Μελανσόν: Το τελευταίο στοίχημα

Οι κάλπες του κρίσιμου δεύτερου γύρου των γαλλικών βουλευτικών εκλογών ανοίγουν απόψε, με τον Ζαν – Λυκ Μελανσόν, επικεφαλής της νεοπαγούς Νέας Λαικής Οικολογικής και Κοινωνικής Ένωσης, να παίζει ουσιαστικά το τελευταίο του πολιτικό χαρτί για έναν κεντρικό – πρωθυπουργικό ρόλο στην κεντρική πολιτική ζωή.

Ο 70χρονος πολιτικός αποδείχθηκε στην πράξη ο πιο ανθεκτικός στις απαιτήσεις της πολιτικής αντιπαράθεσης μιας ολόκληρης γενιάς αριστερών, που ξεκίνησαν από τις παρυφές ή και από την ενδοχώρα των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Πολιτικό σημείο εκκίνησης του Μελανσόν, υπήρξε η τροτσκιστική αριστερά, η πληθώρα διασπάσεων της οποίας δεν άφησε ανέπαφο ούτε το κίνημα των πολιτικών ιδεών και της πολιτικής δράσης που εμπνέεται από την τροτσκιστική ερμηνευτική του μαρξικού εργου.

Αυτός ο «ελευθεριακός μαρξιστής» μεταπηδά σε πιο ώριμη ηλικία – εφήμερο πράγμα η νεότης – στο δυναμικά ανερχόμενο Σοσιαλιστικό Κόμμα, υπό την ηγεσία του Φρανσουά Μιτεράν, μετέπειτα Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ο Μιτεράν ανέχθηκε τον περίφημο εισοδισμό, στον οποίο επιδίδονται οι τροτσκιστές πασών των αποχρώσεων. Ο Μελανσόν διέβλεψε ορθά την προδιαγραφόμενη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ιστορικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, την εγκατάλειψη του στρατηγικού στόχου της κοινωνικοποίησης των μεγάλων μέσων παραγωγής, τον συμβιβασμό με τους κανόνες και του θεσμούς του αστικού κράτους και της αστική δημοκρατίας. Προτίμησε, ωστόσο, να παραμείνει προκαλώντας συχνούς εσωκομματικούς πονοκεφάλους και ο Μιτεράν, από την πλευρά του, διαπίστωσε, όντας άνθρωπος με πλούσια πολιτική παιδεία, ότι ο ακροαριστερής προελεύσεως Μελανσόν διέθετε πολύτιμα οργανωτικά εφόδια, τα οποία αποδείχθηκαν, εν συνεχεία, σημαντικά για τον μετέπειτα Πρόεδρο.

Βαθιά πολιτικό ον, ο Μελανσόν διέθετε το απαραίτητο πολιτικό αισθητήριο, που του επέτρεψε να προβλέψει εγκαίρως την προϊούσα του εμβληματικού κόμματος της ευρύτερης αριστεράς στην Γαλλία. Το εγκατέλειψε και σχημάτισε ένα τυπικό κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, την «Ανυπότακτη Γαλλία». Αυτή είναι ουσιαστικά μια συμμαχία, ένας συνασπισμός με έντονη αντισυστημική ρητορεία, αδιάκοπη καταγγελία του νεοφιλελευθερισμού, αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό, οικονομικό κρατισμό, δάνεια από την ριζοσπαστική οικολογική σκέψη, αποστροφή προς τον  διεθνή ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών στον μεταδιπολικό και μεταψυχροπολεμικό κόσμο.

Μάλιστα, στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές, και κόντρα σε πληθώρα δημοσκοπικών προβλέψεων, ο Μελανσόν παρ’ ολίγον να περάσει στον δεύτερο γύρο, αποτελώντας το αντίπαλο πολιτικό δέος στον φιλελεύθερο Μακρόν και τον Μακρονισμό.

Ό,τι όμως δεν κατάφερε στις προεδρικές εκλογές το κατόρθωσε στις αντίστοιχες βουλευτικές, ο θαλερός Μελανσόν. Ηγούμενος της Νέας Λαϊκής Οικολογικής και Κοινωνικής Ένωσης, ο Μελανσόν είδε τα ποσοστά της «Ανυπότακτης Γαλλίας» να υποχωρούν σε απόλυτους αριθμούς, αλλά τον ίδιο και την Συμμαχία να περνάει στον δεύτερο γύρο, σχεδόν ισοϋψής της μακρονικής Αναγέννησης.

Σήμερα, ένα πλήθος αντιμακρονικών πολιτικών δυνάμεων στα αριστερά του Μακρόν διεκδικεί την πρώτη θέση.  Σοσιαλδημοκράτες, σοσιαλιστές, κομμουνιστές και οικολόγοι συνθέτουν αυτήν την πολύχρωμη βεντάλια, που τοποθετείται από τους εμπειρογνώμονες στον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, χωρίς να λείπουν, ωστόσο, και δημοσιογράφοι και πολιτικοί επιστήμονες που προτιμούν να ομιλούν για κομματική συμμαχία της άκρας αριστεράς.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο Μελανσόν, επίμονος και αγωνιστικός, διεκδικεί για τελευταία και πιο πιθανή φορά τη συμμετοχή του στην άσκηση της κεντρικής πολιτικής εξουσίας, ως ο ένας από τους δυο πυλώνες της δικέφαλης εκτελεστικής εξουσίας. Σε ελάχιστες ώρες θα γνωρίζει και θα γνωρίζουμε αν οι Γάλλοι συμπολίτες του τού επιφυλάσσουν τον επιθυμητό ρόλο.