Οι Ρωσίδες διαδηλώνουν κατά του πολέμου στην Ουκρανία

Ρωσίδες διαδηλώνουν στη χώρα τους εναντίον του πολέμου. Το αντιπολεμικό – ειρηνικό αυτό κίνημα δεν φαίνεται να έχει μόνο μια πασιφιστική διάσταση. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις διεθνείς αναφορές, για αρκετές ημέρες αυτόν τον μήνα, δεκάδες γυναίκες συγκεντρώθηκαν έξω από το αρχηγείο της Δυτικής Στρατιωτικής Περιφέρειας στην Αγία Πετρούπολη για να απαιτήσουν από τον ρωσικό στρατό να τηρήσει την υπόσχεση της κυβέρνησης να μην στείλει στρατεύσιμους στην πρώτη γραμμή στην Ουκρανία και στις ρωσικές περιοχές που συνορεύουν με την Ουκρανία.

Όπως αναφέρεται στα διεθνή ρεπορτάζ, οι διαδηλώτριες περίμεναν κάθε ημέρα για πέντε ώρες, αλλά κανένας υπεύθυνος αξιωματούχος δεν άνοιγε τις πόρτες για να συναντήσει τις γυναίκες ή για να λάβει το γραπτό τους αίτημα. Τελικά, στις 15 Νοεμβρίου άνοιξαν οι πόρτες του αρχηγείου. Οι γυναίκες εισήλθαν και παρέδωσαν στους αξιωματούχους σχεδόν εκατό επιστολές και ένα κοινό αίτημα από τις οικογένειες σχεδόν τετρακοσίων στρατευσίμων που υπηρετούν προς το παρόν στη δυτική περιοχή του Μπελγκορόντ. Στο αίτημα τονίζεται ότι οι άνδρες κινδυνεύουν διαρκώς από την ανταλλαγή πυρών και ότι έχουν υπάρξει θύματα.

Από την έναρξη της απρόκλητης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου, οι γυναίκες διαδραμάτισαν βασικό ρόλο στο αντιπολεμικό κίνημα στη Ρωσία. Αφού ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν διέταξε τη στρατιωτική κινητοποίηση στις 21 Σεπτεμβρίου, η δημόσια δυσαρέσκεια για τον πόλεμο αυξήθηκε.  Ωστόσο, οι άνδρες ήταν λιγότερο πρόθυμοι να προβούν σε δημόσιες διαμαρτυρίες. Η αιτία αυτής της απροθυμίας εκ μέρους μερίδας του ρωσικού ανδρικού πληθυσμού πρέπει να αποδοθεί στο καταγεγραμμένο γεγονός, ότι οι αστυνομικές και ευρύτερες κατασταλτικές δυνάμεις του καθεστώτος του Β. Πούτιν συνελάμβανε τους άνδρες και τους έστελνε κατευθείαν στο στρατό, προκειμένου να συμμετάσχουν στις ένοπλες εχθροπραξίες.

Αυτό που καταγράφεται επίσης ως τάση είναι ότι οι Ρωσίδες κυριαρχούν ολοένα και περισσότερο στο αντιπολεμικό κίνημα εν γένει. Το κίνημα αυτό δεν έχει έναν απλά πασιφιστικό χαρακτήρα. Δεν εντάσσεται στη λογική του πολέμου, αλλά φαίνεται ότι έχει ένα αντιαυταρχικό περιεχόμενο, το οποίο στρέφεται εναντίον του καθεστώτος Πούτιν. Οι ίδιες οι Ρωσίδες που συμμετέχουν σε αυτό το εν σπέρματι κίνημα, υποστηρίζουν ότι θέλουν να πλήξουν την απάθεια που επιχειρεί να καλλιεργήσει το αυταρχικό καθεστώς. Ευαισθητοποιούν ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, έρχονται σε επικοινωνία με ρεύματα της διεθνούς κοινής γνώμης και προσπαθούν να συνδεθούν με εστίες κοινωνικής και πολιτικής αντίστασης στο εσωτερικό της ρωσικής κοινωνίας.

Το αντιπολεμικό αυτό κίνημα κινητοποιεί και σύγχρονες προοδευτικές δυνάμεις, που παρακολουθούν τον Ρώσο πρόεδρο να αρνείται να αποδεχθεί τη δυσμενή εξέλιξη που έχει για αυτόν ο πόλεμος στα ουκρανικά εδάφη. Μετά μάλιστα και την πρόσφατη επιστράτευση, στο πλαίσιο της οποίας σχεδόν ένας στους τρεις Ρώσους αρνήθηκε να λάβει μέρος όπως ο ίδιος ο Πούτιν ομολόγησε δημοσίως, η αντικαθεστωτική αμφισβήτηση διευρύνθηκε. Τα αντιπολεμικά οδήγησαν, τον περασμένο Σεπτέμβριο, σε χιλιάδες συλλήψεις, αλλά και σε κλήση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Ο Β. Πούτιν δεν βρίσκεται αντιμέτωπος μόνο με ακόμη πιο εθνικιστικές φωνές αμφισβήτησης και με ουκρανικές ανακαταλήψεις εδαφών, αλλά και με ένα αμφισβητησιακό ρεύμα στο εσωτερικό της ρωσικής κοινωνίας.