Το νέο πυρηνικό μέτωπο της Δύσης

Τα συντρίμμια ιρανικής κατασκευής drone καμικάζι, όπως ονομάζονται αυτά τα μη επανδρωμένα ιρανικά αεροσκάφη που χρησιμοποιούνται από τους Ρώσους, εντοπίστηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες  στα ανοιχτά των ακτών του Ομάν. Είναι ένα ακόμη γεγονός που προστίθεται σε μια αλυσίδα γεγονότων που αποδεικνύουν ότι ο δυτικός κόσμος δικαιολογημένα ανησυχεί για ένα νέο πυρηνικό μέτωπο στα ανατολικά της Τουρκίας – στο Ιράν.

Έως τώρα, το ολοκληρωτικό θεοκρατικό καθεστώς απασχολούσε τη δυτική κοινή γνώμη για τη δολοφονία μιας 22χρονης Ιρανής κουρδικής καταγωγής από την αστυνομία ηθών και για ένα πελώριο και αδάμαστο, διεκδικητικό κίνημα στους κόλπους της ιρανικής κοινωνίας.

Ωστόσο, οι εξελίξεις δείχνουν ότι η μεγάλη χώρα των 90 εκατομμυρίων κατοίκων δεν εγείρει μόνο τις εύλογες αντιδράσεις για τις ολοκληρωτικές αντιλήψεις για την κοινωνική θέση και τον κοινωνικό ρόλο της γυναίκας, την βαθιά ανελεύθερη φύση του πολιτικού καθεστώτος, τα πελώρια οικονομικά κέρδη που συσσωρεύονται στα χέρια των «Αγιατολάχ».

Στις ανατολικές παρυφές της γειτονικής Τουρκίας παράγονται ακόμη πυρηνικά όπλα, που δικαιολογημένα ανησυχούν βαθιά την Ευρώπη και – συνολικότερα – τον δυτικό κόσμο. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα πυρηνικό πρόγραμμα που στρέφεται δυνητικά κατά της Δύσης, η οποία δεν είναι τόσο «αθώα» όσο εμφανίζεται.

Πιο συγκεκριμένα, η Γαλλία, η Βρετανία και η Γερμανία καταδικάζουν την επέκταση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, γιατί ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας επιβεβαίωσε χθες ότι το Ιράν άρχισε να παράγει εμπλουτισμένο ουράνιο κατά 60% σε υπόγειο εργοστάσιό του, στοιχείο που έρχεται να επαυξήσει την ήδη υπάρχουσα παραγωγή πυρηνικών.

Με αυτόν τον τρόπο ο αρμόδιος οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών εκτιμά ότι το Ιράν απέχει μόλις ένα βήμα από την ολοκλήρωση της παραγωγής ατομικής βόμβας.

Η εξέλιξη είναι προφανώς ανησυχητική, με δεδομένο ότι, με βάση τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας, το 2007, το Ιράν δεν διέθετε πυρηνικά όπλα, ούτε καν επαρκώς εμπλουτισμένο ουράνιο, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για στρατιωτικούς σκοπούς.

Το ερώτημα που τίθεται και παραμένει ανοιχτό είναι πώς το Ιράν, με τις γνωστές θεοκρατικές και ολοκληρωτικές του δομές διακυβέρνησης του κράτους και της κοινωνίας, βρέθηκε να έχει στα χέρια του πυρηνικά όπλα.

Η απάντηση, που δίδεται από τον ίδιο οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών είναι ότι το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα ξεκίνησε από τον Σάχη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50. Όμως, το ιρανικό καθεστώς δεν μπορούσε να παράγει μόνο του πυρηνικά. Χρειαζόταν και τη συνδρομή ισχυρών πυρηνικά χωρών. Οι χώρες αυτές ήταν δυτικές. Επρόκειτο αρχικά για τις Ηνωμένες Πολιτείες και, εν συνεχεία, για άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα της Γαλλίας.

Το «ελαφρυντικό» για τη Δύση στοιχείο είναι ότι το πρόγραμμα αυτό σταμάτησε με την επανάσταση του 1979 που οδήγησε στο σημερινό καθεστώς. Σύντομα όμως, το πρόγραμμα άρχισε να τίθεται και πάλι σε λειτουργία με την αρωγή της Ρωσικής Ομοσπονδίας και με την πρόδηλή σύμφωνη γνώμη του Β. Πούτιν.

Πλέον, οι εξελίξεις για αυτήν την  πραγματικά κρίσιμη γεωπολιτικά περιοχή βρίσκονται υπό τη στενή παρακολούθηση των Δυτικών. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών φαίνεται, με βάση την πιο πρόσφατη πληροφόρηση, να έχει αναλάβει την κρίσιμη αυτή παρακολούθηση.