Μαργκότ Βόλκ: Η ιστορία της γυανίκας που δοκίμαζε τα γεύματα του Χίτλερ

Ακόμη και οι πιο ισχυροί άνδρες του κόσμου πρέπει να πάνε, να κοιμηθούν να τρώνε αλλά και να πιούν. Ανεξάρτητα από το τι λέει η προπαγάνδα για αυτούς, είναι, τουλάχιστον βιολογικά, αν όχι πνευματικά, άνθρωποι. Ο Αδόλφος Χίτλερ, επίσης, έπρεπε να φάει. Αλλά σε αντίθεση με τους περισσότερους από εμάς, ήταν ένας παρανοϊκός που ήθελαν τον δηλητηρίασαν. Ως εκ τούτου, έλαβε σοβαρές προφυλάξεις.

«Γνωρίζαμε όλες αυτές τις φήμες για δηλητηρίαση και δεν μπορούσαμε ποτέ να απολαύσουμε το φαγητό. Κάθε μέρα φοβόμασταν ότι θα ήταν το τελευταίο μας γεύμα».

— Μαργκότ Βόλκ η γευσιγνώστης του Χίτλερ

Ο Αδόλφος Χίτλερ είχε μια στρατιά από γευσιγνώστες

Ο Αδόλφος Χίτλερ πέρασε πάνω από 800 ημέρες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος) στο Wolf’s Lair, στην Πολωνία. Το Wolf’s Lair ήταν ένα άκρως απόρρητο συγκρότημα αποθηκών που χρησίμευε ως αρχηγείο του Χίτλερ για τη γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση. Περίπου 2.000 άνθρωποι εργάζονταν στο Wolf’s Lair.

Στο Wolf’s Lair, ο Χίτλερ είχε έναν κήπο με λαχανικά και φρούτα και δύο υπερσύγχρονα θερμοκήπια που παρείχαν φρέσκα λαχανικά όλο το χρόνο. Δεδομένου ότι ο Χίτλερ φοβόταν μήπως δηλητηριαστεί, είχε όχι έναν, αλλά δεκαπέντε γευσιγνώστες — όλες νεαρές γυναίκες.

Η τραγική ιστορία της Margot Wölk, της γευσιγνώστριας του Χίτλερ

Η Margot εργάστηκε ως γραμματέας κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο σύζυγός της Καρλ εντάχθηκε στον γερμανικό στρατό το 1939. Μετά από δύο χρόνια πολέμου, δεν άκουσε κανένα νέο από εκείνον με αποτέλεσμα να πιστεύει ότι πέθανε.

Αφού ο βομβαρδισμός των Συμμάχων το 1941 κατέστρεψε το διαμέρισμα των γονιών της στο Βερολίνο, κατέφυγε στην Πολωνία για να ζήσει με τους πεθερούς της στο εξοχικό τους σπίτι.

Κατά σύμπτωση, το σπίτι στο οποίο έμεινε βρισκόταν μόλις τρία χιλιόμετρα (1,8 μίλια) μακριά από το Wolf’s Lair. Σύντομα στρατολογήθηκε από τα SS (Schutzstaffel, στη γερμανική μοίρα προστασίας) ως γευσιγνώστρια του Χίτλερ.

Κάθε μέρα, οι Ναζί την έπαιρναν με λεωφορείο και την πήγαιναν στη Φωλιά του Λύκου. Εκεί, αυτή και τα άλλα δεκατέσσερα κορίτσια έπρεπε να δοκιμάσουν φαγητό από τις έντεκα μέχρι τις δώδεκα. Τα SS περίμεναν μια ώρα για να δουν αν κάποια από τα κορίτσια θα έδειχνε σημάδια ασθένειας και μετά σέρβιραν το φαγητό στον Χίτλερ. Το φαγητό ήταν νόστιμο, αλλά τα κορίτσια που δούλευαν ως γευσιγνώστες δεν μπορούσαν να το απολαύσουν. Ήξεραν ότι κάθε γεύμα θα μπορούσε να είναι το τελευταίο τους γεύμα. Έκλαιγαν από φόβο ενώ έτρωγαν και έκλαιγαν από τη χαρά τους μετά από κάθε γεύμα γιατί είχαν επιζήσει. Αυτό το μοχθηρό τελετουργικό επαναλαμβανόταν καθημερινά για σχεδόν δυόμισι χρόνια.

«Ήθελα απλώς να πω τι έγινε εκεί. Ότι ο Χίτλερ ήταν ένας πραγματικά απεχθής άνθρωπος. Και ένα γουρούνι»

Αφού ο σοβιετικός στρατός κατέλαβε το Βερολίνο, οι Σοβιετικοί στρατιώτες βίασαν τη Margot για δύο συνεχόμενες εβδομάδες. Δυστυχώς, κι αυτή ήταν  μια από τις χιλιάδες Γερμανίδες που βιάστηκαν θηριωδώς από τους Σοβιετικούς. Λόγω των βιασμών, δεν μπορούσε να κάνει παιδιά.

Η Μάργκοτ ήταν απελπισμένη. Ευτυχώς, ο σύζυγός της επέζησε από τον πόλεμο και συναντήθηκαν ξανά το 1946. Αν και η Margot και ο Karl υπέστησαν σωματικές και ψυχικές ζημιές από τον πόλεμο, έζησαν ευτυχισμένοι μέχρι το θάνατο του Karl το 1980.

Με τα χρόνια, η Margot σιγά-σιγά ξανάμαθε να απολαμβάνει το φαγητό. Ωστόσο, δεν είχε αποκαλύψει σε κανένα τον ρόλο της κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μόλις στα ενενήντα πέντε χρόνια της  είπε την ιστορία της.