Ο Μακρόν και οι Χολερικοί

Σε πλήρη αντίθεση προς τον ιδρυτή τους και τον θεμελιωτή της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, στρατηγό Ντε Γκωλ, οι γκωλικοί Ρεπουμπλικάνοι δήλωσαν ότι αποκλείουν το ενδεχόμενο να συνεργαστούν ή, τουλάχιστον, να συμπορευθούν κριτικά με τον φιλελεύθερο κεντρώο Εμμανουέλ Μακρόν, ακυρώνοντας έτσι την ίδια την εκλογική τους βάση που κινήθηκε και στήριξε τον κεντρώο υποψήφιο στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές, όπου έλαβε 58%, και ανοίγοντας με αυτόν τον τρόπο σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας.

Το κόμμα της δημοκρατικής γκωλικής δεξιάς τόνισε ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με την κεντρώα προεδρική πλειοψηφία, την ίδια στιγμή που ένας φρενήρης, μεθυσμένος από την εξουσία της… δευτέρας θέσεως, Μελανσόν καταθέτει πρόταση μομφής εναντίον του Γάλλου Προέδρου.

Δεν πρόκειται απλώς για εξόφθαλμη παραχάραξη της λογικής των συνταγματικών θεσμών, που θέτουν τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού, αλλά και για την επανεμφάνιση στη Γηραιά Ήπειρο της χολερικής πολιτικής των λαϊκιστών, που απεχθάνονται την κανονικότητα, αποστρέφονται τον κανόνα, τροφοδοτούν με όποιο μέσο τους προσφερθεί την πολιτική ένταση, ακόμη και αν ο Πρόεδρος Μακρόν απολαμβάνει άνετης εκλογικής διαφοράς από το δεύτερο σε εκλογική απήχηση πολιτικό κόμμα.

Έχοντας αποδείξει ότι διαθέτει πολιτική ευθυκρισία (το παράδειγμα της υπεράσπισης του ουκρανικού λαού απέναντι στον δικτάτορα Πούτιν, που ανοιχτά υποστηρίζει η Λε Πεν και εμμέσως εκθειάζει ο έτερος ριζοσπάστης Μελανσόν, επιβεβαιώνει την ευθυκρισία του Γάλλου Προέδρου),ο Μακρόν φαίνεται ότι θα προτιμήσει να συγκροτηθεί μια κυβέρνηση μειοψηφίας, η οποία θα αναζητεί ad hoc συμμαχίες, ιδίως αναφορικά με τα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα, όπως είναι η διαφύλαξη του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, η συνταξιοδότηση στα 65 έτη και η βελτίωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών απέναντι στην ενεργειακή και την επακόλουθη οικονομική κρίση. Οι Λε Πεν και ο Μελανσόν δεν έχουν πολλά περιθώρια: η πρώτη θα συνεχίσει να υποστηρίζει τον δικτάτορα του Κρεμλίνου και ο δεύτερος θα συνεχίσει να υποστηρίζει ότι για τη θηριωδία στην Ουκρανία δεν ευθύνεται η Ρωσία, αλλά το… ΝΑΤΟ και οι νεοναζιστικές ουκρανικές οργανώσεις, οι οποίες ουδέποτε υπερέβησαν το 5% του εκλογικού σώματος.

Το δυστύχημα είναι ότι η γαλλική κοινωνία και οικονομία φαίνεται πως ήρθε η σειρά της να πληρώνει το υψηλό τίμημα του λαϊκισμού, μετά την Μεγάλη Βρετανία, την Αμερική του Τραμπ και την Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο πρώτος στις εκλογικές προτιμήσεις των Γάλλων, Εμμανουέλ Μακρόν, θα συνεχίσει να κάνει αυτό που του εμπιστεύθηκαν οι πολίτες: να κυβερνά όπως μπορεί, παρά τις αναντίρρητες θεσμικές δυσκολίες και παρά τη δομική αντιπολίτευση που του επιφυλάσσεται από τον δεύτερο και τον τρίτο σε πολιτική δύναμη.