Πούτιν, «ένα τόσο άρρωστο άτομο»;

Δύσκολο να απαντηθεί, αλλά, επίσης, δύσκολο να τεθεί δημοσίως αυτό το ερώτημα, ιδιαίτερα από την Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία κάθε άλλο παρά συνηθίζει να απασχολεί τους συνομιλητές της και την κοινή γνώμη με ερωτήσεις που εκφεύγουν του οικονομικού πεδίου των δραστηριοτήτων της. Μιλά, πλέον, ανοιχτά για έναν βαθιά ψυχικά άνθρωπο, ο οποίος βρίσκεται στην κορυφή του ρωσικού πολιτικού εποικοδομήματος.

Συγκεκριμένα, στο Politico που μεταφέρει αυτούσια αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Λαγκάρντ στο ιρλανδικό κανάλι RTE, η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κάνει λόγο για κάποιον, του οποίου «το βλέμμα αναβοσβήνει και μετά παγώνει». Αναφερόμενη στον Πρόεδρο Πούτιν πάντα, η Πρόεδρος της ΕΚΤ μιλάει, χωρίς περιστροφές, για ένα «τόσο άρρωστο» και «τρομακτικό άτομο», το οποίο «εισβάλλει σε μια χώρα, σκοτώνοντας ανθρώπους, καταστρέφοντας τον ιστό μιας κοινωνίας και αποτυγχάνοντας».

«Όποιος συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, πρέπει να οδηγείται από κακές δυνάμεις», καταλήγει σχετικά η Κριστίν Λαγκάρτν, η οποία υπενθυμίζει ότι είναι τραπεζίτης.

«Δαιμονοποίηση του αντιπάλου» και «ψυχιατρικοποίηση της πολιτικής ζωής» είναι δυνατόν να σκεφθεί κάποιος. Ωστόσο, οι εικασίες περί ψυχικής νόσου του Ρώσου Προέδρου διακινούνται στα μέσα ενημέρωσης ακόμη και από ιατρούς ή/και πρώην συναδέλφους του Β. Πούτιν.

Επί παραδείγματι, τον περασμένο Μάιο, ο Μπόρις Καρίτσκοφ, πρώην πράκτορας της ΚGB και συνάδελφος του Βλαντιμίρ Πούτιν υποστήριξε, επίσης, ότι πρόκειται για άνθρωπο που εμφορείται από ψυχοπαρανοϊκές  ιδέες.

Ο Καρίτσκοφ είχε δηλώσει στην εφημερίδα «Guardian» σχετικά με τον επικεφαλής του Κρεμλίνου: «Δεν είμαι γιατρός ο ίδιος, αλλά υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες ότι ο Πούτιν υποφέρει από πολλά προβλήματα υγείας. (…) Έχει τόσο εμμονή με τις παρανοϊκές του ιδέες [που] θεωρεί κυριολεκτικά όλους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων εντός των υπηρεσιών ασφαλείας Ρώσους και ακόμη και του στενού του περιβάλλοντος, ως προδότες».

Οι δύο όψεις του ζητήματος

Το ζήτημα είναι λεπτό, διότι αναφέρεται σε εκτιμήσεις σχετικά με την ψυχική – πνευματική υγεία ενός προσώπου, ανεξάρτητα από το αν μας χωρίζει πολιτική άβυσσος με αυτό. Η πνευματική ασθένεια ενός συνανθρώπου μας συνδέεται με μία από τις πλέον διαδεδομένες προκαταλήψεις που συνοδεύονται από στερεοτυπικές στάσεις και συμπεριφορές.

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε στο στενό ή στο ευρύτερο οικογενειακό ή φιλικό μας περιβάλλον κάποιον που να υποφέρει από τη μία ή την άλλη ψυχική νόσο, αλλά είθισται να αποκρύπτουμε το πρόσωπο, ως εάν να μην υπήρχε, ως εάν να πρόκειται για άνθρωπο χωρίς πρόσωπο.

Η πεποίθηση για τους εν λόγω συνανθρώπους είναι προκατασκευασμένη και ενεργοποιούν τα αντίστοιχα στερεότυπα (ο παράφρων κ.λπ.). Τα στερεότυπα αυτά είναι γενικευτικά, αποκλείουν εκ των προτέρων γνωριμία, ενεργοποιούνται χωρίς ιδιαίτερη σκέψη ή χωρίς καμία σκέψη, δηλαδή με έναν τρόπο αυτόματο και μηχανικό, και παρεμποδίζουν τη λειτουργία της κρίσης.

Στην περίπτωση του Πούτιν όμως, οι μαρτυρίες πυκνώνουν και, μάλιστα, από ανθρώπους με θέσεις υψηλής ευθύνης. Όπως υψηλή είναι και η ευθύνη της διακυβέρνησης μιας αχανούς χώρας, που ενδιαφέρεται να διαδραματίσει το ρόλο του αντίπαλου δέους απέναντι σε ολόκληρο το δυτικό ημισφαίριο.

Η Κριστίν Λαγκάρτν έχει μάθει να ζυγίζει καλά τον λόγο της πριν να τον εκφέρει. Και αν ευσταθούν οι εκτιμήσεις της, θα πρέπει να συνυπολογισθεί στα σοβαρά το γεγονός ότι οι δημόσιοι άνδρες δεν έχουν ιδιωτικό βίο. Από τη στιγμή που κάποιος αποφασίζει να πολιτευθεί, οφείλει να διάγει βίο απόλυτα διαφανή. Και ο Πούτιν είναι Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αμείλικτος δικτάτορας στο εσωτερικό και ο κυριότερος αιτιώδης παράγων του πολέμου εναντίον του ουκρανικού λαού, με τους χιλιάδες νεκρούς και τις αλλεπάλληλες ενεργειακές κρίσεις.

Ας μην επεκταθούμε στον τρόπο αναρρίχησης και παραμονής στην εξουσία και στον τρόπο αντιμετώπισης πολιτικών αντιπάλων. Ας μην προωθήσουμε περισσότερο τους συλλογισμούς μας. Επί του παρόντος.