Βολόντιν: Η Μόσχα δεν θα περιορίσει τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις στο Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ

Ο πρόεδρος της Κρατικής Δούμας Βιτσισλάβ Βολόντιν δήλωσε σήμερα Τρίτη [5/] ότι η Ουκρανία κάνει «τα πάντα» για να διασφαλίσει ότι τα στρατεύματα της Μόσχας δεν θα σταματήσουν την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στα σύνορα των αυτανακηρυχθεισών Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ στην ανατολική Ουκρανία, μετέδωσε το πρακτορείο Ria Novosti.

Η Μόσχα την Κυριακή ανακοίνωσε ότι «απελευθέρωσε» ολόκληρη τη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ στο έδαφος της πρώην επαρχίας Λουχάνσκ της Ουκρανίας και συνεχίζει την εκστρατεία της για να αποσπάσει την γειτονική Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ, την επαρχία Ντονέτσκ της Ουκρανίας, από τον έλεγχο του Κιέβου.

Ωστόσο οι δυνάμεις της έχουν επίσης θέσει υπό τον έλεγχό τους την πόλη Χερσώνα και μεγάλα τμήματα των περιφερειών της Χερσώνας και της Ζαπορίζια στα νότια της Ουκρανίας και έχουν βομβαρδίσει στόχους σε όλη την Ουκρανία, ενώ έχουν πραγματοποιήσει μια αποτυχημένη προέλαση προς την πρωτεύουσα Κίεβο.

Οι «φυλές» των Ρώσων ολιγαρχών

Μέχρι πριν από ελάχιστες δεκαετίες, ο όρος «Ρώσος ολιγάρχης» θα θύμιζε το περιλάλητο «Αλβανός τουρίστας», με δεδομένο το μακρύ σοβιετικό παρελθόν της τεράστιας χώρας, ασύμβατο, διακηρυκτικά τουλάχιστον, με την μεγάλη ιδιωτική συσσώρευση πλούτου . Κι όμως, η ρωσική εισβολή ήρθε να μας εξοικειώσει με τον όρο, αν και πίσω από αυτόν κρύβονται πολλαπλές πραγματικότητες.

Βέβαιον είναι ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά πλούσια επιχειρηματική ελίτ, με δυσανάλογη πολιτική δύναμη. Αυτή η κοινωνικοοικονομική κάστα εμφανίστηκε σε δύο στάδια.

Το πρώτο κύμα ολιγαρχών προέρχεται από τις ιδιωτικοποιήσεις που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90,  ιδιαίτερα από τις πωλήσεις σε μετρητά των μεγαλύτερων κρατικών επιχειρήσεων της Ρωσίας, μετά το 1995. Οι ιδιωτικοποιήσεις αυτές, όμως, έγιναν μέσα σε ένα πολιτικό και οικονομικό κλίμα εκτεταμένης διαφθοράς, που στηριζόταν στις επιλεκτικές σχέσεις μεταξύ οικονομικών δρώντων και ισχυρών πολιτικών παραγόντων. Η διακυβέρνηση του τότε Προέδρου, Μπόρις Γιέλτσιν, πλούτισε μια μικρή ομάδα μεγιστάνων πουλώντας τα πιο πολύτιμα κοσμήματα της σοβιετικής οικονομίας σε τιμές εκπτώσεων.