Μεταναστευτικό: Γράμμα από τη γαλλική ριζοσπαστική αριστερά

Κορυφώνονται, τις τελευταίες ημέρες, οι φωνές και οι παρεμβάσεις σημαντικής μερίδας της γαλλικής ριζοσπαστικής αριστεράς, που ζητούν μια αποφασιστικότερη αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος, με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η γαλλική κοινωνία, στη βάση της αρχής του κράτους δικαίου σε υπερεθνική πλέον κλίμακα.

Οι αντιρρήσεις που διατυπώνονται από το ιστορικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αλλά και της πολιτικής οικολογίας θα άφηναν ενεούς τους υποστηρικτές της άποψης των περίπου ανοιχτών συνόρων και της διακίνησης της πεπαλαιωμένης αντίληψης, με βάση την οποία αν το μεταναστευτικό ήταν πρόβλημα, τότε θα είχε λύση.

Κι αν ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης χαρακτηρίζεται αλόγιστα «ξενοφοβικός» και ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Ν. Μηταράκης διασύρεται απερίσκεπτα, σε διαδικτυακά φόρα και σε ομάδες συζητήσεων στα κοινωνικά μέσα, σαν «ρατσιστής», τότε διερωτάται κάποιος τι θα μπορούσε να υποστηρίξει για τους Γάλλους σοσιαλιστές και οικολόγους, που πυκνώνουν τις γραμμές και τα κοινοβουλευτικά έδρανα της ριζοσπαστικής αριστεράς, η οποία ζητεί μια πιο υπεύθυνη και δικαιοκρατική πολιτική σε ευρωπαϊκή κλίμακα.

Η πρόσφατη κρίση στις σχέσεις ανάμεσα στη Γαλλία και την Ιταλία αναφορικά με το Ocean Viking είναι, και σήμερα, πρωτοσέλιδο θέμα συζήτησης στα γαλλικά έντυπα και ιστολόγια του αριστερού ριζοσπαστισμού. Είναι ενδεικτικό του πνεύματος απόψεων που αντιτίθενται ευθέως στην ηγεσία του Ζαν – Λυκ Μελανσόν, το γεγονός της αναφοράς στο απόφθεγμα του αριστερού Ζαν Ντανιέλ, εκδότη του περιοδικού «Nouvel Observateur», που τονίζει: «Δεν θα συγχωρήσω ποτέ την πολιτική οικογένειά μου, την αριστερά, που εγκατέλειψε το έθνος στους εθνικιστές, την ενσωμάτωση στους ξενοφοβικούς και την κοσμικότητα στους κοινοτιστές της δεξιάς».

Μια ορισμένη αριστερή ορθοφροσύνη θορυβείται αναπόφευκτα από όσα διαδραματίζονται στη γαλλική αριστερά, όλο το τελευταίο διάστημα, η οποία προσπαθεί να υποβαθμίσει το θέμα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι δυνατή η ακύρωση του γεγονότος, με τη Γαλλία του Μακρόν να ανακοινώνει αντίποινα εναντίον της Ιταλίας, η οποία αρνήθηκε να ελλιμενίσει το πλοίο Ocean Viking που μετέφερε μετανάστες, αναγκάζοντας τη Γαλλία να το υποδεχθεί.

Σοσιαλιστικές και οικολογικές δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς επιμένουν ότι οι πολιτικές της ηγεσίας είναι ψευδεπίγραφα «κοσμοπολιτικές», αφού τροφοδοτούν την ατζέντα και το εκλογικό ακροατήριο των δυνάμεων του εθνικισμού και της άκρας δεξιάς, «φωτογραφίζοντας» έτσι την Μαρίν Λε Πεν και την Εθνική Συσπείρωση, της οποίας ηγείται.

Επιπλέον, αυτές οι αριστερές δυνάμεις υποστηρίζουν ότι η Τουρκία και το καθεστώς Ερντογάν συνεργάζονται στενά με το καθεστώς της Λιβύης, από την οποία αναχωρούν τα σκάφη με τους παράτυπους μετανάστες και πρόσφυγες.

Οι ίδιες κομματικές δυνάμεις υποστηρίζουν ότι το ζήτημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί πραγματικά παρά μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η αξιόπιστη εφαρμογή των αρχών του κράτους δικαίου. Ωστόσο, η κοινοτική ρύθμιση εκλαμβάνεται ως ανεπαρκής. Στον τομέα του ασύλου, αναφέρεται ότι υπάρχουν σημαντικά περιθώρια εξαιρέσεων, έτσι ώστε οι χώρες μέλη της Ευρώπης των 27 να μπορούν ακόμη και να υποβαθμίσουν την παρεχόμενη προστασία.

Κι ακόμη, εμφανίζεται επιτακτική η ανάγκη υιοθέτησης δίκαιων και διαφανών ρυθμίσεων που θα επιτρέπουν την έμπρακτη εφαρμογή των αρχών της αλληλεγγύης και του επιμερισμού των «βαρών» σε ολόκληρο τον τομέα του ασύλου, της μετανάστευσης και της διαχείρισης των συνόρων.

Στην ίδια πολιτική γραμμή κινείται και ο Έλληνας Πρωθυπουργός, που συνδέει τον ανθρωπισμό με την εθνική ασφάλεια και το κράτος δικαίου: «Το κράτος δικαίου και ο ανθρωπισμός συμβαδίζουν με την εθνική μας ασφάλεια. Με αυτή δεν θα παίξει κανείς», δηλώνει ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης από τον Φεβρουάριο του 2020.