Ο ολισθηρός κατήφορος του Ερντογάν

Δεν είναι απαγορευτική η αποτυχία στη ζωή, ιδίως για κάποιον που εμφανίζεται ως μεγαλόπνοος πολιτικός ηγέτης. Αρκεί όμως να ξέρει να πέφτει με χάρη, σε αντίθεση με τον Τούρκο Πρόεδρο που, από το πρωί, καθυβρίζει πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις και προσβάλλει λαούς και ιστορικές μνήμες.

Έχοντας γαντζωθεί στην πιο άκρατη εκδοχή ρεαλισμού και έχοντας επιδοθεί σε ανατολίτικα παζάρια απέναντι στη Δύση, ο Ερντογάν στρέφεται κατά της Φινλανδίας και της Σουηδίας. Οι δύο χώρες κίνησαν οριστικά και αμετάκλητα τις διαδικασίες ένταξής τους στο ΝΑΤΟ, αφήνοντας στον Πρόεδρο της Τουρκίας την πικρή γεύση της απογοήτευσης. Πλέον, τους προσάπτει έλλειψη τιμιότητας και ειλικρίνειας, επειδή αρνούνται, ως ανεξάρτητες κρατικές οντότητες, να αποδεχθούν το ανατολίτικο φιρμάνι περί υπόθαλψης εγκληματιών και τρομοκρατών του PKK.

Την τιμητική της είχε, στη συνέχεια, η πατρίδα μας. Ο δημοκρατικά εκλεγμένος Πρωθυπουργός της Χώρας  δεν αναγνωρίζεται ως συνομιλητής της Τουρκίας. Η αυθάδεια του Ερντογάν δεν είναι, βέβαια, δικαιολογημένη. Ο θυμός του, όμως, δεν στερείται αντικειμενικών δεδομένων. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός έχει εξασφαλίσει την τεχνολογία αιχμής της Γαλλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών για την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων της στο Αιγαίο Πέλαγος.

Έχει κερδίσει την πολιτική εμπιστοσύνη του σημερινού Αμερικανού Προέδρου. Έχει στις αποσκευές του την επιτυχία, πολιτική και επικοινωνιακή, των διθυραμβικών σχολίων για τον λόγο που εκφώνησε ενώπιον των μελών του Κογκρέσου, καθώς και τις προ ολίγων ημερών θεσμικές αποδοκιμασίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αλαζονική αδιαλλαξία και τις αλλεπάλληλες προκλήσεις του εξ Ανατολών γείτονα.

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, ο Ερντογάν παρεκτρέπεται πλήρως, καθυβρίζει, εκτοξεύει απειλές κατά της Ελλάδας. Αφορμή, ο εορτασμός της αποφράδος 29η Μαΐου του 1453. Αιτία, η πολιτική της Ελληνικής Κυβέρνησης όλο το τελευταίο διάστημα, με γνώμονα την επίμονη συμμόρφωση στο διεθνές δίκαιο και την περαιτέρω προώθηση της Ειρήνης στην περιοχή.

Πιθανότατα, η σταδιακή κλιμάκωση των απειλών και των ύβρεων υπακούει σε ένα προμελετημένο σχεδιασμό από τον Ερντογάν, που αγωνίζεται να διατηρήσει αρραγές το εσωτερικό του μέτωπο, μα που έχει γνωρίσει ήδη τη διεθνή κατακραυγή και έχει κατακτήσει τη γραφικότητά του στη διεθνή σκηνή.

Δικός του ήταν ο ανήφορος στην τουρκική εξουσία, δικός του προδιαγράφεται ο κατήφορος στη διεθνή πολιτική.