Ενδιάμεσες εκλογές ΗΠΑ: Το εκλογικό «τσουνάμι» που δεν ήρθε

Η διαφαινόμενη κατά τις πρώτες ώρες σαφής νίκη του Ντόναλντ Τραμπ και των Ρεπουμπλικάνων μειώνονται αισθητά σε μια καταμέτρηση, που δείχνει εκλογικό – πολιτικό θριλέρ.

Οι Δημοκρατικοί υπό τον σημερινό Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζο Μπάιντεν, πραγματοποιούν μια σημαντική μείωση της διαφοράς, που κάνει την νίκη των Ρεπουμπλικάνων οριακή, σύμφωνα με τη νέα ροή αποτελεσμάτων.

Τα βέβαια γενικά χαρακτηριστικά της εκλογικής μάχης για τις ενδιάμεσης που μπορούν να συγκρατηθούν έχουν να κάνουν με τα εξής στοιχεία.

Η νίκη των Ρεπουμπλικάνων πρέπει να θεωρείται ως δεδομένη για τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Αυτό άλλωστε είθισται στις ενδιάμεσες εκλογές, οι οποίες οφείλουν την ονομασία τους στο γεγονός ότι ακριβώς διενεργούνται στο μέσον της προεδρικής θητείας. Όπως αναφερόταν και το πρωί, το ίδιο έχει συμβεί, επί παραδείγματι, στην περίπτωση της προεδρίας του Μπιλ Κλίντον ή στην περίπτωση της θητείας του Τζορτζ Μπους του νεότερου.

Ωστόσο, η νίκη αυτή δεν έχει τα χαρακτηριστικά του παλιρροϊκού κύματος, που άφηναν ορισμένοι Ρεπουμπλικάνοι αξιωματούχοι να εννοηθεί. Δεν επρόκειτο άλλωστε ποτέ για εκλογικό «τσουνάμι», όπως διαδιδόταν από ποικιλόμορφους και πολύχρωμους θαυμαστές των Ρεπουμπλικάνων της εποχής του τραμπισμού. Επρόκειτο για μια σαφή νίκη, η οποία μετατρέπεται σε οριακή νίκη.

Και εδώ καλό είναι να γίνει σαφές ότι στις ενδιάμεσες εκλογές όπως και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, υπάρχει ένα εκκρεμές. Σύμφωνα με αυτό, μπορεί να γίνει λόγος για νίκη, μεγάλη νίκη ή εκλογικό θρίαμβο. Στην προκειμένη αναμέτρηση, ο εκλογικός θρίαμβος επί των Δημοκρατικών δεν ήρθε ποτέ, ούτε σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα, ούτε με βάση τα έως τώρα αποτελέσματα. Πρόκειται λοιπόν για μία οριακή νίκη, που δεν σημαίνει, σε καμία περίπτωση, συντριβή των Δημοκρατικών και του σημερινού Προέδρου.

Και όπως υπάρχει μια κλιμάκωση στην εκλογική νίκη, έτσι υφίσταται και μια συμμετρική κλιμάκωση στην ήττα. Αυτή μπορεί να είναι οριακή, μεγάλη ή συντριπτική. Έως τώρα, οι Δημοκρατικοί δεν έχουν υποστεί μια συντριπτική ήττα, ούτε σύμφωνα με τα πρώτη ροή των αποτελεσμάτων, ούτε με την μεταγενέστερη. Ας μην βιάζονται λοιπόν ορισμένοι «ήττες σκιάχτρα».  Όπως καίρια επισήμανε η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι – πρόσφατο θύμα μιας μαφιόζικου τύπου επίθεσης υπήρξε ο σύζυγός της – , οι Δημοκρατικοί τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα από ό,τι αναμενόταν. Οριακή διαγράφεται η νίκη στη Βουλή των Αντιπροσώπων, μια νίκη στο νήμα, αν δεν καταγραφεί κάποια θεαματική αλλαγή, και διατηρείται η ισορροπία μεταξύ των δύο κομματικών πόλων, των φιλελεύθερων Δημοκρατικών και των συντηρητικών Ρεπουμπλικάνων, στο επίπεδο της Γερουσίας.

Οι Δημοκρατικού αντέχουν σαφώς περισσότερο από ό,τι μεταδιδόταν σε έναν πρώτο χρόνο. Κερδίζουν τη Μασαχουσέτη και το Μέριλαντ από τους Ρεπουμπλικάνους. Ακόμη, το κόμμα του Τζο Μπάιντεν γλυτώνει από τη μεγάλη απειλή και το μεγάλο φόβο της απώλειας της Νέας Υόρκης. Μα πάνω από όλα, κέρδισε την  έδρα για τη Γερουσία, στην Πενσυλβάνια.

Ένα τέταρτο, σοβαρό γενικό συμπέρασμα είναι ότι πιστά προσκείμενοι στον Τραμπ και το ύφος και ήθος της πολιτικής του, δεν επιτυγχάνουν την εκλογή τους. Αυτό φέρνει στην επιφάνεια το υποβόσκον, το λανθάνον ζήτημα που εντοπίζεται στους κόλπους των  Ρεπουμπλικάνων: την άνοδο της λιγότερο «τραμπικής» και πιο μετριοπαθούς πτέρυγας στο εσωτερικό του κόμματος. Επικεφαλής της είναι ο 44χρονος Ρον ντ Σάντις. Αυτός υπήρξε «αγαπημένο τέκνο» του Τραμπ, αλλά αποτόλμησε την «πολιτική πατροκτονία» και σκιαγραφεί το δικό του προφίλ ως κυβερνήτης της Φλόριντα, αλλά και ως άτυπος επικεφαλής της εσωκομματικής αντιπολίτευσης απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ, που τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης τον φέρον σκεπτικό απέναντι στο μεγάλο κύμα πολιτικής αλλαγής, στο εκλογικό «τσουνάμι» που δεν ήρθε.