Οριακή αλλά νίκη  

Στο νήμα επικράτησε τελικά ο Λούλα έναντι του Μπολσονάρου, δημιουργώντας νέα πολιτικά δεδομένα στην πιο μεγάλη και πολυπληθέστερη χώρα της Νότιας Αμερικής.

Με καταμετρημένο το 99% των ψήφων, ο υποψήφιος της αριστεράς εκλέγεται στο προεδρικό αξίωμα με μόλις 50,9% έναντι 49,1% του απερχόμενου Προέδρου της Βραζιλίας, Μπολσονάρου. Σύμφωνα με την Εθνική Εφορευτική Επιτροπής της χώρας, τα αποτελέσματα είναι επίσημα και, με βάση το Ανώτατο Εκλογοδικείο, η διαφορά πρέπει να θεωρείται ως μη αναστρέψιμη.

Ήδη, πρόεδροι κυβερνήσεων και κρατών έσπευσαν να συγχαρούν τον υποψήφιο της αριστεράς, ο οποίος επανέρχεται στο ύπατο πολιτικό αξίωμα της Βραζιλίας για μία τρίτη φορά μετά από δύο θητείες από το 2003 έως το 2010. Ανάμεσα στους πολιτικούς ηγέτες που συνεχάρησαν τον 77χρονο συνδικαλιστή βρίσκονται ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζο Μπάιντεν, ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν και ο Πρόεδρος της Αυστραλίας, Άντονι Αλμπανέζι.

Η προεκλογική αντιπαράθεση έγινε μέσα σε μια ακραία πολωμένη ατμόσφαιρα, με ανταλλαγές βαρύτατων προσωπικών χαρακτηρισμών, οι οποίοι πήραν ακόμη και τη μορφή ύβρεων.

Το πρώτο ζήτημα, που είναι πιθανό να αντιμετωπίσει ο νεοκλεγείς Πρόεδρος, είναι η αμφισβήτηση του ίδιου του εκλογικού αποτελέσματος από τον ακροδεξιό Μπολσονάρου, ο οποίος χαρακτηρίζεται συχνά και ως «τροπικός Τραμπ». Ο απερχόμενος πρόεδρος αμφισβητεί συνεχώς, εδώ και ένα χρόνο, την αξιοπιστία της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, σε σημείο που πολλοί από τους υποστηρικτές του θέτουν υπό αμφισβήτηση πλέον την εγκυρότητα της εκλογικής διαδικασίας. Ελπίζεται να μην βρεθούμε ενώπιον εικόνων αμερικανικού Καπιτωλίου, όπως συνέβη μετά την εκλογή του Τζο Μπάιντεν.

Αν δεν υπάρξει ανάλογη βραζιλιάνικη εκδοχή, στην αυλή των Ηνωμένων Πολιτειών, ο 77χρονος πρώην συνδικαλιστής θα κληθεί να εφαρμόσει στην πράξη τις προεκλογικές του υποσχέσεις απέναντι στον βραζιλιάνικο λαό.

Ο Λούλα έχει δεσμευθεί να ακολουθήσει μια διαφορετική περιβαλλοντική πολιτική από τον απερχόμενο Πρόεδρο, αποδίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στον Αμαζόνιο, τον πνεύμονα ολόκληρου του πλανήτη. Ο νέος Πρόεδρος έχει δεσμευθεί να καταπολεμήσει την αποψίλωση των δασών στον Αμαζόνιο, η οποία, κατά τη γνώμη του, συνεχίζεται με άνευ προηγουμένου ρυθμό εδώ και δεκαπέντε χρόνια.

Ο εκλεκτός της ριζοσπαστική Αριστεράς έχει δεσμευθεί για την αλλαγή του περιβαλλοντικού υποδείγματος συνολικά.

Πιο ειδικά, ο Λούλα μιλά για την ενίσχυση των δικαιωμάτων των καταναλωτών, την τροποποίηση του εθνικού πολεδομικού νόμου, την κατάργηση του σχεδίου Μπολσονάρου για το οδικό δίκτυο της χώρας, τον διαρκή έλεγχο της ποιότητας των τροφίμων – όπως χαρακτηριστικά τονίζει, «είναι αποτρόπαιο να τρεφόμαστε με ψωμί φτιαγμένο κατά 30% από ακρίδες» –, τη μεταρρύθμιση του νομικού πλαισίου αναφορικά με τη μαζική εκτροφή και τη βασανιστική εντατική εκμετάλλευση των ζώων και έναν οικολογικό, διαφοροποιημένο Φ.Π.Α., προκειμένου οι οικολογικοί φόροι και εισφορές να μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της κατανάλωσης πρώτων υλών και ενέργειας, στην επιτάχυνση του περιορισμού των ακτινοβολιών και στην απελευθέρωση μέσων για την ενεργητική διαμόρφωση της παραγωγής προς όφελος σύγχρονων οικολογικών απαιτήσεων.

Εκτός από το ζήτημα του Αμαζονίου, ψηλά στην ιεράρχηση της ατζέντας Λούλα τοποθετούνται ζητήματα οικονομικής πολιτικής, η προσέγγιση των οποίων ίσταται στον αντίποδα της οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε ο Μπολσονάρου,

Στο πεδίο αυτό, ο Λούλα κινείται περισσότερο στο επίπεδο της καταγγελίας και λιγότερο στο αντίστοιχο των  συγκεκριμένων προτάσεων.

Πιο αναλυτικά, ο νέος Πρόεδρος τη Βραζιλίας υποστηρίζει ότι πρέπει να καταργηθούν οι ελαστικές μορφές εργασίας, διότι, όπως αναφέρει, μυστικοποιούν τις νέες μορφές εκμετάλλευσης με το πρόσχημα της επιδίωξης της καταπολέμησης της ανεργίας που οι κεφαλαιοκρατικές δυνάμεις προκαλούν.

Τονίζει, ακόμη, ότι η ισχυρή ώθηση προς τη σύγχρονη διεθνοποίηση της παραγωγής συγκρούεται με την ατομική ιδιοποίησή  της από το μεγάλο κεφάλαιο.

Τέλος, στο πρόγραμμα του Κόμματος Εργατών υπό τον Λούλα, αναφέρεται πως το ασφαλιστικό ζήτημα της Βραζιλίας ήταν και παραμένει οξύ και πως οι πολιτικές του Μπολσονάρου οδηγούν σε περαιτέρω απορρύθμιση και αποδιοργάνωση του κοινωνικού κράτους. Το πρόγραμμα καταγγέλλει ρητά τις ασφαλιστικές επιλογές της απερχόμενης πλειοψηφίας, η οποία, κατά τον Λούλα και το Κόμμα Εργατών, εδράζεται στην ιδέα του ελάχιστου εγγυημένο εισοδήματος, που υποσκάπτει τα θεμέλια του κοινωνικού κράτους. Αυτό θα επιχειρηθεί να αποκατασταθεί, χωρίς, ωστόσο, να διευκρινίζονται οι αναγκαίοι για τη χρηματοδότησή του πόροι.