Όρμπαν: Ανάμεσα σε ενεργειακή κρίση και ευρωπαϊκές κυρώσεις

Η κυβέρνηση του Βίκτορ Όρμπαν βρίσκεται στο σταυροδρόμι δύσκολων επιλογών, καθώς καλείται να ανταποκριθεί, αφενός, στις απαιτήσεις που θέτει η ενεργειακή κρίση και, αφετέρου, στις κυρώσεις που της έχουν επιβληθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η «ουγγρική εξαίρεση», για την οποία είχε μιλήσει επανειλημμένως ο νεοσυντηρητικός πρωθυπουργός στους πολίτες, φαίνεται ότι αποτελεί οριστικά παρελθόν.

Η κυβερνητική μηχανή του Όρμπαν έχει τεθεί σε πλήρη λειτουργία, αφήνοντας τις αυταπάτες της «ανεξάρτητης και αδέσμευτης πορείας» στο παρελθόν.

Πιο συγκεκριμένα, η κυβέρνηση αποφάσισε, με βάση τη σχετική ενημέρωση, τη σύσταση ενός ξεχωριστού υπουργείου αφιερωμένου στα ενεργειακά ζητήματα.

Το θέμα είχε προηγουμένως ενσωματωθεί σε ένα μεγάλο χαρτοφυλάκιο Τεχνολογίας και Βιομηχανίας, αλλά η οξύτητα της ενεργειακής κρίσης είναι τέτοια που, από και στο εξής, θα υπάρχει ένα ξεχωριστό υπουργείο για να απαντήσει στην άνοδο των ενεργειακών τιμών.

Από την αρχή της σύγκρουσης στην Ουκρανία, ο Βίκτορ Όρμπαν φρόντισε να διατηρήσει καλές σχέσεις με το Κρεμλίνο για να συνεχίσει να λαμβάνει φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Είχε επίσης λάβει ορισμένες εξαιρέσεις από το ευρωπαϊκό εμπάργκο στο ρωσικό αργό πετρέλαιο, αλλά, πλέον, οι εξαιρέσεις αυτές προβλέπεται ότι θα αποδειχθούν ανεπαρκείς.

Και εδώ υπεισέρχεται το δεύτερο μεγάλο ζήτημα, που απασχολεί όλο και περισσότερο τον νεοσυντηρητικό πρωθυπουργό: οι σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση και οι κυρώσεις που έχει υποστεί από τα κοινοτικά όργανα.

Ο Β. Όρμπαν εξακολουθεί να εκτοξεύει φραστικές επιθέσεις εναντίον της Ε. Ε. και της λεγόμενης «γραφειοκρατίας των Βρυξελλών». Αυτή, ισχυρίζεται, ο Όρμπαν δεν πρέπει να μας «κουνάει το δάκτυλο».

Η Ευρώπη των 27 διαπιστώνει, ωστόσο, ότι τα μέτρα για την αποκατάσταση του κράτους δικαίου δεν τηρούνται, παρά τις περί του αντιθέτου δεσμεύσεις της ουγγρικής κυβέρνησης.

Ο Όρμπαν επαναφέρει το ζήτημα τόσο στα κοινοτικά όργανα, όσο και στο εσωτερικό της χώρας. Στα κυβερνητικά όργανα καταγράφεται ομοφωνία ως προς την ελαφρά αναπροσαρμογή της πολιτικής σε θέματα κράτους δικαίου, αλλά στις Βρυξέλλες επιμένουν ότι χρειάζονται πιο τολμηρές και αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις.

Κι αυτό που ο Όρμπαν φαίνεται να πληρώνει ως αντίτιμο της «εθνικής ανυπακοής» του, της «εξαίρεσης» είναι το γεγονός ότι δεν νοείται χώρα μέλος της Ευρώπης, χωρίς διαρκή σεβασμό στα κριτήρια της Κοπεγχάγης, που ενσωματώνουν την δικαιοκρατική αρχή.