Κι όμως, η Δεξιά κέρδισε στην Γαλλία κατά τον Α. Τσίπρα

Η Δεξιά κέρδισε στη Γαλλία, σύμφωνα με την ανάγνωση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, όπως προκύπτει από το σχόλιό του στο Twitter και χωρίς την παραμικρή διάθεση εντυπωσιοθηρίας.

Με βάση την εκλογική ερμηνευτική του Α. Τσίπρα, στις προχθεσινές βουλευτικές εκλογές ηττήθηκε η νεοφιλελεύθερη πολιτική, που, κατά τον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δρομολογεί και εφαρμόζει ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν και ο κίνδυνος ελλοχεύει από την πιο δεξιά πτέρυγα της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης.

Διαβάζοντας, ωστόσο, κάποιος τα ίδια εκλογικά αποτελέσματα με αυτά που διάβασε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και  που δεν είναι άλλα από αυτά που δημοσιοποίησε το Υπουργείο Εσωτερικών της Γαλλίας, διαπιστώνει ότι ο κομματικός σχηματισμός Ensemble! που υποστηρίζει την, κατά τον κ. Τσίπρα,  νεοφιλελεύθερη δεξιά του Μακρόν και η Εθνική Συσπείρωση υπό την Μαρίν Λε Πεν συγκεντρώνουν αθροιστικά το 55,9% των ψήφων και 334 έδρες επί συνόλου 577 βουλευτικών εδρών.

Στιγμιότυπο από την τέταρτη ημέρα των εργασιών του 3ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στο Κλειστό Γήπεδο Φαλήρου (Τάε κβον Ντο), Κυριακή 17 Απριλίου 2022.(ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI)

Έπεται λογικά – η τυπική λογική είναι παντού και πάντα μία – ότι οι πολιτικοί αντίπαλοι του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην Γαλλία διαθέτουν την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων και την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στη νέα Γαλλική Εθνοσυνέλευση.

Κατά συνέπεια, γεννάται το εύλογο ερώτημα ποιος ακριβώς είναι ο πολιτικός αντίπαλος, που ηττήθηκε στην Γαλλία και για την εκλογική αποδοκιμασία του οποίου θριαμβολογεί ο επικεφαλής του κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης, διότι, αν συνεχίζει να επιμένει ότι ηττήθηκε η Δεξιά στις γαλλικές εκλογές, τότε τίθεται, εκτός από ζήτημα λογικής, και ζήτημα ερμηνείας.

Σε αυτό το δεύτερο ζήτημα, το οποίο ανακύπτει, μια πειστική ερμηνευτική είναι αυτή του λαϊκισμού, ο οποίος, σε όλες τις πιθανές παραλλαγές του, έχει πάντοτε το ίδιο διαχρονικό ειδοποιό γνώρισμα: να χαράσσει μια κάθετη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε φίλους και σε εχθρούς του λαού και των συμφερόντων του. Και προκειμένου να μην υποστεί μια νέα λογική – πολιτική πανωλεθρία, καλό θα ήταν ο Α. Τσίπρας να αρχίσει – σιγά, σταδιακά, αργορυθμικά – να αντιλαμβάνεται ότι ο Μακρόν είναι επικεφαλής του φιλελεύθερου μεταρρυθμιστικού Κέντρου, που ούτε να ακούσει δεν επιθυμεί για συνεργασία με την Εθνική Συσπείρωση της Λε Πεν, η οποία, με τη σειρά της, έχει αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο κεντρικής πολιτικής συνεργασίας με τον κεντρώο μακρονισμό.