Ο «εκλομάγειρας του Πούτιν» στην Αμερική;

Την παραμονή των ενδιάμεσων εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Ρώσος ολιγάρχης Γεβγκένι Πριγκόζιν, γνωστός και ως «μάγειρας του Πούτιν» λόγω της ενασχόλησης του και με την εστίαση, δήλωσε δημόσια και ξεκάθαρα ότι αναμείχθηκε και ότι πρόκειται να συνεχίσει να το κάνει, επιδεικνύοντας έναν πρωτόγονο πολιτικό και ηθικό κυνισμό, αν βέβαια έχει αντίκρισμα αλήθειας ο ισχυρισμός του ή δεν πρόκειται για καμιά από εκείνες τις παλαιοκαγκεμπίτικες, προ – pdf τεχνικές.

Ο Πριγκόζιν, ο οποίος έχει αποδεχθεί ότι είναι στρατιωτικής οργάνωσης Wagner, ισχυρίζεται ότι «αναμειχθήκαμε στις αμερικανικές εκλογές, το κάναμε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, προσεκτικά, ακριβώς, χειρουργικά, με τον δικό μας μοναδικό τρόπο».

Είναι βέβαια αξιοπρόσεκτο ότι η αναφορά αυτή έγινε από τον ίδιο τον φερόμενο «εκλγομάγειρα» σε ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που ανήκουν στην εταιρεία Concord, που είναι μέρος της ατομικής του ιδιοκτησίας.

Αν δεν πρόκειται για ηθελημένη παραβίαση ή για προώθηση των δικών του φιλοδοξιών για την ηγεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας προοπτικά, τότε έχουμε να κάνουμε με μια ωμή, απροκάλυπτη δήλωση ηθικού και πολιτικού κυνισμού.

Ωστόσο, ο Πριγκόζιν είναι ένας από τους άμεσους δέκτες των ευρωπαϊκών και αμερικανικών κυρώσεων και κατηγορείται για παρέμβαση στις αμερικανικές εκλογές, ιδίως κατά τις προεδρικές εκλογές του 2016.

Η κατηγορία, σύμφωνα με τα διεθνή δημοσιεύματα κάνουν λόγο για τη  δημιουργία εκ μέρους του ψευδών προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε μια προσπάθεια να επηρεάσει τις εκλογικές τάσεις και συμπεριφορές, μέσα από τη μεθοδική δυσφήμιση υποψηφίων ή μέσω της διασποράς ψευδών πληροφοριών.

Εάν λοιπόν ο «σεφ του Πούτιν» έκανε και εννοούσε αυτές τις δηλώσεις, συντρέχει πολύ σοβαρό πρόβλημα αναφορικά με τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος και σεβασμού του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς νομιμότητας συνολικά.

Ο ηθικοπολιτικός κυνισμός ενισχύεται και από την προγενέστερη  αναγνώριση του παραστρατιωτικού συνδέσμου Wagner, έχοντας δημοσίως αποδεχθεί την «πλούσια δράση» της ακόμη και στη Μέση Ανατολή και σε αφρικανικές χώρες.

Την ωμή αποσυναρμολόγηση των ηθικών κωδίκων του Πριγκόζιν την διαπιστώνει εύκολα κανείς. Άρνηση  των θεμελιακών κανόνων πολιτικής ηθικής, αδιαφορίας για τις συλλογικές συμβάσεις που μας συνέχουν ως δημόσια κοινότητα προσώπων, η αυθάδης πρόσληψη του άλλου, του Αμερικανού στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Λέει λοιπόν ο Πριγκόζιν: «Αναμειχθήκαμε στις αμερικανικές εκλογές, το κάναμε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, προσεκτικά, ακριβώς, χειρουργικά, με τον δικό μας μοναδικό τρόπο».

Το ηθικοπολιτικά αδίστακτο της συμπεριφοράς μας είναι μπροστά μας και επιχειρεί να χλευάσει. Έως ότου βρεθεί βέβαια κάποιος άλλος «Πριγκόζιν» πιο αδίστακτος από τούτον.