Τσίπρας – Ανδρουλάκης: Σε τροχιά ανοιχτής ρήξης

Την πλήρη αντίθεση του προς την πολιτική πρόταση του ΚΙΝΑΛ για την ανάγκη συγκρότησης κεντροαριστερής – σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης εξέφρασε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από το βήμα της 30ης Γενικής Συνέλευσης του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων. Σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα, ο όρος «σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση» είναι όρος κενού σαφούς νοηματικού περιεχομένου, σε αντιδιαστολή προς τη δική του πρόταση περί προοδευτικής διακυβέρνησης.

Συγκεκριμένα, ο Α. Τσίπρας υποστήριξε πως «απευθύνεται στις δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικές και οι οποίες «θα πρέπει να απαντήσουν κάποια στιγμή, πρώτον αν θέλουν να συμμετέχουν σε ένα κυβερνητικό σχήμα και δεύτερον αν θέλουν να θέσουν τους όρους και να δείξουν σε ποια κατεύθυνση θέλουν μια κυβέρνηση». «Δεν μπορούν να το ξορκίζουν, ούτε να λένε γενικόλογα “σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση”. Τι θα πει “σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση”; Εγώ δεν το κατανοώ αυτό. Ένα, δυο, τρία, τέσσερα, πέντε μεγάλα θέματα, προγραμματικούς όρους θα συζητήσουμε», τόνισε. «Η συζήτηση», πρόσθεσε, «πρέπει να γίνει σε προγραμματική βάση και επίσης οι συγκλίσεις ή αποκλίσεις πρέπει να έχουν βάση τα προγράμματα και το αποτέλεσμα θα το κρίνει ο ελληνικός λαός. Αυτός είναι που θα αποφασίσει ποιος θα κυβερνήσει, ποιοι θα κυβερνήσουν, ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός».

Βέβαια, η απόρριψη αυτή της πρότασης του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ για προοδευτική διακυβέρνηση με σαφή σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά δεν θα έπρεπε να θεωρηθεί ως «κεραυνός εν αιθρία». Από καιρό, ο Α. Τσίπρας έχει επιλέξει τη λογική της συγκρότησης ενός υπερ – ταξικού, λαϊκού, σχεδόν πληβειακού μετώπου κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων απέναντι στην κυβερνητική πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η λογική της κεντρικής προγραμματικής κατάθεσης του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και του Νίκου Ανδρουλάκη κινείται προς αντίθετη κατεύθυνση και υπενθυμίζει ότι το σοσιαλδημοκρατικό συμβόλαιο ανάμεσα σε κοινωνικούς εταίρους και κομματικά υποκείμενα δεν έχει ολοκληρώσει τον βιοιστορικό του κύκλο και είναι δυνατόν να βρει εμπειρικές εκφράσεις και στην σημερινή πολιτική και κοινωνικοοικονομική ζωή.

Τα στοιχεία της διαφοροποίησης είναι αρκετά και, κυρίως, ουσιώδη. Πρόκειται, από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ,    για τον δυτικισμό, την ευρωπαϊκή αναφορά, τη ρητή διεθνή αναφορά στο ΝΑΤΟ, την ανεπιφύλακτη τοποθέτηση υπέρ της Ουκρανίας, την αποδοχή και την πλήρη εξοικείωση με τους συνταγματικούς κανόνες της φιλελεύθερης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, τον ενστερνισμό του γενικού πλαισίου της σύγχρονης οικονομίας της αγοράς.