Για ποιο λόγο γίνεται τελικά η 27η  COP;

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, η 27^η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα (COP) βρίσκεται στο τελικό της στάδιο. Οι ζυμώσεις εντείνονται πριν από την κατάληξη του τελικού κειμένου. Η θυμηδία, όμως, που προκάλεσε η παρέμβαση του Αιγύπτιου περιβαλλοντολόγου, που στην χώρα του γίνονται οι COP, είναι καταγεγραμμένη μέσα στην απλότητα της διερώτησής της: Για ποιο λόγο γίνεται τελικά αυτή η 27^η COΡ αφού έχουν προηγηθεί άλλες 26;

Το χαμόγελο των συμμετεχόντων πρέπει να ήταν πικρό, αφού πράγματι διαπιστώνεται μια απόσταση λόγων και έργων.

Ο ίδιος ο Αντόνιο Γκουτέρες, γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, έφτασε στο σημείο να μιλήσει για μια «συλλογική αυτοκτονία» και επιβεβαίωσε ότι βρισκόμασταν «στο δρόμο για την κλιματική κόλαση» στην εισαγωγή του COP 27, ενώνοντας τη φωνή του ως προς  αυτό με τις καταγγελίες των ριζοσπαστών οικολόγων.

Οι λόγοι είναι, αναμφίβολα, πολλοί και το απλό ερώτημα απαιτεί τις πιο δύσκολες απαντήσεις.

Πρώτον, η συνεχιζόμενη θέρμανση είναι αναμφισβήτητη. Είναι παγκόσμια και σχετίζεται με ένα τεράστιο σύστημα που ξεκίνησε πριν από περίπου δύο αιώνες και θερμαίνει τον πλανήτη μας με τον σημερινό ρυθμό 1,1°C ανά αιώνα.

Επιπλέον, τα σενάρια πιθανοτήτων αύξησης της θερμοκρασίας βρίσκονται στο τραπέζι. Μάλιστα, αυτά που ξεπερνούν τους 2°C το 2100 έχουν αρκετά χαμηλές πιθανότητες.

Ακόμη, από την COP1, οι πολιτικές για το κλίμα έχουν επικεντρωθεί σε μια αιτία, που πλέον έχει δηλωθεί ως μοναδική και ως κάτι το  άνευ προηγουμένου. Πρόκειται για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και ως εκ τούτου, για την ανάγκη μείωσης της κλίμακας τους.

Ωστόσο, έχουν πραγματοποιηθεί 27 COP από την έγκριση της σύμβασης για το κλίμα το 1992. Τα συγκεκριμένα αποτελέσματα κάθε άλλο παρά είναι ορατά,  αφού οι παγκόσμιες εκπομπές CO₂ έχουν αυξηθεί κατά 59%.

Αλλά και μεταξύ των χωρών που συμμετέχουν δεν καταβάλλουν όλες τις ίδιες προσπάθειες. Η Ευρώπη διαφοροποιείται αισθητά. Φαίνεται ότι οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν κάνει προσπάθειες για τη μείωση των εκπομπών τους, αυτό οφείλεται επίσης στην αποβιομηχάνιση που στρέφεται προς την Ασία, της οποίας οι εκπομπές έχουν πολλαπλασιαστεί πέρα ​​από την εσωτερική της ανάπτυξη, καθώς και σε μια απλή υποκατάσταση της χρήσης άνθρακα. από αυτό του φυσικού αερίου.

Το ερώτημα είναι βέβαια ευρύτατα και σίγουρα πυρηνικό και αυτό που καταβλήθηκε προσπάθεια να γίνει είναι να δοθεί το περίγραμμα μιας σύγχρονης απάντησης, που παραμένει ελλειπτική.