Frankfurter Allgemeine: Τούρκοι – Ο πιο νευρικός λαός της Ευρώπης

Αναμφίβολα, οι Τούρκοι έχουν τη φήμη του πιο ευερέθιστου λαού στην Ευρώπη. Συχνά, έχουμε την εντύπωση ότι αυτή η φήμη για το γειτονικό λαό είναι μια αποκλειστικά ελληνική πρόσληψη, μια συλλογική αναπαράσταση της πατρίδας μας. Ωστόσο, η φήμη αυτή ακολουθεί τους Τούρκους σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο. Ένα λαό, που δαπανά ιλιγγιώδη ποσά για την αγορά ηρεμιστικών φαρμάκων και που δεν διστάζει να επιδίδεται σε νευρικά ξεσπάσματα παντού, από το οικογενειακό περιβάλλον έως το χώρο εργασίας, με κυριότερη αφορμή την επιδείνωση των υλικών συνθηκών ζωής και με αποδιοπομπαίο τράγο τη Δύση.

Σε επιστολή του από την Κωνσταντινούπολη, Τούρκος πολίτης τονίζει ότι «στη δουλειά, στους κόλπους της οικογένειας, στην κοινωνική ζωή, στα ψώνια, στην κίνηση ή στον εικονικό κόσμο, είμαστε σαν μια βόμβα που ετοιμάζεται να εκραγεί. Πάνω απ’ όλα, αυτά που ζήσαμε τα τελευταία δέκα χρόνια μας μεταμόρφωσαν σε μια ακόμη πιο δυστυχισμένη κοινωνία με ακόμα μεγαλύτερη ένταση, στην οποία ο ένας είναι αφόρητος για τον άλλο. Η πολιτική του διχασμού, την οποία ο Ερντογάν εξωθεί στα άκρα, μας έχει ξεσηκώσει ο ένας εναντίον του άλλου.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του υπουργείου Υγείας, τα φάρμακα για τα νεύρα είναι το δεύτερο σε πωλήσεις προϊόν. Το 2020, πουλήθηκαν 320 εκατομμύρια κουτιά με φάρμακα που χρησιμοποιούνται για κατάθλιψη, σχιζοφρένεια, διέγερση και άγχος. Και αυτό με πληθυσμό 84 εκατομμυρίων!

Το 48% των ενηλίκων ανέφερε ότι θυμώνει τουλάχιστον μία φορά την ημέρα.

Αυτό μας κάνει την πιο θυμωμένη χώρα στην Ευρώπη. Σε παγκόσμια κλίμακα, είμαστε δεύτεροι πίσω από τον Λίβανο. Και για το άγχος και τη θλίψη, είμαστε τρίτοι στον κόσμο. Επομένως, δεν είναι τυχαίο ότι οι πωλήσεις ψυχιατρικών φαρμάκων για την ψυχική υγεία έχουν αυξηθεί κατά 70% την τελευταία δεκαετία. Πρέπει να ηρεμήσουμε, εξαιρετικά. Όμως, αυτό που συμβαίνει στη χώρα δείχνει ότι θα χρειαστούμε σημαντικά περισσότερα φάρμακα για να ηρεμήσουμε. Τον Ιούλιο, ο ετήσιος ρυθμός πληθωρισμού διαμορφώθηκε στο 79,6% και η εκτόξευση του τιμάριθμου επέδρασε και επιδρά αρνητικά στο νευρικό μας σύστημα.

Αν παραπονιέστε για αυτήν την επαίσχυντη κατάσταση, για την οικονομική κρίση ή για τις πολιτικές του Ερντογάν που βυθίζουν τη χώρα στη φτώχεια, η κυβερνητική πτέρυγα χρησιμοποιεί έναν αποδιοπομπαίο τράγο. Κατηγορούνται «ξένες δυνάμεις», χώρες που «δεν θέλουν να αναπτυχθεί η Τουρκία», κυρίως εναντίον της Δύσης, χωρίς να κατονομάζουν. Εάν αυτό το υλικό δεν είναι πλέον αποτελεσματικό, οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ θα γίνουν στόχοι ως φερόμενες ως υπεύθυνες για την άνοδο των τιμών. Επιβάλλονται ποινές δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Αυτό που βιώνουμε δεν είναι μόνο μια πολιτική ή οικονομική κρίση. Ταυτόχρονα, βρισκόμαστε εν μέσω σοβαρών δημογραφικών και κοινωνικών αναταράξεων. Οι πόλεις εκτοξεύουν το κόστος για τη μεσαία τάξη. Το αυξανόμενο κόστος ζωής δεν επιτρέπει στη μεσαία τάξη να συνεχίσει τη ζωή της στις μητροπόλεις. Θέλω να σας πω μια παρατήρηση από την Κωνσταντινούπολη, από όπου σας γράφω αυτό το γράμμα: Η πόλη μεταμορφώνεται σε ένα μέρος όπου ζουν μόνο οι πλούσιοι και οι φτωχοί που εργάζονται για αυτούς. Οι νέοι, που ζουν μόνοι, επιστρέφουν στις οικογένειές τους, γιατί δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά το ενοίκιο τους. Όσοι δεν μπορούν πλέον να μείνουν στη μεγάλη πόλη στρέφονται σε φθηνότερες πόλεις της Ανατολίας».