ΛΕ ΠΕΝ: 1+1 λόγοι πιθανής νίκης

Ετούτη τη φορά, οι σφυγμομετρήσεις κοινής γνώμης αποτυπώνουν μια οριακή επικράτηση του Μακρόν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, μια επικράτηση που κινείται στα όρια του στατιστικού λάθους και που επιτρέπουν στην Λε Πεν να «πάρει το αίμα της πίσω» για την ήττα που γνώρισε από τον φιλελεύθερο – κεντρώο Πρόεδρο πριν από πέντε ακριβώς χρόνια.

Προφανώς και πρόθεσή μας δεν είναι να εκφέρουμε μια αξιολογική κρίση, τουλάχιστον κατά τρόπο συνειδητό, αλλά να ερμηνεύσουμε τη θεαματική μείωση της ψαλίδας ανάμεσα στους δύο υποψηφίους, σε μια χώρα με πλούσιο πολιτιστικό φορτίο, διαχρονικά ισχυρή παρουσία στο διεθνές γίγνεσθαι και επιρροές στις ευάριθμες γαλλόφωνες χώρες.

Η επιτηδευμένη άμβλυνση του ακροδεξιού προφίλ

Η δημόσια εικόνα της ακροδεξιάς υποψηφίου έχει αλλάξει. Έχει γίνει σαφώς πιο εκλεπτυσμένη. Και αν αυτή η «άμβλυνση» είχε προκαλέσει κριτική, ακόμη και στο εσωτερικό του κόμματός της, και μερικές φορές είχε θεωρηθεί υπεύθυνη για τις πρόσφατες εκλογικές αποτυχίες του κόμματος, φαίνεται ότι αυτή η αλλαγή εικόνας εξυπηρετεί πολιτικά την Λε  Πεν σήμερα.  Ενδεικτική είναι η μηδενική της αναφορά στο εξόφθαλμα ακροδεξιό παρελθόν της, στα χρόνια του Εθνικού Μετώπου.

Η Λε Πεν έχει, επίσης, διαφοροποιήσει σημαντικά τις αγαπημένες της θεματικές, τονίζοντας κοινωνικά ζητήματα,  με βασικότερο την αγοραστική δύναμη, το κύριο μέλημα των Γάλλων σε αυτές τις προεκλογικές περιόδους.  Το έθνος παραμένει η κεντρική αναλυτική κατηγορία στη σκέψη της, αλλά προτιμά να την διοχετεύει επιδέξια μέσα από την ανάδειξη κοινωνικών ζητημάτων, όπως είναι, λόγου χάριν, η προστασία του οικογενειακού εισοδήματος, η αντιμετώπιση των ανισοτήτων στην εκπαιδευτική λειτουργία, η ανάδειξη του δημογραφικού ζητήματος στη Γαλλία

Το ακροδεξιό (;) άλλοθι Ζεμούρ

Ο Γάλλος δημοσιογράφος εισέβαλε σαν ταύρος στην προεκλογική εκστρατεία. Είχε μια δημόσια εικόνα ασυμβίβαστη, σχεδόν αδέκαστη, απέναντι σε μετανάστες και σε φιλελεύθερους. Έτσι, γρήγορα «κέρδισε» την ετικέτα του «ακροδεξιού» υποψηφίου, χωρίς να χρειαστεί να εκθέσει τις προγραμματικές του θέσεις. Η Λε Πεν δεν απάντησε στις κορώνες Ζεμούρ χρησιμοποιώντας υψηλούς τόνους. Προτίμησε, σοφά ποιώντας, να δείξει ότι μπορούσε να ελέγξει πλήρως το θυμικό της, να προβάλει την εικόνα της ήρεμης δύναμης της εθνικής δεξιάς με κοινωνικές προτεραιότητες και εγρηγόρσεις.

Για αυτόν τον λόγο, εξάλλου, οι ψηφοφόροι της παραδοσιακής γκωλικής κεντροδεξιάς, που στον πρώτο γύρο θα εκφραστεί στο πρόσωπο της Πεκρές, εμφανίζονται, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, πρόθυμοι να υπερψηφίσουν την ακροδεξιά υποψήφια. Εκλογική κίνηση που, από μόνη της, θα συνιστά μια τεράστια πολιτική επιτυχία για την Λε Πεν, με δεδομένη τη μακροχρόνια αντιπάθεια ανάμεσα στους «μετριοπαθείς» γκωλικούς και τους «μαξιμαλιστές» λεπενιστές.