Η Κίνα και ο εγκλωβισμός της στα γεωπολιτικά σχέδια Πούτιν

Η Κίνα έχει ουσιαστικά ταχθεί με την πλευρά Πούτιν στον πόλεμο που συνεχίζεται στο ουκρανικό έδαφος, μια γεωπολιτική επιλογή που της έχει ήδη κοστίσει πολλαπλά.

Είναι σχεδόν βέβαιον ότι η Κίνα, όπως και άλλες χώρες, δεν περίμενε ότι ο ρωσικός πόλεμος θα διαρκούσε τόσο πολύ. Όταν ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ενημέρωσε τον Κινέζο Πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ για την πρόθεσή του να εισβάλει στην Ουκρανία, ο Πούτιν σχεδόν σίγουρα πίστευε ότι ο πόλεμος του θα διαρκούσε ελάχιστα. Και πιθανότατα, μετέφερε τη βεβαιότητά του αυτή στον Πρόεδρο της Κίνας, ο οποίος φαίνεται ότι πείστηκε από τη σχετική ρωσική επιχειρηματολογία, με δεδομένη την εκ μέρους του υποστήριξη που επακολούθησε.

Έτσι, το Πεκίνο τάχθηκε στο πλευρό του Πούτιν, αλλά, πλέον, ελπίζει να ολοκληρωθεί ο πόλεμος το συντομότερο δυνατό, αφού έχει ουσιαστικά περιέλθει σε μια κατάσταση μεγάλης διεθνούς απομόνωση.

Επιπλέον, η Κίνα χρειάζεται ακόμα πρόσβαση στην αγορά της Δύσης, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και άλλους εταίρους του ΝΑΤΟ,  για να μπορέσει να βρίσκεται σε αναπτυξιακή οικονομική πορεία.

Ειδικότερα, τα ευρωπαϊκά κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ εμπορεύονται σε μεγάλο βαθμό με την Κίνα. Δεν επιδιώκουν έναν εμπορικό πόλεμο με το Πεκίνο και κανένα από αυτά δεν έχει την ικανότητα να διατηρήσει μαζικά δυνάμεις στην περιοχή της Ανατολικής Ασίας. Αυτές οι «χρυσές εποχές» έχουν περάσει προ πολλού. Τα μόνα ευρωπαϊκά κράτη με ναυτικό ικανό να φθάσει έως τη μακρινή Κίνα είναι η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία, αλλά αυτό θα ήταν εξαιρετικά δαπανηρό για τις δύο ιστορικές χώρες, δεδομένου μάλιστα του ρωσικού αναθεωρητισμού στο κατώφλι τους.

Από την άποψη αυτή, οι κινέζικοι ισχυρισμοί, σύμφωνα με τους οποίους «το ΝΑΤΟ έρχεται στην Ασία», είναι ανακριβείς. Το ΝΑΤΟ δεν «έρχεται στην Ασία», όπως διατείνεται το Πεκίνο, λόγω κυρίως της ιδιαίτερα δαπανηρής και μεγάλης γεωγραφικής απόστασης, που χωρίζει την Κίνα με τη συντριπτική πλειονότητα των ευρωπαϊκών κρατών – μελών της Συμμαχίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία της Κίνας

Εντούτοις, η Κίνα θα μπορούσε να κάνει πολλά για να παρεμποδίσει την επεκτατική βουλιμία του Πούτιν και να τερματιστεί νωρίτερα ο πόλεμος στο ουκρανικό έδαφος. Το οικονομικό όπλο που διαθέτει είναι πανίσχυρο, αλλά δεν το χρησιμοποιεί: διακοπή των ρωσικών εισαγωγών.

Όμως, ακόμη και τώρα, το Πεκίνο επαναλαμβάνει τη ρωσική προπαγάνδα για τον πόλεμο σαν δήθεν «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» και αρνείται ακόμη και τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττονται από τα στρατεύματα του Πούτιν. Με αυτόν τον τρόπο, η Κίνα βρίσκεται ακόμη πιο στενά συνδεδεμένη με την Ρωσία.

Επιπλέον, όπως προσφυώς επεσήμανε πρόσφατα ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπάιντεν, ο κόσμος οδεύει προς μια νέα διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε δημοκρατικά κράτη και σε απολυταρχικά καθεστώτα. Αυτός ο νέος «άξονας της απολυταρχίας» τροφοδοτείται κυρίως από τη στάση της πολιτικά ολοκληρωτική Κίνας.

Η Κίνα βρίσκεται εγκλωβισμένη, λοιπόν, στα γεωπολιτικά νεοιμπεριαλιστικά σχέδια του δικτάτορα του Κρεμλίνου. Το πιθανότερο είναι πλέον ο Σι Τζινπίνγκ να μην είχε λάβει το μέρος του Πούτιν. Τα περιθώρια των επιλογών του στενεύουν υπέρμετρα, με σοφότερη την επιλογή της απεμπλοκής του Πεκίνου από τις επεκτατικές και πολεμοχαρείς εμμονές της Ρωσίας.