Die Zeit: Ερντογάν και Όρμπαν: Ένα ονειρεμένο ζευγάρι που τρομάζει

Η πιο πρόσφατη σύνοδος κορυφής των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι ολοκληρώθηκε χωρίς σαμπάνια καλωσορίσματος για τη Φινλανδία και τη Σουηδία. Για άλλη μία φορά. Αν και η ένταξη έχει αποφασιστεί από το καλοκαίρι και σχεδόν όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ έχουν επικυρώσει την ένταξη. Με εξαίρεση δύο κράτη – και αυτό είναι κρίσιμο γιατί η αρχή της ομοφωνίας ισχύει στο ΝΑΤΟ . Είναι η Τουρκία υπό τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και η Ουγγαρία υπό τον Βίκτορ Όρμπαν. Οι δύο κυβερνώντες έχουν μέχρι στιγμής αποτρέψει την επικύρωση στα κοινοβούλιά τους.

Στη μέση του μεγαλύτερου χερσαίου πολέμου της Ευρώπης, η ένταξη δύο μεγάλων χωρών της ΕΕ στο ΝΑΤΟ καθυστερεί περαιτέρω. Άλλωστε, η Φινλανδία μοιράζεται σύνορα άνω των 1.300 χιλιομέτρων με τη Ρωσία. Η Σουηδία βρίσκεται αντιμέτωπη με τη Ρωσία στη Βαλτική Θάλασσα. Ο Ερντογάν και ο Όρμπαν αφήνουν την πιο λεπτή διαδικασία ένταξης στο ΝΑΤΟ από το 1999 σε αδιέξοδο. Με τον τρόπο αυτό, θέτουν σκόπιμα σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Γιατί το κάνoυν αυτό? Και τι μπορεί να γίνει για αυτό;

Πρώτα απ’ όλα: Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο Βίκτορ Όρμπαν είναι «νέοι εθνικιστές», δηλαδή εθνικιστές ηγεμόνες που υποστήριζαν άλλους στόχους και τώρα χρησιμοποιούν αυτήν την ιδεολογία καθαρά για λόγους διατήρησης της εξουσίας. Οι νέοι εθνικιστές δεν τηρούν κανέναν οικιακό κανόνα ή σύνολο αξιών, επομένως δεν τους νοιάζει πώς και πότε η Φινλανδία και η Σουηδία προστατεύονται καλά. Το κύριο πράγμα είναι ότι μπορούν να πάρουν κάτι από αυτό για τον εαυτό τους προσωπικά.

Ο Όρμπαν χρειάζεται χρήματα, ο Ερντογάν θέλει εξουσία

Ο Όρμπαν είναι για τα χρήματα. Η Επιτροπή της ΕΕ παρακρατεί πληρωμές από το Ταμείο Συνοχής και το pot Corona συνολικού ύψους 13,3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Λόγω των συνεχών παραβιάσεων των κανόνων της ΕΕ από τον Όρμπαν, λόγω της ανεξέλεγκτης διαφθοράς υπό το καθεστώς του και λόγω του κράτους δικαίου στην Ουγγαρία . Όμως ο Όρμπαν χρειάζεται επειγόντως τα χρήματα για να μπορέσει να μοιράσει τα οφέλη που είχε υποσχεθεί στην τελευταία προεκλογική εκστρατεία μεταξύ των πολιτών. Για το σκοπό αυτό, τον Νοέμβριο μάλιστα προώθησε μερικές νομοθετικές αλλαγές που ζήτησαν οι Βρυξέλλες μέσω του κοινοβουλίου. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για την Επιτροπή της ΕΕ: χωρίς χρήματα. Ο Όρμπαν εκδικείται τώρα τους Ευρωπαίους αναβάλλοντας, μεταξύ άλλων, την επικύρωση της ένταξης στο ΝΑΤΟ. Αν και το ΝΑΤΟ δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα χρήματα της ΕΕ.

Ο Ερντογάν θέλει εξουσία. Θέλει να επανεκλεγεί του χρόνου. Δεν είναι εύκολο πράγμα με υψηλή ανεργία, συρρικνούμενη οικονομία και 100% πληθωρισμό. Σύμφωνα με έρευνες, λιγότερο από το ένα τρίτο του συνόλου των Τούρκων εξακολουθεί να υποστηρίζει το κόμμα του μακροχρόνιου ηγεμόνα. Και η πολύ χονδροειδής εκλογική νοθεία είναι ανόητη στην Τουρκία.

Έτσι ο Ερντογάν βγάζει όλα τα εμπόδια. Επιπλήξεις για τις ΗΠΑ. Διατάζει αεροπορικές επιδρομές εναντίον Κούρδων πολιτοφυλακών στο βόρειο Ιράκ και τη βόρεια Συρία. Προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή του λαού του από τη ζοφερή οικονομική κατάσταση με μια κρίση στον ορίζοντα πολέμου στη βόρεια Συρία. Από την τρομοκρατική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη τον Νοέμβριο, για την οποία η τουρκική κυβέρνηση κατηγόρησε το κουρδικό PKK (το οποίο με τη σειρά τους αρνήθηκαν), ο Ερντογάν θεωρεί τον εαυτό του δικαιωμένο να εισβάλει ξανά στη Συρία.