Σειρά έχουν η Μολδαβία και η Γεωργία;

Όλο και συχνότερα, εκφράζονται ανησυχίες στον δυτικό κόσμο σχετικά με το εάν η Ρωσία σχεδιάζει πόλεμο και εναντίον της Μολδαβίας και της Γεωργίας. Υπάρχει το προηγούμενο του απρόκλητου πολέμου εναντίον της Ουκρανίας, καθώς και η ματαίωση όλων των αρχικών σχεδιασμών του Πούτιν. Και η Ρωσία αισθάνεται την επιθετικότητά της να αυξάνει λόγω ακριβώς αυτής της αποτυχίας. Η Μολδαβία και η Γεωργία είναι χώρες, όπου θα μπορούσε να εκτονωθεί η επιθετικότητα αυτή.

Αυτές οι ανησυχίες γεννήθηκαν στην Δύση μετά από εκρήξεις στην Υπερδνειστερία, ένα αυτονομιστικό έδαφος που υποστηρίζεται από τη Μόσχα, όπου σταθμεύουν περίπου 1.500 Ρώσοι στρατιώτες. Η Υπερδνειστερία, που θεωρείται μέρος της Μολδαβίας από τη διεθνή κοινότητα, μοιράζεται σύνορα 250 μιλίων με την Ουκρανία. Και η Μολδαβία, όπως και η Ουκρανία, είναι μια πρώην σοβιετική δημοκρατία που δεν είναι μέρος της συμμαχίας του ΝΑΤΟ.

Επιπλέον, και η Μολδαβία και η Γεωργία γνωρίζουν τι σημαίνει ρωσική επιθετικότητα. Οι ρωσικές δυνάμεις παρενέβησαν, το 1992, σε έναν πόλεμο στη Μολδαβία για λογαριασμό των φιλορώσων ανταρτών και κατέλαβαν την Υπερδνειστερία. Η Ρωσία εισέβαλε στη Γεωργία κατά τη διάρκεια ενός σύντομου πολέμου το 2008. Τα ρωσικά στρατεύματα συνεχίζουν να κατέχουν περίπου το 20% του εδάφους της Γεωργίας – τις αποσχισθείσες περιοχές της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας.

Από την πλευρά τους, οι κυβερνήσεις της Γεωργίας και της Μολδαβίας πιέζουν για περισσότερη υποστήριξη από τη Δύση από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, ενώ και οι δύο χώρες υπέβαλαν επίσημα αίτηση για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση τον περασμένο μήνα. Ο Πρόεδρος της Γεωργίας Μ. Σαακασβίλι έχει επισκεφθεί την Ουάσιγκτον την Πέμπτη για την αδικαιολόγητη ρωσική επιθετικότητα και τη σημασία της αμερικανικής υποστήριξης προς τη Γεωργία.

Από μια άποψη, η Ρωσία πολύ δύσκολα θα μπορούσε να αποφύγει την επέκταση της σύγκρουσης πέρα ​​της Ουκρανίας. Έως τώρα, τουλάχιστον, ο πόλεμος ήταν καταστροφικός για τον ρωσικό στρατό και αφήνει τη Μόσχα οικονομικά αποδυναμωμένη και πολιτικά απομονωμένη. Με δεδομένη μάλιστα την περιφρόνηση του Πούτιν προς τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, το ενδεχόμενο της επέκτασης της ρωσικής επεκτατικότητας δεν θα έπρεπε εκ προοιμίου να αποκλειστεί.