9η Μαΐου: Προς ένα ματαιωμένο εορτασμό

Σε ελάχιστες ημέρες, την επόμενη Δευτέρα, είναι προγραμματισμένος ο εορτασμός μιας πραγματικά σημαντικής επετείου της Ρωσίας. Στις 9 Μαΐου 1945, η ναζιστική Γερμανία υπέγραψε στο Βερολίνο  τη συνθηκολόγηση της με τη Σοβιετική Ένωση, της οποίας οι απώλειες σε ζωές πολιτών και στρατιωτικών υπολογίζονται σε 27 εκατομμύρια ανθρώπους. Μετά την εισβολή στην Ουκρανία, ο Βλαντιμίρ Πούτιν φαινόταν περισσότερο από ποτέ να θέλει να κάνει αυτή τη μνήμη σύμβολο, για τους δικούς του λόγους.

Είναι προφανώς μια πολύ σημαντική ημερομηνία για τη Ρωσία και, κατά συνέπεια, για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, γιατί είναι η πιο σημαντική νίκη που έχουν καταγάγει οι Ρώσοι στην ιστορία τους. Η νίκη αυτή οδήγησε στην καρδιά της Ευρώπης και γύρω από αυτή τη συνθηκολόγηση αποκρυσταλλώθηκε η ιδέα της ΕΣΣΔ, και επομένως της Ρωσίας, ως νικηφόρας δύναμης έναντι του ναζισμού.

Για την προπαγάνδα του  Πούτιν, λοιπόν, πρόκειται πολύ περισσότερο για μια ημερομηνία – κλειδί, αφού ο Ρώσος πρόεδρος θεωρεί ότι όλοι όσοι δεν συμφωνούν μαζί του είναι «Ναζί». Αυτή ήταν και το επίκεντρο των κατηγοριών του κατά της ουκρανικής κυβέρνησης και του προέδρου Ζελένσκι, ακόμη και πριν από την εισβολή στην Ουκρανία, σε ομιλία του στις 21 Φεβρουαρίου, και χρησίμευσε για να τεκμηριώσει τις εδαφικές του επεκτάσεις.

Πράγματι, αν ο Πούτιν είχε εκπληρώσει τους αρχικούς του στόχους, δηλαδή την ανατροπή του καθεστώτος, στο Κίεβο, και την κατάληψη της χώρας, ο πόλεμος σίγουρα θα είχε ήδη τελειώσει και αυτή την 9η Μαΐου θα παρακολουθούσε τη μεγάλη παρέλαση της νίκης, κάτω από τα τείχη του Κρεμλίνου.

Τον Βλαδίμηρο Πούτιν τον συνοδεύει η φήμη του «επίμονου». Η επιμονή είναι ένας κρίσιμος παράγων στην πολιτική, γιατί υποδηλώνει κυρίως στοχοπροσήλωση και αποφασιστικότητα. Στην πολιτική, όπως και στη ζωή εξάλλου, η επιμονή πρέπει να συνοδεύεται και από ευελιξία, διότι η επιμονή μπορεί να εκτραπεί σε εμμονή, με ό,τι αυτή συνεπάγεται στη σφαίρα της πολιτικής, ακόμη και στο ευαίσθητο πεδίο της υγείας.