Η Κίνα μπορεί να αμφισβητήσει τη Δύση;

Αυτή είναι η επόμενη μεγάλη εμπορική διαμάχη, το επόμενο μεγάλο εμπορικό ερώτημα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες προετοιμάζονται ήδη για αυτό. Πλέον, είναι η σειρά της Ευρώπης. 

Τι θα κάνουμε αύριο οι Ευρωπαίοι απέναντι στην Κίνα; Αυτή η ερώτηση αρχίζει να μας στοιχειώνει. 

 Η Τζάνετ Γιέλεν, επικεφαλής του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ, ήταν ξεκάθαρη: «Η στάση του κόσμου απέναντι στην Κίνα και η προθυμία του να αγκαλιάσει τη βαθύτερη οικονομική ολοκλήρωση μπορεί κάλλιστα να επηρεαστεί από την αντίδραση της Κίνας στο κάλεσμά που απευθύνουμε για αποφασιστική δράση κατά της Ρωσίας», προειδοποίησε η Υπουργός Οικονομικών του Τζο Μπάιντεν, σε ομιλία της προς το Ατλαντικό Συμβούλιο, μια αμερικανική δεξαμενή σκέψης. Και ήταν εξίσου σαφής όταν κατηγόρησε ανοιχτά τις εταιρείες που διστάζουν να έρθουν σε ρήξη με τη Μόσχα.

Στην πραγματικότητα, οι Ηνωμένες Πολιτείες προετοιμάζουν το οικονομικό έδαφος για αποσύνδεση με την κινεζική οικονομία. Αυτό ισοδυναμεί στην πράξη με τη δημιουργία ολοένα και πιο αυστηρών τεχνολογικών, νομικών και οικονομικών φραγμών. Ο κόσμος μοιάζει, με μια έννοια, να συστρέφεται και να κλείνει σε μια λογική ανταγωνιστικών μπλοκ. 

Αυτή η πραγματικότητα επιδεινώνει τον ακήρυχτο αλλά σημαντικό πόλεμο, με αντικείμενο  τους φυσικούς πόρους, τα στρατηγικά ορυκτά και τις ευαίσθητες τεχνολογίες. 

Σε αντίθεση με την Ευρώπη που έχει σχεδόν χάσει τη βάση της στην Αφρική, η Κίνα κατορθώνει να αυξάνει τα μερίδιά της στα ορυχεία χαλκού, κοβαλτίου, νικελίου κ.λπ. , σε αυτές τις χώρες που ονομάζονται ήδη ηλεκτροκράτη, κατ’ αναλογία προς τα πετροκράτη, τις πετρελαϊκές μοναρχίες του εικοστού αιώνα.

Η Κίνα κατέχει ήδη ολόκληρη την αλυσίδα παραγωγής πράσινης τεχνολογίας και αναπτύσσεται ταχύτατα στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης. Το Πεκίνο φαίνεται καλά προετοιμασμένο για τις προκλήσεις του εικοστού πρώτου αιώνα. Τα πραγματικά του ελαττώματα είναι το πολιτικό του καθεστώς που κυβερνά με μεθόδους τρόμου και εκφοβισμού και ο γηράσκων πληθυσμός του. 

Στον νέο διπολικό κόσμο που μεταρρυθμίζεται, η Ευρώπη έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα ως ένα βιομηχανικό κέντρο που διαπρέπει στην έρευνα και την ανάπτυξη προϊόντων υψηλής ποιότητας. Δεν έχει, όμως, την κυριαρχία των πρώτων υλών και των ορυκτών, που επιτρέπουν στις Ηνωμένες Πολιτείες να εξετάσουν σοβαρά το ενδεχόμενο μιας πραγματικής αντιπαράθεσης με την Κίνα αφότου αντιτάχθηκαν στη Ρωσία.

Η Γηραιά Ήπειρος κατανοεί ότι πρέπει να επανεξετάσει τη θέση της σε σχέση με την Αφρική και τη Νότια Αμερική αν θέλει να ανταγωνιστεί την Κίνα και να αποτρέψει τους ηγεμονικούς σχεδιασμούς της. Τα στρατηγικά σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους ημιαγωγούς αποτελούν τα πρώτα στοιχεία απάντησης στους νέους κινδύνους που θέτει η σινοαμερικανική αποσύνδεση.

Τελικά, είναι πιθανό ότι η Ευρώπη θα πρέπει να ενισχύσει τη συμμαχία της με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η πρόσφατη άρνηση της ΕΕ να συζητήσει μια πιο συνολική και ισχυρή συμφωνία ολοκλήρωσης μεταξύ Πεκίνου και Βρυξελλών είναι μια πρώτη ένδειξη ότι η Γηραιά Ήπειρος είναι επιφυλακτική απέναντι τις υποσχέσεις του Κινέζου Προέδρου Χι Τζινπίγκ.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αμφιβάλλουν ότι η Δύση θα μπορέσει να κερδίσει τη διπλή αντιπαράθεσή της ενάντια στην Κίνα και τη Ρωσία. Οι παλιές δημοκρατίες θα είχαν εισέλθει σε μια μορφή ανεπανόρθωτης πολιτισμικής παρακμής, η κυριαρχία της οποίας θα εξέφραζε μόνο μια μορφή πολιτικής αταξίας. Εξετάζοντας όμως πιο προσεκτικά τα πράγματα, πρόκειται για μία βεβιασμένη και λανθασμένη κρίση.

Απεναντίας, η Κίνα, παρά την τεράστια οικονομική της άνοδο, παραμένει εύθραυστη. Υπερχρεωμένη, ο πλούτος της εξακολουθεί να εξαρτάται κυρίως από το εμπόριο και τις χρηματοοικονομικές ανταλλαγές με τη Δύση. Δεν θα επιζούσε για πολύ από το πάγωμα των τεράστιων συναλλαγματικών διαθεσίμων της. Ο παραγκωνισμός της Ρωσίας θα την αναγκάσει να απαντήσει στην Τζάνετ Γέλεν.