Το «όχι» της Συρίας στη τουρκορωσική συνεργασία και η πραγματική Τουρκία

Στο κενό πέφτουν τελικά οι προσπάθειες του Ερντογάν και του Πούτιν, που είχαν ως στόχο την προσέγγιση ανάμεσα στην Τουρκία και τη Συρία. Η απόφαση του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ είναι απόλυτη, αποκλείει κάθε ενδεχόμενο, ακόμη και διυπουργικών επαφών και περικλείει αλυσιδωτές συνέπειες.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με όσα μεταδίδουν από νωρίς το χαράματα και από αργά χθες βράδυ διεθνή πρακτορεία ειδήσεων, ο Σύρος πρόεδρος είναι αντίθετος με τις προσπάθειες της Ρωσίας να τον φέρει κοντά με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ο Σύρος πρόεδρος αρνείται να παράσχει προεκλογική πολιτική υποστήριξη στον Ερντογάν, ο οποίος, σε ελάχιστους μήνες, δίνει κρίσιμη εκλογική μάχη, μετά από είκοσι χρόνια αδιάλειπτης παραμονής στην εξουσία.

Επιπλέον, ο Μπασάρ αλ Άσαντ δεν φαίνεται να πήρε από τον Ερντογάν αυτό που πραγματικά επιθυμούσε ως κυριότερο αντάλλαγμα. Ο Τούρκος πρόεδρος δεν εγγυάται στον Σύρο ομόλογό του την πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων που βρίσκονται στη Συρία.

Η Δαμασκός είναι πεπεισμένη ότι μια τέτοια συνάντηση θα σήμαινε υποστήριξη για τον Ερντογάν ενόψει των εκλογών του επομένου έτους στην Τουρκία, ειδικά εάν η Άγκυρα θέσει τον στόχο του επαναπατρισμού περίπου 3,6 εκατομμυρίων Σύριων προσφύγων.

Ακόμη, ο Σύρος πρόεδρος, σε μια κίνηση πραγματισμού, δεν εγγυάται την έμμεση αναβάθμιση του Ρώσου προέδρου στην ευρύτερη περιοχή του Κόλπου, μέσα από την απόρριψη της πρότασης αναφορικά με το ρόλο του διαμεσολαβητή που επιθυμούσε να διαδραματίσει ο Β. Πούτιν.

Η αντίταξη του Σύρου προέδρου λειτουργεί ενωτικά στο εσωτερικό της χώρας. Όπως μεταδίδεται από μέσα της γεωπολιτικά ευαίσθητης περιοχής, ο λαός της Συρίας αισθάνεται ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την αρκετά αιφνίδια και αποφασιστική τάση του Άσαντ.

Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει στη Ρωσική Ομοσπονδία, δεδομένου ότι οι Ρώσοι αισθάνονται ότι προδίδονται από την απόφαση της Συρίας, γιατί η Μόσχα παρείχε στήριξη στην Άσαντ να αντιστρέψει την εξέλιξη και τους όρους του πολέμου στη χώρα του.

Επίσης, η Ρωσία παροτρύνει την Τουρκία να αποκαταστήσει και, σταδιακά, να βελτιώσει τις σχέσεις της με την Συρία και λόγω της πρόσφατης ενεργειακής συμφωνία, που συνήψαν ο Πούτιν με τον Ερντογάν. Η εν λόγω ενεργειακή συμφωνία προβλέπει τη δημιουργία μιας ευρύτατης ενεργειακής πλατφόρμας, η οποία, δυνητικά, θα προοριζόταν να καλύψει και ενεργειακές ανάγκες μέρους της περιοχής.

Μεγάλος ηττημένος είναι, ωστόσο, ο Τούρκος πρόεδρος που βλέπει ότι δεν επεκτείνεται η σφαίρα της επιρροής του και προς την πλευρά του Κόλπου. Η πάση θυσία βελτίωση των σχέσεων με την Αίγυπτο γίνεται πλέον μονόδρομος για τον Ερντογάν. Τα χρονικά περιθώρια προς τις εκλογές στενεύουν, Η Δύση αντιτίθεται ανοιχτά και δίχως περιστροφές σε ενδεχόμενη χερσαία επίθεση στα βόρεια της Συρίας. Οι ισχυρισμοί του σχετικά με τους Κούρδους δεν πείθουν ούτε και την τουρκική κοινή γνώμη. Η Συρία εκφράζει την αντίθεσή της στην παραμικρή επίσημη διακρατική σχέση με τον Τούρκο πρόεδρο, ο οποίος, όμως, πρέπει προς τα κάπου, προς κάποια χώρα να διοχετεύσει την επιθετικότητά του, προκειμένου να πείσει και να συσπειρώσει το εκλογικό του ακροατήριο και την κοινωνική του βάση.

Η πραγματική Τουρκία είναι εδώ. Είναι αυτή που, δυστυχώς, συγκεντρώνει την άρνηση των χωρών του δυτικού κόσμου και, πλέον, ακόμη και της Συρίας. Η Τουρκία ως «φαντασιακή εθνική κατασκευή» βρίσκεται στην πολιτική σκέψη ορισμένων, που αρνούνται να αποδεχθούν ακόμη και το γεωτρύπανο «Αμπντούλ Χαμίντ Χαν» να σεργιανίζει προς την πλευρά της Κύπρου.