Turkaegean: Ποια απάντηση;

Η Τουρκία προέβη στην καταχώρηση του όρου «Turkaegean» έως το 2031 προκειμένου να προσελκύσει τουρίστες στα παράλιά της. Ο όρος αποτελεί συγχώνευση των δύο όρων Τουρκία και Αιγαίο και θα μπορούσε να αποδοθεί στα ελληνικά ως «Τουρκαιγαίο».  Η Τουρκία υπέβαλε το εμπορικό αυτό σήμα στις ΗΠΑ και στην Ευρωπαική Ένωση, με τις ΗΠΑ να τηρούν πλήρως αρνητική στάση. Ο αρμόδιος τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για ακραία αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο, κινούμενος όμως ουσιαστικά στην ίδια γραμμή με την Κυβέρνηση που, διά του εκπροσώπου της, δήλωσε ότι είναι η παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία είναι ανυποχώρητη σε ζητήματα εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και ότι είναι έτοιμη να αποδομήσει τους ανιστόρητους ισχυρισμούς.

Πριν να αρχίσουν να ξιφουλκούν στον δημόσιο χώρο οι γνωστοί υπερπατριώτες, πασών των ιδεολογικών αποχρώσεων, ζητώντας «άμεση και δραστική απάντηση» στις νέες προκλήσεις Ερντογάν, ας έχουμε υπ’ όψη ότι το κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό της χώρας κινείται πάνω στις ράγες της εξωτερικής πολιτικής μας απέναντι στον εξ Ανατολών γείτονα αναφορικά με τις διεκδικήσεις του στο Αιγαίο Πέλαγος, πολιτική που έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Πρώτον, η χώρα μας αποδίδει τα τελευταία χρόνια ξεχωριστή σημασία στην αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών στη βάση του δημοσίου διεθνούς δικαίου. Η προσήλωσή μας στο διεθνές δίκαιο δεν έχει θεωρητικό περιεχόμενο, αλλά είναι έμπρακτη, αφού έχουμε αποδεχθεί τη γενική δικαιοδοτική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και έχουμε κυρώσει τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Βασική επιδίωξη της Χώρας είναι η επίλυση με βάση το διεθνές δίκαιο της μόνης διαφοράς που αποδέχεται και αφορά στην οροθέτηση της υφαλοκρηπίδας.

Επιπρόσθετα, βαρύνοντα ρόλο στην εξωτερική πολιτική της χώρας μας παίζει η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Έτσι, η Ελλάδα υπήρξε και εξακολουθεί να είναι υπέρ της ενταξιακής προοπτικής της γείτονος, υπό την προφανή προϋπόθεση ότι η Τουρκία θα καλύπτει τα σχετικά κριτήρια.

Ακόμη, η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα σήμαινε αυτομάτως ότι η ίδια θα έπρεπε να τηρεί και να σέβεται τους κανόνες του ευρωπαϊκού και του διεθνούς δικαίου που τη διέπουν. Αυτό με τη σειρά του θα είχε ως αλυσιδωτή συνέπεια η Άγκυρα να εγκαταλείψει την αναθεωρητική πολιτική, την οποία ακολουθεί, και προς δικό της όφελος.

Αυτό που δεν βλέπουν ή αδυνατούν να δουν οι ξιφήρεις ενός ορισμένου πατριωτισμού είναι ότι, ευτυχώς, η αξιωματική αντιπολίτευση απαλλάχθηκε από εφηβικές προσεγγίσεις που συνοψίζονταν στο περίφημο «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» και ότι αυτό που αποφεύγει επιμελώς η Τουρκία και, ιδίως, το αυταρχικό καθεστώς Ερντογάν είναι αυτό που, εδώ και χρόνια, και με επιμονή θέτουμε ως Χώρα: την έγκαιρη πλήρωση των ενταξιακών κριτηρίων, ανάμεσα στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η αρχή της καλής γειτονίας. Αυτήν ακριβώς την αρχή επιθυμεί να παρακάμπτει η Τουρκία, αλλά και σε αυτήν προσκρούει πρωταρχικά.