Η πάλη των τάσεων

Οι τάσεις ως ρεύματα ιδεών αποτελούν ταυτοτικό, ιδρυτικό θα έλεγε κανείς, γνώρισμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η ανθρωπογεωγραφία της Κουμουνδούρου είναι αποτύπωση διατασικών ισορροπιών, με μια έννοια. Οι αφοσιωμένοι στον Τσίπρα Προεδρικοί, οι αριστεροί ευρωκομμουνιστές της Κίνησης των 53+, οι «υπεύθυνοι» της Γέφυρας είναι τα κυριότερα ρεύματα ιδεών που δίνουν τον παλμό του σκληρού πυρήνα της εσωκομματικής ζωής. Το ζήτημα του Προέδρου, όμως, επανέρχεται τακτικά στην κομματική κουβέντα και επεκτείνεται και στην κεντρική πολιτική σκηνή, εκεί όπου ο Τσίπρας εμφανίζεται ανήμπορος να σταθεί ως αντίπαλο αρχηγικό δέος στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η στιγμή των φυλάρχων είναι και πάλι εδώ

Ο σημερινός Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μετρά τις δυνάμεις και τα στηρίγματά του απέναντι στον Ευκλείδη Τσακαλώτο. Ο πρώην Υπουργός Οικονομικών προσωποποιεί την αριστερή συνείδηση και τις ριζοσπαστικές αναφορές του κόμματος. Η αστική κοινωνική προέλευση του Τσακαλωτου δεν τον εμποδίζει να χρησιμοποιεί την έννοια της τάξης ως βασική αναλυτική κατηγορία σκέψης και λόγου σε αντίθεση προς τις μαζικές πληβειακές αναφορές του σημερινού Προέδρου. Αυτή η νεοεργατίστικη ρητορική δεν ξενίζει, εξάλλου, όσους γνωρίζουν την μεγαλομεσαία κοινωνική σύνθεση βρετανικών Πανεπιστημίων στα οποία σπούδασε ο άτυπος επικεφαλής της Κίνησης των 53+.

Ο βουλευτής του Βορείου Τομέα Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ αποστρέφεται το Κέντρο σε όλες τις εκφάνσεις του – κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική. Αυτό τον φέρνει σε συχνή αντιπαράθεση και με τους γεφυροποιούς, οι οποίοι του αναγνωρίζουν ωστόσο την προσήλωσή του στην σύγχρονη δικαιωματική ατζέντα και στον αντιεθνικιστικό λόγο. Στο πεδίο όμως όπου η αντιπαράθεση με τον Τσίπρα κορυφώνεται είναι στο λεγόμενο «νέο υπόδειγμα πολιτικής», που καταγράφεται όλο και πιο συχνά στον δημόσιο χώρο ως altera pars, ως αντίβαρο προς το μεταρρυθμιστικό κέντρο, στο οποίο αυτοτοποθετείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Η ένταση αυτή απορρέει πρωταρχικά από το ποιος από τους δύο θα μπορέσει να εκφράσει πιστότερα και πειστικότερα αυτό το «νέο υπόδειγμα». Και η διατύπωση φορτισμένων εκφράσεων δεν λείπουν στο πεδίο της αρχηγικής εκπροσώπησης. Οι βυζαντισμοί μετατρέπονται σε ευθείες κατηγορίες και μετωπικές αντιπαραθέσεις. «Αδικαιολόγητα ανασφαλής» και «κάκιστος στην επιλογή συμβούλων» για τον Τσακαλώτο ο πρώην Πρωθυπουργός, που είχε απαντήσει ότι «είναι η τελευταία φορά» που ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές. Τελευταία φορά όμως δεν ήταν, αφού ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει να κάνει αρχηγικού τύπου εμφανίσεις στον Τύπο και, εσχάτως, από το βήμα της Βουλής.

Έως τώρα, ο Τσίπρας ορθά εκτίμησε το περιορισμένο μέγεθος του ακροατηρίου του Τσακαλώτου. Εντούτοις, τα χαμηλά ποσοστά πολιτικής δημοφιλίας του και η πρόσφατη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη σφαίρα της οικονομίας και στο πεδίο της ενέργειας επαναφέρουν τον Τσακαλώτο εκεί όπου πάντα επιθυμεί να βρίσκεται: στο κέντρο της πολιτικής ζωής ως ο εν δυνάμει διάδοχος του Προέδρου του στην καρέκλα του επικεφαλής της Κουμουνδούρου και των κοινοβουλευτικών εδράνων της αξιωματικής αντιπολίτευσης.