Το μετέωρο βήμα της Δύσης απέναντι στην καταπονημένη Ρωσία

Είναι σαφές ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει εισέλθει σε μια τροχιά ανέλπιστη και οδυνηρή για τα ιμπεριαλιστικά, στρατιωτικά και επιχειρησιακά σχέδια της Ρωσίας και του Β. Πούτιν. Στον δυτικό κόσμο, αρχίζουν να πυκνώνουν οι φωνές που μιλούν για πιθανή έναρξη ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων με τον Πούτιν, αν και αυτή η προσέγγιση παραβλέπει ουσιώδεις ηθικές και πολιτικές παραμέτρους του πολεμικού γεγονότος.

Σύμφωνα με ένα κλίμα απόψεων, η Ουκρανία καλό θα ήταν να ξεκινήσει συνομιλίες με τη ρωσική πλευρά, η οποία δεν φαίνεται να απορρίπτει αυτό το ενδεχόμενο.

Οι δυνάμεις αυτές εμφανίζονται κυρίως στη δυτική όχθη του Ατλαντικού. Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών ή ο επικεφαλής του Αμερικανικού Στρατού διαπιστώνουν τις στρατιωτικές ήττες και τις επιχειρησιακές ανεπάρκειες της ρωσικής στρατιωτικής μηχανής. Η κατάληψη της Ουκρανίας πρέπει να θεωρείται πρακτικά – επιχειρησιακά αδύνατη. Η δρομολόγηση κατ’ αρχήν ειρηνευτικών συνομιλιών είναι μία λύση που έχει ωριμάσει.

Ωστόσο, η προσέγγιση αυτή, που βρίσκει απήχηση και σε άλλους δυτικούς χώρους όπως παρατηρεί κάποιος στον δυτικό Τύπο, υποτιμά ηθικές και πολιτικές παραμέτρους του πολέμου και, ιδιαίτερα, του προβλήματος που λέγεται Πούτιν.

Η Ρωσία θέλει να καταστρέψει την παγκόσμια τάξη, που βασίζεται σε νόμους και αξίες χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα.

Δεν είναι δυνατό για τις δημοκρατίες να αγνοούν ή να αποφεύγουν τις συγκρούσεις. Αν το πράξουν, το αποτέλεσμα θα είναι η επιστροφή στη βαρβαρότητα, σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η δύναμη των ισχυρών και τα ατομικά ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχουν κανένα νόημα.

Εάν η Ρωσική Ομοσπονδία κέρδιζε τον πόλεμο στην Ουκρανία, θα συνεχίζει την επιθετικότητά της αλλού, όπως στη Μολδαβία, το Καζακστάν ή τη Λευκορωσία. Στη συνέχεια, η Κίνα θα αποθρασυνόταν, ασκώντας περισσότερη καταπίεση σε αντιφρονούντες και μειονότητες, όπως, για παράδειγμα, στο Χονγκ Κονγκ ή στην Ταιβάν.

Οι Ουκρανοί παλεύουν κατ’ αρχήν για την ελευθερία τους, τη γη τους, τις οικογένειές τους. Ωστόσο, το πλαίσιο της παγκόσμιας σύγκρουσης μεταξύ της συμμαχίας του ελεύθερου κόσμου, αγωνίζονται για όλους όσους ενδιαφέρονται για τη δημοκρατία και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γι’ αυτό η Δύση πρέπει να συνεχίσει να υποστηρίζει την Ουκρανία. οικονομικά, στρατιωτικά, μα κυρίως ηθικά και πολιτικά. Ο δικτάτορας φέρεται πάντοτε αυταρχικά και δόλια, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας του.