Βάντα Φεραγκάμο: Οι τραγωδίες και ο χρυσός γάμος της

Η Βάντα Μιλέττι γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου του 1921 σε μία μικρή πόλη της Ιταλίας, το Μπονίτο, γενέτειρα και του Σαλβατόρε. Ο πατέρας της, Φούλβιο ήταν γιατρός και η μητέρα της, Τζοβάνα Πελεγκρίνο, κόρη εμπόρου από την Πούλια. Η μητέρα της αγαπούσε τη μουσική και διαχειριζόταν άριστα τα οικονομικά της οικογένειας, ενώ ήταν επίσης εξαιρετική μαγείρισσα που μεταλαμπάδευσε στην κόρη της τις γνώσεις της. Όμως, ήταν ο πατέρας της που διαμόρφωσε την προσωπικότητά της επιμένοντας σε αρχές όπως η ταπεινότητα, η ισορροπία, η πίστη και η ακεραιότητα.

Η νεανική της ηλικία

Ως έφηβη η Βάντα βίωσε όμως δυο μεγάλες τραγωδίες. Τον θάνατο του αδερφού της που πέθανε όταν έπεσε σε ένα πηγάδι και τον θάνατο της μητέρας της που ακολούθησε αμέσως μετά. Η Βάντα όμως προτιμούσε να θυμάται το καλοκαίρι του 1940 όταν γνώρισε τον Σαλβατόρε που επισκέφθηκε τον πατέρα της. Εκείνος ήταν ήδη διάσημος σχεδιαστής παπουτσιών. Σε εκείνη την πρώτη τους συνάντηση εκείνη τον ευχαρίστησε θερμά για τη συμβολή του στη γυναικεία κομψότητα.

Ο Σαλβατόρε γοητεύτηκε τόσο από τον τρόπο που τού μίλησε, ώστε αποφάσισε εκείνη ακριβώς τη στιγμή πως αυτή θα ήταν η γυναίκα του. Παρότι εκείνη ήταν μόλις 19 ετών και εκείνος ήδη 42. Το ζευγάρι παντρεύτηκε στις 9 Νοεμβρίου του 1940, στην Αγία Λουτσία στη Νάπολη και έπειτα γύρισε στο σπίτι τους στη Φλωρεντία, μετά το ταξίδι του μέλιτος.

Η γέννηση των παιδιών τους, της Φιάμμα και της Τζοβάνα, γέμισε το σπίτι τους χαρά, μολονότι ο πόλεμος δημιουργούσε ανησυχία για το μέλλον. Το 1945 γεννήθηκε και ο γιος τους Φερούτσιο. Μετά τη λήξη του πολέμου ακολούθησε μια περίοδος ανοικοδόμησης της χώρας, άνοιξαν πάλι τα σύνορα, όπως και οι δουλειές. Γεννήθηκαν τρία ακόμα παιδιά: η Φούλβια, ο Λεονάρντο και ο Μάσσιμο. Παράλληλα, η δουλειά του Σαλβατόρε ανθούσε. Η Βάντα παρακολουθούσε τις εξελίξεις στην επιχείρηση από τις ιστορίες που μοιραζόταν μαζί της ο σύζυγός της, ωστόσο ήταν πάντοτε παρούσα στις σημαντικές στιγμές, όπως όταν επισκέφθηκε τη Φλωρεντία η Όντρεϊ Χέπμπορν γα να παραγγείλει παπούτσια από τον διάσημο οίκο.

Το 1958, μετά από ένα ταξίδι στην Αυστραλία, ο Σαλβατόρε άρχισε να παρουσιάζει συμπτώματα μιας σοβαρής ασθένειας. Τότε η Φιάμα, η μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας, εγκατέλειψε τις σπουδές της και τον ακολούθησε στην επιχείρηση μαθαίνοντας τα πάντα, ενώ η Τζοβάνα άφησε επίσης το Λύκειο για να σπουδάσει σχέδιο. Το 1959 παρουσίαζε την πρώτη συλλογή ρούχων στο Plaza Hotel στη Νέα Υόρκη.

Το επόμενο κεφάλαιο

Ο Σαλβατόρε πέθανε τον Αύγουστο του 1960. Η Βάνα, συντετριμμένη αγωνιούσε για το μέλλον, παρότι οι εργαζόμενοι της έδιναν κουράγιο στην κηδεία και τη διαβεβαίωναν πως “θα τα καταφέρουμε, θα σε βοηθήσουμε”. Μέχρι τότε η ίδια δεν είχε εργαστεί εκτός σπιτιού, γι’ αυτό και αργότερα, όταν ο οίκος επεκτάθηκε και στα ενδύματα σημειώνοντας τεράστια επιτυχία, όλοι την ρωτούσαν πώς τα κατάφερε.

Ο Σαλβατόρε είχε αφήσει πολλές ιδέες ημιτελείς που έπρεπε να ολοκληρωθούν. Γιατί μέχρι πρότινος όλα βασίζονταν στη χειροποίητη διαδικασία, όμως τώρα έπρεπε να γίνει μετάβαση στην παραγωγή με μηχανές, λόγω του όγκου των παραγγελιών. Σωτήρια αποδείχτηκε η συμβολή του Τζέρι, ανιψιού της οικογένειας που δούλευε στην εταιρία και ήξερε όλα τα τεχνικά στοιχεία για την κατασκευή των παπουτσιών.

Με την υποστήριξη των κοριτσιών της και λίγων υπαλλήλων, η Βάνα άνοιξε το επόμενο κεφάλαιο της επιχείρησης, δυναμικά κι εντυπωσιακά. Το 1961, τελειοποίησε το Gilio, το πρώτο άρωμα της εταιρίας και παρήγγειλε τη δημιουργία του πρώτου μεταξένιου μαντηλιού στο Κόμο. Το μαντήλι είχε σχεδιαστεί από τον ίδιο τον Φεραγκάμο με τη βοήθεια του καλλιτέχνη Αλβάρο Μονίνι και έμελλε να είναι το πρώτο μιας πολύ επιτυχημένης σειράς, που ανέλαβε η tρίτη κόρη της οικογένειας, η Φούλβια όταν μπήκε στην επιχείρηση το 1971. Παράλληλα, η Βάνα έκανε αποφασιστικές κινήσεις εμπιστευόμενη το ένστικτό της: έβρισκε τοποθεσίες για τα νέα καταστήματα, ανέλυε τα στοιχεία για την πελατεία και τον ανταγωνισμό, βρήκε το ιδανικό σύστημα εκπαίδευσης των υπαλλήλων και φρόντιζε ακόμα και τον τρόπο που θα ήταν τοποθετημένα τα πράγματα στο μαγαζί.

Το 1963 η επιχείρηση καλωσόρισε και τον Φερούτσιο, ο οποίος μετά από 14 χρόνια έγινε γενικός διευθυντής. Νέες γραμμές παραγωγής δημιουργήθηκαν για την κατασκευή μικρότερων δερμάτινων ειδών και τσαντών, ενώ ενισχύθηκε η παραγωγή αξεσουάρ από μετάξι ενώ προστέθηκαν και ανδρικές συλλογές, που ανέλαβε ο νεότερος αδερφός Λεονάρντο.

Από το 1960 ως τον θάνατό της στις 19 Οκτωβρίου του 2018 η Βάντα ήταν επικεφαλής του οίκου Salvatore Ferragamo, κρατώντας πάντοτε τις ισορροπίες στη δουλειά και στην οικογένεια. Το 1960, όταν έχασε τον σύζυγό της, αντί να κλείσει την επιχείρηση αποφάσισε να τη διευρύνει και να τη μετατρέψει από έναν οίκο παπουτσιών σε ένα κραταιό brand, συνώνυμο πλέον της ιταλικής φινέτσας και δημιουργικότητας. Άνθρωπος χαμηλών τόνων δεν ήθελε διόλου να μιλά για τον εαυτό της και την τεράστια επιτυχία της.