Είναι ισλαμοφοβικός ρατσιστής ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος;

Μετά την κρίση που εκδηλώθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανάμεσα στην Γαλλία και την Ιταλία, έρχεται να προστεθεί μια νέα αντίθεση ανάμεσα, αφενός, στην Αυστρία και, αφετέρου, στις κοντινές μας Βουλγαρία, Κροατία και Ρουμανία. Αιτία είναι το μεταναστευτικό ζήτημα και η διαχείρισή του, με τους Αυστριακούς σοσιαλδημοκράτες και χριστιανοδημοκράτες να κατηγορούνται για «ισλαμοφοβία», «ξενοφοβία», ακόμη και «ρατσισμό», όπως συμβαίνει εδώ και καιρό στην πατρίδα μας με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του νεοφιλελεύθερου Ανδρέα Ανδριανόπουλου.

Το  υπουργείο Εσωτερικών της Αυστρίας δηλώνει ανοιχτά αντίθετο με την προοπτική της ένταξης στη ζώνη Σένγκεν των προαναφερόμενων τριών χωρών της Βαλκανικής.

Στην Αυστρία έχουν την οδυνηρή εμπειρία μιας ακροδεξιάς διακυβέρνησης, με αμφιλεγόμενη την ηθική πολιτεία της ηγεσίας της. Με βάση όμως όλες τις δημοσκοπικές έρευνες που διεξάγονται στη χώρα της κεντρικής Ευρώπης και κράτος – μέλος της Ε.Ε., η ακροδεξιά βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας. Το κεντροδεξιό χριστιανοδημοκρατικό κόμμα υφίσταται σοβαρές φθορές και απώλειες που υπερβαίνουν τις δέκα ποσοστιαίες μονάδες, ενώ και οι σοσιαλδημοκράτες χάνουν σε εκλογική απήχηση περίπου επτά μονάδες. Την ίδια στιγμή, το ακροδεξιό κόμμα των Ελευθέρων φθάνει να συγκεντρώνει 31 – 32%, καλλιεργώντας μια ξενοφοβική ρητορική μεταξύ των πολιτών, που αισθάνονται να απειλούνται από τα κύματα μεταναστών, ιδίως στα πεδία της δημόσιας ασφάλειας και της εργασίας.

Υπεύθυνη στα μάτια της αυστριακής κοινής γνώμης είναι η λεγόμενη «βαλκανική οδός», δηλαδή οι χώρες της Βαλκανικής που λειτουργούν ως γέφυρα για την είσοδο και εγκατάσταση παράτυπων μεταναστών και προσφύγων. Τη στρόφιγγα την κρατά στα χέρια της η Τουρκία, η οποία ανερυθρίαστα δηλώνει, μέσω του υπουργού Εσωτερικών, ότι είναι έτοιμη να «πλημμυρίσει την Ευρώπη με μετανάστες».

Δεν χρειάζεται κανείς να πάει μακριά για να διαπιστώσει την απειλή για τα δημοκρατικά πολιτικά συστήματα και την υπόθεση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Και στον δικό μας φιλελεύθερο – συντηρητικό χώρο, προσπάθησαν να κυριαρχήσουν, για ένα διάστημα, οι πλέον έξαλλες φωνές και περιθωριακές δυνάμεις αμετροέπειας, που, στο όνομα του φιλελευθερισμού, κατηγόρησαν ακόμη και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο, έναν από τους πρωτεργάτες του σύγχρονου φιλελεύθερου λόγου στην Ελλάδα και πρώην υπουργό της Νέας Δημοκρατίας για ισλαμοφοβία, ρατσισμό και άλλα.

Σύμφωνα με τις φωνές αυτές, το να υποστηρίζει κάποιος, όπως ο Α. Ανδριανόπουλος, ότι «φιλελευθερισμός δεν σημαίνει κατάργηση των συνόρων» (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 16/6), δεν απορρέει από τα φιλελεύθερα ιδανικά.

Με βάση την εν λόγω μηχανή παραγωγής  λόγου, οι παράτυποι μετανάστες συμβάλλουν στη βελτίωση των οικονομικών επιδόσεών μας και μπορούν να αποτελέσουν και λύση για το οξύ δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.

Ευτυχώς στην Ελλάδα, αποκαταστάθηκαν εγκαίρως από την Κυβέρνηση οι έννοιες του μετανάστη και του πρόσφυγα και οι διαφορές τους από την έννοια του παράτυπου μετανάστη και τις ποικίλες κατηγορίες προσφύγων.

Οι επιδέξιες ακροδεξιές δυνάμεις καιροφυλακτούσαν εδώ και καιρό να εισπράξουν τα μικροκομματικά οφέλη από πιθανές άλογες μεταναστευτικές πολιτικές, που αρνούνται να δουν το ζήτημα στις πραγματικές του διαστάσεις. Αυτό συνέβη ευτυχώς στη χώρα μας, με δήθεν παράπλευρη απώλεια τον φιλελευθερισμό του Α. Ανδριανόπουλου.

Ελπίζεται να τεθεί το ζήτημα στα σοβαρά και στην Αυστρία. Οι σχέσεις της με τη Βουλγαρία, την Ρουμανία και την Κροατία δεν πρέπει να υπονομευθούν από ιδεοληψίες. Η Ευρώπη είναι ήδη αντιμέτωπη με αρκετά σημαντικά προβλήματα.