός Εξωτερικών της αριστεροδεξιάς κυβέρνησης έκρινε ότι «δεν είχαν ωριμάσει οι συνθήκες». Η αποτυχία, όμως, για τη διαιώνιση εκκρεμοτήτων οφείλει να γίνεται με καθαρή σκέψη και ακόμη πιο καθαρό βλέμμα, όχι με την επιστράτευση λενινιστικών τσιτάτων.

Σε άλλη περίπτωση, οδηγούμαστε σε νέα επώδυνα «τετελεσμένα», όπως αυτό που συμβαίνει στο βόρειο μέρος της υπέροχης Καρπασίας.