Ουκρανία: Η ηχηρή σιωπή της Κίνας

Εύλογες ήταν οι έντονες αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν στη διεθνή κοινότητα για την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Από τη σκοπιά της δυτικής έννομης τάξης και της πολιτικής πρακτικής, η σθεναρή καταδίκη του πολεμοχαρούς πουτινισμού ήταν αναμενόμενη, παρά τον αρκετά ανεπαρκή χαρακτήρα της. Ωστόσο, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, η Κίνα, απείχε από την ψηφοφορία στα Ηνωμένα Έθνη υπέρ του ψηφίσματος που καταδικάζει την εισβολή, ενώ, παράλληλα, είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί η επακριβής θέση των Κινέζων, παρά το ότι διακινείται ευρέως η άποψη περί πλήρους συνεργασίας ανάμεσα στο Πεκίνο και το Κρεμλίνο.

Ουσιαστικά, η Κίνα φαίνεται να μεριμνά μόνο για το δικό της συμφέρον., Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο από αυτό. Πρωταρχικός της στόχος είναι αυτός της αντιμετώπισης των βραχυπρόθεσμων προκλήσεων που αντιμετωπίζει σήμερα, προκειμένου να ολοκληρώσει με επιτυχία τη μετάβασή της από μια οικονομία με «ανώτερα μεσαία» εισοδήματα, σύμφωνα με την σχετική ταξινόμηση της Παγκόσμιας Τράπεζας, σε μια οικονομία υψηλού εισοδήματος.

Η επίτευξη του στόχου αυτού μόνον εύκολη υπόθεση δεν είναι, όμως. Λίγες είναι, εξάλλου, οι χώρες που το έχουν επιτύχει αυτό. Αναφερόμαστε ιδιαίτερα στη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία και την Ταϊβάν.  Αυτό το έργο γίνεται ακόμη πιο δύσκολο λόγω της καλπάζουσας δημογραφικής γήρανσης στο εσωτερικό του κινεζικού πληθυσμού που καταγράφεται τα τελευταία χρόνια.

Επιπλέον, υπάρχουν πρόσθετες προκλήσεις για την Κίνα το τρέχον έτος. Η στρατηγική του λεγόμενου «μηδενικού Covid» της χώρας δοκιμάζεται σκληρά λόγω της εξαιρετικά μεταδοτικής παραλλαγής της Όμικρον. Δεδομένης της χαμηλής ανοσίας της αγέλης, που είναι εγγενές χαρακτηριστικό αυτής της στρατηγικής που ακολουθεί η Κίνα, και της ανεπαρκούς αποτελεσματικότητας των παραδοσιακών εμβολίων της, η χώρα δεν μπορεί να εγκαταλείψει τους σχεδιασμούς της, χωρίς, παράλληλα, να διακινδυνεύσει κάποια εσωτερική απώλεια ελέγχου της πολιτικής κατάστασης ενόψει του 20ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος το προσεχές φθινόπωρο, η συμβολική σημασία του οποίου είναι τεράστια: o σημερινός ηγέτης, Σι Τζινπίνγκ, θα διοριστεί για τρίτη θητεία στο ύπατο αξίωμά του, στην εκατονταετή ιστορική διαδρομή του κόμματος.

Ως ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αγαθών στον κόσμο, η Κίνα εξαρτάται επίσης από ένα παγκόσμιο οικονομικό πλαίσιο που κλονίζεται έντονα από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Στο πλαίσιο αυτό, οι νομισματικές και δημοσιονομικές αρχές υποστηρίζουν την οικονομική δραστηριότητα, μειώνοντας τα επιτόκια και αυξάνοντας τις δαπάνες. Πρόκειται για ένα λεπτεπίλεπτο εγχείρημα εξισορρόπησης, με δεδομένες τις απώλειες που υπάρχουν ήδη στον τομέα των ακινήτων. Πάνω απ’ όλα, οι τιμές δεν πρέπει να καταρρεύσουν, με κίνδυνο δημιουργίας σοβαρής οικονομικής κρίσης, αλλά ούτε και να αυξηθούν, αφού κινούνται ήδη σε υψηλά επίπεδα..

Έτσι, οι εσωτερικές προκλήσεις της Κίνας είναι τέτοιες που απλά δεν της επιτρέπουν να αναλάβει, στην παρούσα φάση, κάποιο σημαντικό επιπλέον ρίσκο στη διεθνή σκηνή.

Και ομολογουμένως, ο ρωσσο –ουκρανικός  πόλεμος δεν σηματοδοτεί μια θετική εξέλιξη για τα συμφέροντα της Κίνας, η οποία θα προτιμούσε, για αυτήν την χρονιά τουλάχιστον, ένα κλίμα διεθνούς κατευνασμού, παρά την περί του αντιθέτου φιλολογία.