Τι ενώνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Μάνφρεντ Βέμπερ;

Αναφερόμενος στην υποψηφιότητα του Γερμανού ευρωβουλευτή για το αξίωμα του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν φείδεται θερμής υποστήριξης: «Δεν μπορώ να σκεφτώ έναν καλύτερο υποψήφιο για να γίνει ο επόμενος πρόεδρος του ΕΛΚ», τόνισε σήμερα στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter.

Η εγκάρδια αυτή υποστήριξη του Κ. Μητσοτάκη προς το πρόσωπο του Μ. Βέμπερ δεν έχει έναν τυχαίο, ένα συμπτωματικό χαρακτήρα, ούτε είναι μια απλή τυπική επίδειξη ενδοκομματικής αλληλεγγύης στο ευρύτερο οικογενειακό πλαίσιο του ΕΛΚ, μιας από τις μακροβιότερες και ιστορικότερες κοινοβουλευτικές ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου.

Ανάμεσα στους πολιτικούς άνδρες μπορεί κάποιος να εντοπίσει αρκετά κοινά σημεία, με πρώτη βέβαια την απαρασάλευτη αναφορά στην ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και του συναφούς ευρωπαϊσμού. Και εδώ δεν πρόκειται για έναν αβαθή και άυλο κοινό ευρωπαϊκό προσανατολισμό, που εξαντλείται στην προσεκτική παράθεση εύηχων συνθημάτων και ελκυστικών στα αυτιά των Ευρωπαίων πολιτών διαφημιστικού τύπου συνθημάτων.

Ο 50χρονος μηχανικός από το Λάντσουτ της Βαυαρίας γνωρίζει καλά ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αντιστοιχεί σε μια διαδικασία, με σοβαρές ιστορικές παρακαταθήκες που εντοπίζονται στη μεσοπολεμική Ευρώπη και που αρχίζει να σαρκώνεται στα ερείπια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μα που μετρά αρκετά πισωγυρίσματα στο ιστορικό της διάβα. Νεολειτουργιστής σε μια δέσμη κεντρικών ενωσιακών ζητημάτων, ομοσπονδιστής σε επί μέρους δυσεπίλυτα θέματα μιας περίπλοκης θεσμικής αρχιτεκτονικής, δεν κουράζεται να εργάζεται για τομεακές συμφωνίες σε ακανθώδη προβλήματα μεταξύ των χωρών μελών.

Ο λαϊκισμός

Όπως και ο σημερινός Πρωθυπουργός, ο Βέμπερ είναι ένας χαρακτηρισμένος «αξιοκράτης». Δεν διακρίνει χονδροειδώς τους συνομιλητές του σε πατρίκιους και πληβείους, σε ανθρώπους με προγόνους που φορούσαν περούκες και σε πλέμπα. Επειδή ακριβώς έχει αφομοιώσει την πολιτισμική παράδοση της νεωτερικής Ευρώπης, ξέρει καλά ότι κάθε άνθρωπος είναι προικισμένος με αρετές και δεξιότητες, τις δικές του αρετές και τις δικές του δεξιότητες.

Και ο λαϊκισμός είναι, ανάμεσα σε αρκετά άλλα, ένα ουσιαστικό και, ενίοτε, ανυπέρβλητο εμπόδιο για την πραγμάτωση της ιδιαίτερης αξιοσύνης κάθε Ευρωπαίου πολίτη ανεξάρτητα από τα πεδία στα οποία είναι προορισμένος να εκδιπλώσει τις αρετές του: στο επιχειρείν, στις επιστήμες, στις αναρίθμητες χειρωνακτικές εργασίες, στον μακρύ κατάλογο των τεχνών.

Και ο λαϊκισμός αντιστρατεύεται ακριβώς σε αυτό: στην προαγωγή της παραγωγικής εργασίας κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως τομέα, μέσα από τον κρατισμό και την δραματική επιβάρυνση των δημοσίων οικονομικών. Το έχει εξάλλου αυτό το βίωμα στην πολιτική του διαδρομή, τόσο ο ίδιος που έβλεπε ένα τρίτο μνημόνιο ύψους 300 δισεκατομμυρίων ευρώ να έρχεται για μια χώρα μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, όσο και ο σημερινός Πρωθυπουργός που βαδίζει στο ναρκοθετημένο οικονομικό έδαφος που του κληροδοτήθηκε.