Σύνοδος ΝΑΤΟ: 3+1 κρίσιμα ερωτήματα για το «αύριο» των ελληνοτουρκικών σχέσεων

Με τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ να πλησιάζει πληθαίνουν τα ερωτήματα που χρίζουν προετοιμάσιας και έγκυρης, αλλά και συνάμα έγκαιρης απάντησης από πλευράς Ελλάδας προκειμένου η χώρα μας να είναι όσο το δυνατόν καλύτερα προετοιμασμένη για τις εξελίξεις που ομολογουμέωνς «τρέχουν» με ραγδαίους ρυθμούς.

Αρχικά η χώρα μας οφείλει να είναι έτοιμη για το ενδεχόμενο ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να θέσει επί τάπητος στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ το απαράδεκτο και μη νόμιμο θέμα της αποστρατικοποίησης των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, ενώ παράλληλα ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί, ότι θα υπάρξει ουσιαστική και σθεναρή αντίδραση από τα υπόλοιπα κράτη;

Στο ίδιο μήκος κύματος, η ελληνική διπλωματία οφείλει να μην ξεχνάει και τις όσες δηλώσεις «έρχονται» από πλευράς Ατλαντικού, μιας και θετικά είναι όσα αναφέρουν κατά καιρούς ο γερουσιαστής Μενέντεζ και το ελληνοαμερικανικό λόμπι, όμως ποιος στα αλήθεια έχει ξεχάσει τη δήλωση Πομπέο το φθινόπωρο του 2020 περί ανάγκης «μειώσεως του στρατιωτικού αποτυπώματος στο Αιγαίο»;

Από την άλλη πλευρά, χρίζει απάντησης για το εάν και ποιο είναι το σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης στη περίπτωση που ο Ερντογάν θέσει το θέμα στο ΝΑΤΟ και εκβιαστικά προσπαθήσει να επιδιώξει μια επέμβαση των ΗΠΑ. Διότι εάν γίνει κάτι τέτοιο και οι ΗΠΑ εμπλακούν σε διμερείς συζητήσεις με την Τουρκία, τότε ο «Σουλτάνος» θα ζητήσει άρση του σιωπηλού εμπάρκου από τις ΗΠΑ στη χώρα του με τα F-35 και τα F-16 να γίνονται ξανά το επίκεντρο των συζητήσεων, και τον Ερντογάν να «βάζει πλώρη» για τη Συρία, αφού έχει διατρανώσει στο εσωτερικό της χώρας του ότι «νίκησε σε διπλωματικό επίπεδο τους κακούς Έλληνες για ακόμη μια φορά τσιμπώντας μερικές μονάδες άνοδο» στις δημοσκοπήσεις.

Παράλληλα, κρίσιμο ερώτημα είναι και ποια θα είναι η αντίδραση από πλευράς ΝΑΤΟ και όσων κρατών θεωρητικά, αλλά και πρακτικά αποτελούν σύμμαχοι της Ελλάδας. Ειδικότερα, ερώτημα είναι ποια θα είναι η στάση της Γαλλίας και της Γερμανίας, ενώ στο κάδρο με τις πρόσφατες ενέργειές της έχει μπει για τα καλά και το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο σιωπηλά φαίνεται ότι «κλείνει το μάτι» στη Τουρκία σε διπλωματικό και εξοπλιστικό επίπεδο.

Τα προαναφερόμενα ερωτήματα, ενδεχομένως να μην χρειαστεί να απαντηθούν εν τω συνόλω τους άμεσα και η παρουσία Ερντογάν στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, να χαρακτηριστεί για ακόμη μια φορά, ως φιάσκο και ως ένα κακοστημένο επικοινωνιακό σόου, όμως η ελληνική κυβέρνηση πρέπει και οφείλει να διαφυλάξει τα εθνικά συμφέροντα σε όλα τα επίπεδα.

Επομένως, θεωρώ κάτι περισσότερο από πιθανό, ότι η χώρα μας εάν απειληθεί από πλευρας Τουρκίας στο ανώτατο επίπεδο θα απαντήσει αναλόγως, δίχως να αφήσει τη τουρκική πλευρά να βγει «νικήτρια» και με το «πάνω χέρι». Ενώ, αξίζει να σημειωθεί, ότι η επικείμενη Συνοδος του ΝΑΤΟ, αναμένεται να αποτελέσει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να «μετρηθούν» οι εχθροί, αλλά και οι πολυδιαφημιζόμενοι φίλοι της χώρας μας με την επαναπροσέγγιση με την Αμερική να φαντάζει έως τώρα, ως ένα ιδανικό γεγονός, όμως πρέπει να αποδειχθεί και στη πράξη, ότι στην Ουάσινγκτον έχουν κατανοήσει επιτέλους, ότι τα συμφέροντα των ΗΠΑ δεν ταυτίζονται πλέον με εκείνα της Άγκυρας, αλλά τουναντίον ευθυγραμμίζονται με εκείνα της τριμερούς συμμαχίας Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ.