Λίβανος: Βυθίζεται στο πολιτικό χάος – Κενός ο προεδρικός θώκος με τη λήξη της θητείας Αούν

Ο απερχόμενος πρόεδρος του Λιβάνου Μισέλ Αούν, με τη λήξη της θητείας του αναχώρησε από το προεδρικό μέγαρο της Μπαάμπντα, υπό τις επευφημίες των εκατοντάδων υποστηρικτών του που είχαν συγκεντρωθεί εκεί.

Ο Αούν με την ολοκλήρωση της εξαετούς θητείας του, δεν κατάφερε να παραδώσει σε διάδοχό του, αφήνοντας τη χώρα σε μια πρωτοφανή κατάσταση, με κενό τον προεδρικό θώκο την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση λειτουργεί ως υπηρεσιακή.

Ο πρόεδρος νωρίτερα υπέγραψε ένα διάταγμα με το οποίο έκανε δεκτή την παραίτηση της κυβέρνησης του Νατζίμπ Μικάτι, ο οποίος ωστόσο θα παραμείνει υπηρεσιακός πρωθυπουργός, όπως ανέφερε μια δικαστική πηγή.

Ο Πατριάρχης των Μαρωνιτών Χριστιανών, της κοινότητας από την οποία προέρχεται κατά παράδοση ο πρόεδρος του Λιβάνου, κατηγόρησε τα κόμματα ότι δημιουργούν «πολιτικό κενό». Ο Πατριάρχης Μπεσάρα Αλ Ράι είπε ότι οι πολιτικοί άφησαν κενό τον προεδρικό θώκο «είτε σκόπιμα, είτε από βλακεία ή εγωισμό».

Από νωρίς, εκατοντάδες υποστηρικτές του 87χρονου Αούν, του ιδρυτή του Ελεύθερου Πατριωτικού Ρεύματος (CPL), κόμματος που συνεργάζεται με τη φιλοϊρανική οργάνωση Χεζμπολάχ, είχαν συγκεντρωθεί γύρω από το προεδρικό μέγαρο για να τον συνοδεύσουν μέχρι την ιδιωτική κατοικία του. Κάποιοι είχαν κατασκηνώσει από το βράδυ στην περιοχή.

Το κοινοβούλιο δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα να εκλέξει τον διάδοχό του, λόγω πολιτικών διαφορών, σε μια χώρα που αντιμετωπίζει μια από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις που έχουν σημειωθεί σε όλον τον κόσμο μετά το 1850. Το κοινοβούλιο έχει συνεδριάσει τέσσερις φορές μέσα σε ένα μήνα για την εκλογή προέδρου, αλλά χωρίς αποτέλεσμα αφού ούτε η πλευρά της Χεζμπολάχ και οι σύμμαχοί της, ούτε όμως και οι αντίπαλοί της, διαθέτουν ξεκάθαρη πλειοψηφία για να επιβάλουν τον δικό τους υποψήφιο.

Σύμφωνα με το ισχύον σύστημα κατανομής της εξουσίας με βάση τα θρησκεύματα, την προεδρία της Δημοκρατίας αναλαμβάνει ένας μαρωνίτης χριστιανός. Πάντως, οι εξουσίες του αρχηγού του κράτους έχουν μειωθεί σημαντικά μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου (1975-1990).