Deutsche Welle: Τουρκία – Ουδέν νεώτερον για τον αγωνιστή Οσμάν Καβάλα

Συμπληρώθηκαν τέσσερις μήνες από την καταδίκη του Οσμάν Καβάλα. Πρόκειται για τον γνωστό αγωνιστή ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επιχειρηματία, που γεννήθηκε και δραστηριοποιείται στη γειτονική μας χώρα. Ωστόσο, δεν υπάρχουν νεότερες ειδήσεις για την πορεία του Τούρκου αγωνιστή.

Ο Οσμάν Καβάλα θα έπρεπε να ήταν ελεύθερος εδώ και πολύ καιρό σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Όμως η τουρκική δικαιοσύνη τον έχει εδώ και χρόνια υπό κράτηση, ενδιάμεσα τον αθώωσε και τον συνέλαβε πάλι αργότερα με νέες κατηγορίες. Στα τέλη Απριλίου, ο γνωστός μαικήνας της τέχνης και υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη με την κατηγορία ότι στήριξε τις διαδηλώσεις στο πάρκο Γκεζί το 2013 και συνέβαλε με αυτόν τον τρόπο στο αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον της κυβέρνησης το καλοκαίρι του 2016.

Ο δικηγόρος Κερέμ Ντικμέν από τη Διεθνή Αμνηστία τον επισκέφτηκε πρόσφατα στις φυλακές στη Σηλυβρία όπου κρατείται: «Ο κ. Καβάλα κρατείται τεσσεράμισι χρόνια. Φυσικά η φυλακή είναι μια δύσκολη κατάσταση. Όμως οι κρατούμενοι από τη δίκη Γκεζί αντλούν δύναμη από το γεγονός ότι δεν είναι μόνοι. Είναι δυνατοί. Δεν πρέπει όμως να ξεχαστεί ότι τους στέρησαν την ελευθερία τους».

Με αυτό πρέπει να ζήσει και η σύζυγος του Καβάλα, Αϊσέ Μπουργκά. Μιλάει στην τουρκική τηλεόραση και πώς προσπαθεί να ζήσει μετά τον χωρισμό από τον άντρα της: «Με βοηθάει να προχωρήσω ότι βιώνουμε τα πάντα μαζί. Διαβάζουμε τα ίδια βιβλία, γράφουμε γράμματα, ανταλλάσσουμε ιδέες. Προσπαθούμε να κρατήσουμε αυτά που μας ενώνουν παρά τις δύσκολες συνθήκες».

Το αίσθημα της ταπείνωσης

Μαζί με το Καβάλα, καταδικάστηκε και η Μυτσέλα Γιαπιτσί σε 18 χρόνια κάθειρξη. Η κόρη της Κανζού την επισκέπτεται τακτικά. Οι φυλακισμένοι του Γκεζί δεν πρέπει να ξεχαστούν, λέει: «Είναι ωραίο που δεν νιώθουν εγκαταλελειμμένοι. Δέχονται επίσης επισκέψεις από δικηγόρους και βουλευτές. Έχουν αλληλεγγύη. Αυτό τους κάνει χαρούμενους».

Ωστόσο, η 72χρονη μητέρα της δεν έχει πλέον την κατάλληλη ιατρική φροντίδα. Χρειάζεται φάρμακα που συνταγογραφούνται από διαφορετικούς γιατρούς. Την πηγαίνουν πάντα σε ένα νοσοκομείο με χειροπέδες και επειδή το βρίσκει εξευτελιστικό, δεν πάει πια. Παρόλα αυτά η κόρη της έχει και κάτι θετικό να πει:

«Η καταδίκη της είναι ένα σκοτεινό κεφάλαιο όχι μόνο για την οικογένεια και τους φίλους, αλλά για όλους. Η παρανομία είναι τρομακτική. Αλλά η αλληλεγγύη που βιώνουμε δεν κάνει εμάς μόνο πιο δυνατούς, αλλά και τα μέλη της οικογένειάς μας στη φυλακή».