Επανεκλογή Όρμπαν: Πανικός όχι, επαγρύπνηση ναι

Στις χθεσινές εκλογές, επιβεβαιώθηκαν τα προγνωστικά που προέβλεπαν επανεκλογή του Όρμπαν, επικεφαλής του λαϊκιστικού Fides. Αναλυτές και πολιτικοί σπεύδουν ήδη να κάνουν λόγο για μια ακόμη κρίση στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μάλιστα, μερικοί από αυτούς συσχετίζουν την επανεκλογή αυτή με τον δεσποτικό πολεμοχαρή πουτινσμό, κρούωντας το σχετικό καμπανάκι κινδύνου. Σύμφωνα με την ερμηνευτική αυτή, που ανθεί ήδη και στη Χώρα μας, ο Όρμπαν δεν έκρυψε ποτέ την δυσανεξία του απέναντι στο φιλελεύθερο – δημοκρατικό κεκτημένο. Άρα, μια νέα σοβαρή απειλή εμπεδώνεται στους κόμπους της ΕΕ.

Αυτή η νέα κρίση θα πυροδοτηθεί από τα αποτελέσματα των ουγγρικών εκλογών που θα διεξαχθούν την Κυριακή.

Επιπλέον, υπενθυμίζεται η σχετική κινητοποίηση του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), κεντρικό θεσμικό όργανο επιφορτισμένου από όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να παρακολουθεί τις εκλογές. Στο πλαίσιο αυτό, οι χθεσινές εκλογές, υποστηρίζει η προσέγγιση αυτή, είναι πιθανόν οι αρχές της Ουγγαρίας να υπέκυψαν στον πειρασμό, πάντα υπαρκτός ακόμη και για φιλελεύθερα – δημοκρατικά πολιτικά συστήματα, διαδικαστικών εκτροπών, παρά τις περί του αντιθέτου διατάξεις του συνταγματικού χάρη τη χώρας.

Για παράδειγμα, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που συγκεντρώθηκαν για να προσφέρει στους πολίτες ενημερώσεις σχετικά με τον COVID-19 για να τους στείλει προπαγάνδα του ακραία συντηρητικού Fidesz.

Ακόμη, η υπονόμευση της ουγγρικής δημοκρατίας έχει δημιουργήσει ανυπέρβλητα προβλήματα στην αντιπολίτευση. Μια επιλογή θα ήταν να απείχε από μια δημοκρατικά ελαττωματική διαδικασία, αλλά, στην περίπτωση αυτή, θα είχε εκ προοιμίου η δυνατότητα να τερματιστεί ομαλά η αυταρχική διακυβέρνηση του Fidesz.  Η προσέγγιση αυτή είναι φανερά επηρεασμένη, σχεδόν συναισθηματικά φορτισμένη, από τις θηριωδίες που διαπράττει η στρατιωτική μηχανή του Πούτιν στην Ουκρανία.

Ο Όρμπαν είναι πράγματι ένας συνεπής λαϊκιστής. Και ως τέτοιος, επιθυμεί να παρακάμπτει, τον κανόνα, τη δέσμευση, τους θεσμούς. Η αποτροπή του Όρμπαν απέναντι στους θεσμούς εκδηλώθηκε πολλαπλά στη διάρκεια των τριών θητειών του. Και σε αυτήν την αποστροφή του δημοκρατικού κανόνα προστέθηκαν εθνικιστικές κορώνες, η τάση προς τον εθνικό απομονωτισμό της Ουγγαρίας, η εκ πολιτικής φύσεως συστολή απέναντι στην διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

«Ο Όρμπαν όμως δεν είναι Πούτιν» και η σχετική αντιπαραβολή είναι ατυχής.

Ελκύεται από την εθνικιστική ρητορεία, η οποία όμως δεν σαρκώνεται σε ευρείες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Αποστρέφεται αυταρχικά το θεσμικό πλαίσιο, αλλά δεν προβαίνει σε ανοιχτή δικτατορική επιτροπή. Αναφέρεται απαξιωτικά στις ελίτ (οικονομική, πολιτική, πνευματική, άλλη), αλλά αυτό που καταφέρνει τελικά είναι να επιβαρύνει τα δημόσια οικονομικά της χώρας του και να στρέφει εναντίον του πολιτικές δυνάμεις και πολιτικές αναλύσεις.

Βέβαια, η ρωσική επίθεση στην Ουκρανία έδειξε ξεκάθαρα τους κινδύνους της απολυταρχίας. Και είναι πλέον καιρός η ΕΕ να διασφαλίσει ότι τα κράτη – μέλη θα παραμείνουν στο στρατόπεδο της δημοκρατίας. Και η ΕΕ διαθέτει πολλά μέσα για να αντιμετωπίσει την κατάσταση στην Ουγγαρία.  Γιατί αυτό χρειάζεται εν γένει στην περίπτωση Όρμπαν: επιφυλακή, όχι κινήσεις πανικού.